Dit weekeinde vindt de 24 Uur van Le Mans plaats. Gijs van Lennep (82) won de klassieker tweemaal, in 1971 en 1976. Van Lennep was een succesvolle coureur in de jaren zestig en zeventig, ook wel de Killer Years genoemd vanwege de talrijke dodelijke ongevallen. Menig vriend en collega zag hij verongelukken. Maar Van Lennep ontsprong de dans, iedere keer opnieuw.
,,Als je er achteraf op terugkijkt was het gekkenwerk wat we deden. Dat ik het kan navertellen en anderen niet, komt door één ding. Dom geluk.”
Het volledige interview met Gijs van Lennep verscheen eerder in HELDEN Magazine. Wij publiceren het verhaal als een drieluik. Vandaag deel 1: ‘Formule 1 moet geen schaakwedstrijd worden’.
De dag voor het interview heeft Gijs van Lennep, jonkheer van geboorte, met vrienden eindelijk weer eens een potje golf gespeeld. Op De Hilversumsche, zijn favoriete baan. Sinds hij een nieuwe heup heeft gaat het weer ouderwets lekker, vertelt Van Lennep met zichtbare tevredenheid. Die heup zat hem daarvoor al een tijdlang in de weg. Niet zozeer in het dagelijks leven, maar wel zodra hij op de golfbaan zijn ooit zo soepele swing wilde inzetten. ,,Daarom heb ik toch nog maar even een nieuwe heup genomen. Ik speel voor de gezelligheid, 100 procent, maar ik wil wel winnen.”
‘Geen last meer van ijdelheid’
Om diezelfde reden onderging Van Lennep een ooglidcorrectie. Met het snookeren had hij er last van. Het kwam zijn spel niet ten goede, merkte hij. ,,Ik zag die ballen niet meer scherp, joh. Of ik die ingreep alleen vanwege het snookeren heb laten uitvoeren? Nou, om het anders te zeggen: zonder die aanleiding weet ik niet of ik het gedaan zou hebben. IJdelheid heeft in ieder geval geen rol gespeeld. Daar heb ik op mijn leeftijd geen last meer van.”
De prestatiedrang en eerzucht hebben met de jaren nauwelijks aan intensiteit ingeboet. Van Lennep is nog steeds een winnaar. Het leven is voor hem een wedstrijd. Of beter gezegd, een race. Een dag niet gereden is een dag niet geleefd, was altijd zijn stelregel. Tegenwoordig is het meer praten over racen dan zelf racen, maar de passie voor de sport is onmiskenbaar.
,,Dat heilige vuurtje brandt nog volop hoor”, zegt hij thuis op de bank. Kopje koffie in de hand, het schaaltje met koekjes op de glazen tafel voor hem en de ene na de andere anekdote die de revue passeert. Een afspraak met Gijs van Lennep voelt als een reis door de tijd. Terug naar de jaren zestig en zeventig toen er nog geen banden gespaard dienden te worden, niemand het nog had over hybride of groene motoren en er voor coureurs volgens Van Lennep slechts één regel gold: ,,Gassen met die handel!”
Enkele jaren geleden was de Blaricummer een van de vele genodigden tijdens de terugkeer van de Formule 1 op Zandvoort. Hij zag Max Verstappen zegevieren in wat hij een fenomenaal superweekend noemt. Hij zegt het wel jammer te vinden dat er tegenwoordig meer regels zijn in de sport, meer dan hem lief is, maar over Verstappen niets dan goeds. ,,Max is een coureur naar mijn hart”. Anders gezegd: een coureur van de oude stempel. Compromisloos en genadeloos.
(Tekst gaat verder onder de foto)
‘Max beheerst alle facetten’
,,Max is van alle stempels. Hij beheerst alle facetten. Laten we eerlijk zijn, hij heeft vanaf zijn vierde de best denkbare opleiding genoten van zijn vader, heeft de racegenen van zijn vader en zijn moeder en daarnaast is hij ook nog eens superintelligent. Niet streetwise, maar racewise. Max gaat er altijd vol voor, maar daarbij gaat hij zelden over de grens. En de keren dat hij dat wel deed, leerde hij ervan. Ook door dat soort ervaringen is hij zo bizar goed geworden.”
En, zo voegt hij er in één adem aan toe, laten we niet vergeten dat hij een paar keer ontzettende mazzel heeft gehad. ,,Weet je nog, die klapper in 2015 in Monaco? Hij had geluk dat hij in de bandenstapel klapte. Normaal gesproken was hij hartstikke dood geweest. En in 2021 die crash op Silverstone. Idem dito. Een paar zogenoemde experts zeiden dat hij 52G op zijn donder had gehad. Dat lijkt me onwaarschijnlijk. Die banden absorbeerden de klap voor een deel, het is een verend gebeuren. Geloof me, bij 52G zit niets in je lichaam nog op z’n plaats en ben je morsdood. Tja, je moet als coureur geluk hebben. En dat heeft Max. Het feit dat hij er op Silverstone ongedeerd uitstapte is omdat zowel de circuits als de auto’s de laatste jaren stukken veiliger zijn geworden. Misschien wel te veilig.”
Hoe bedoel je dat?
,,Begrijp me vooral niet verkeerd. Het is goed dat de sport veiliger is geworden, maar risico’s horen nu eenmaal bij racen. Formule 1 moet geen schaakwedstrijd worden. Vroeger was de sport te onveilig, tegenwoordig heb ik wel eens het idee dat ze ook bij de FIA aan het doorslaan zijn. Wat ik bedoel? Bij racen horen track limits, maar geen witte lijnen of kerbstones met daarachter weer asfalt. Vroeger hadden we gras of een grindbak en was ieder foutje fataal, in de zin dat je posities of de race verloor. Nu komen ze overal mee weg. Daar irriteer ik me vaak aan.”
MORGEN DEEL 2: “We stonden anders in het leven. De dood reed mee.”
De extradikke vaderdageditie van FORMULE 1 Magazine ligt NU in de winkel, maar is ook digitaal te bestellen (met gratis bezorging in heel Nederland!).
