Vragenvuur: Kamui Kobayashi
Kamui Kobayashi racet binnenkort voor het eerst als Formule 1-coureur in eigen land. Zijn fans staan te trappelen en de Sauber-coureur kijkt er zelf ook naar uit.
Kobayashi maakte eind 2009 een opvallend debuut in de Formule 1 en is nu bezig aan zijn eerste volledige seizoen, bij het team van Sauber. Zijn eerste thuisrace is een mooi moment om te spreken over zijn leven en werk als coureur.
Wat betekent je thuisrace voor je?
“Veel. Ik mocht er vorig jaar al aan smaken toen ik inviel voor Timo Glock bij Toyota tijdens de vrijdagsessies. Dat was toen allemaal op korte termijn, maar dit jaar zullen er veel supporters zijn. Er is zelfs een ‘Kamui Kobayashi’-fanplaats opgezet tussen bocht twee en drie. Er zijn meer dan 2000 stoelen en die zijn al geruime tijd uitverkocht. Ik heb wat kaartjes voor m’n vrienden gekocht en hoop dat ze plezier zullen hebben.” Wat zijn je verwachtingen voor de race?
“We denken dat het circuit goed bij onze auto past. Hopelijk hebben we zowel op zaterdag als zondag reden om blij te zijn.” Wanneer racete je voor het laatst in Japan?
“Dat is lang geleden, in 2003. Ik reed toen in de Formula Toyota. De race was op het korte circuit in Suzuka, niet op het grote circuit. Ik was toen zeventien jaar.” Is het verschil tussen racen in Japan en Europa groot?
“Ja, heel groot. De hele racetraditie is in Europa ontstaan. In Europa heb je vele kleinere series waar je je als coureur kunt ontwikkelen. Aan de andere kant weet iedereen die een Formule 1-race in Japan heeft bezocht, hoe groot de passie voor de sport daar is. Alleen is het lastig voor Japanners om het hele seizoen te volgen, omdat de Europese races bij ons laat in de avond uitgezonden worden.” Heb je wel eens heimwee?
“Nee. Natuurlijk was het vreemd toen ik voor het eerst naar Europa ging, naar Vicenza in Italië. Ik sprak niet eens Engels en alles was anders. Maar ik heb ook veel plezier beleefd!” Maar miste je je ouders en jongere zus niet?
“Voor Europeanen is het misschien lastig te begrijpen, maar voor Japanners is het niet zo ongebruikelijk om je familie te verlaten en ergens anders te gaan werken. Zelfs toen ik aan het werk was in Japan, ontmoette ik mijn familie zelden. Ik houd ervan om op mooie plekken te verblijven, het maakt niet zoveel uit in welk land.” Je hebt een hond: hoe overleeft die als jij altijd weg bent?
“Mijn hond Alfred is een Yorkshire Terrier en erg leuk. Hij verblijft bij een vriend in Parijs, maar ik bezoek hem zo vaak als ik kan.” Wilde je altijd al een Formule 1-coureur worden?
“Nee, nooit. Ik wilde liever cabaretier worden. Mijn geboorteplaats Amagasaki staat bekend om de Japanse komieken. Maar ik was niet getalenteerd genoeg.” Stonden je ouders achter je besluit om te gaan racen?
“Mijn ouders waren helemaal niet geïnteresseerd in racen. Ze hebben nog steeds geen auto. Mijn vader runt een sushi-shop in Amagasaki. Als ik niet snel was geweest op de kartbaan, was ik waarschijnlijk chef in zijn keuken geworden. Maar ik haat rauwe vis.”
“Veel. Ik mocht er vorig jaar al aan smaken toen ik inviel voor Timo Glock bij Toyota tijdens de vrijdagsessies. Dat was toen allemaal op korte termijn, maar dit jaar zullen er veel supporters zijn. Er is zelfs een ‘Kamui Kobayashi’-fanplaats opgezet tussen bocht twee en drie. Er zijn meer dan 2000 stoelen en die zijn al geruime tijd uitverkocht. Ik heb wat kaartjes voor m’n vrienden gekocht en hoop dat ze plezier zullen hebben.” Wat zijn je verwachtingen voor de race?
“We denken dat het circuit goed bij onze auto past. Hopelijk hebben we zowel op zaterdag als zondag reden om blij te zijn.” Wanneer racete je voor het laatst in Japan?
“Dat is lang geleden, in 2003. Ik reed toen in de Formula Toyota. De race was op het korte circuit in Suzuka, niet op het grote circuit. Ik was toen zeventien jaar.” Is het verschil tussen racen in Japan en Europa groot?
“Ja, heel groot. De hele racetraditie is in Europa ontstaan. In Europa heb je vele kleinere series waar je je als coureur kunt ontwikkelen. Aan de andere kant weet iedereen die een Formule 1-race in Japan heeft bezocht, hoe groot de passie voor de sport daar is. Alleen is het lastig voor Japanners om het hele seizoen te volgen, omdat de Europese races bij ons laat in de avond uitgezonden worden.” Heb je wel eens heimwee?
“Nee. Natuurlijk was het vreemd toen ik voor het eerst naar Europa ging, naar Vicenza in Italië. Ik sprak niet eens Engels en alles was anders. Maar ik heb ook veel plezier beleefd!” Maar miste je je ouders en jongere zus niet?
“Voor Europeanen is het misschien lastig te begrijpen, maar voor Japanners is het niet zo ongebruikelijk om je familie te verlaten en ergens anders te gaan werken. Zelfs toen ik aan het werk was in Japan, ontmoette ik mijn familie zelden. Ik houd ervan om op mooie plekken te verblijven, het maakt niet zoveel uit in welk land.” Je hebt een hond: hoe overleeft die als jij altijd weg bent?
“Mijn hond Alfred is een Yorkshire Terrier en erg leuk. Hij verblijft bij een vriend in Parijs, maar ik bezoek hem zo vaak als ik kan.” Wilde je altijd al een Formule 1-coureur worden?
“Nee, nooit. Ik wilde liever cabaretier worden. Mijn geboorteplaats Amagasaki staat bekend om de Japanse komieken. Maar ik was niet getalenteerd genoeg.” Stonden je ouders achter je besluit om te gaan racen?
“Mijn ouders waren helemaal niet geïnteresseerd in racen. Ze hebben nog steeds geen auto. Mijn vader runt een sushi-shop in Amagasaki. Als ik niet snel was geweest op de kartbaan, was ik waarschijnlijk chef in zijn keuken geworden. Maar ik haat rauwe vis.”