De Belgische GP is met de Duitse de enige die ik altijd met de auto bezoek. Drie uurtjes tuffen, dat is best te doen. Zeker als de hemel verleidelijk blauw is, de zon de ogen ondanks een donkere pilotenbril geselt en Jim Kerr uithaalt in Love Song. Het nummer op Spa-Francorchamps zal dit jaar dankzij een Limburgse tiener nog feller oranje kleuren dan voorheen. Er wordt een heuse volksverhuizing verwacht, een invasie van tienduizenden Nederlanders. Heel Holland hoopt…

Hoewel er geen mooier circuit op de kalender bestaat dan het glooiende in de Ardennen en ik zondagavond alweer in mijn eigen bed lig, maak ik me er op weg naartoe altijd enige zorgen. Want bij geen enkele andere GP is het verkeer zo chaotisch als in België. Het wordt morgen, zaterdag en vooral zondag weer schuifelen. Op de dansvloer van Huize Maas (ja, ik kom uit Groningen) vond ik dat op de middelbare school tijdens legendarische schoolfeesten met het schatje van de klas best leuk. Maar in een auto? Om bij Ster, Eupen, Malmédy en al die andere dorpen die het circuit omzoomen stapvoets de snelweg te kunnen bereiken? En vervolgens weer (uren)lang vast te staan, voordat je voorbij Verviers bent…

Op weg naar Spa zag ik vanochtend overal arbeiders aan de weg werken. Lange stukken snelweg richting de A2 (op zondagavond staan ze bij Eijsden geheid weer te flitsen, wees gewaarschuwd) zijn slechts éénbaans. Elk jaar weer wordt er tijdens de Belgische GP onderweg wel ergens aan het asfalt gesleuteld. Ik houd mijn hart voor zondagavond vast.
Gelukkig is de Friterie de Francorchamps (2,90 euro voor een zalig patatje met) tot middernacht open.