Ayrton Senna is dertig jaar na zijn fatale crash nog steeds onlosmakelijk verbonden met de Formule 1. Tom Coronel blikt terug op het inktzwarte weekend waarin hij destijds zelf deelnam in het voorprogramma van de koningsklasse.
1 mei 1994 zal voor altijd in het geheugen van autocoureur Tom Coronel gegrift staan. De toen 22-jarige coureur is aanwezig tijdens een van de meest dramatische weekends in de geschiedenis van de autosport. Coronel, destijds actief in de Formule Opel Lotus voor Van Amersfoort Racing, kan zich het weekend levendig herinneren.
“Het weekend begon al vreemd”, begint Tom Coronel zijn verhaal. “Op vrijdag stond ik recht tegenover de pits toen Barrichello de hekken in vloog. Die crash was zo’n puinhoop, het leek wel alsof er tien wagens bij het ongeluk betrokken waren.” Coronel, 22 jaar jong in 1994, stond destijds niet te lang stil bij het ongeval. “Je denkt ‘ach, klappertje, wat maakt het uit’. Je bent je niet bewust van de gevaren.” Maar een dag later wordt de harde realiteit van de autosport duidelijk voor Coronel. “Wij reden op zaterdag in het voorprogramma van de F1. Net voor we ons moesten opstellen voor de kwalificatie, maakte Roland Ratzenberg met zijn Simtek een enorme klapper. Niemand wist wat er aan de hand was, maar het duurde wel allemaal wat langer dan gewoonlijk. Dan weet je dat er iets niet klopt…”
De crash zal uiteindelijk fataal zijn voor Ratzenberger. Met enige vertraging start Coronels sessie een half uur na de crash van de Oostenrijker. Pas nadien krijgen de jonge coureurs het slechte nieuws te horen. “Dan heb je ineens wel een gevoel van ‘wow, wat komt het plots dichtbij’. Er werd die dag ook over niets anders meer gesproken. De stemming sloeg om, het werd wat stiller. Eerst die crash van Barrichello, vervolgens Ratzenberger… Je voelde dat er iets was, alles leek fout te gaan. Iedereen in de paddock was een beetje ongemakkelijk.”
(Tekst gaat door onder de afbeelding)
Verstappens pitbox
Het hachelijke gevoel dat Coronel op zaterdag overvalt, is ook op zondag aanwezig. “Er was op zondagmiddag al een aparte stemming. Je wist niet wat, maar er was wel ‘iets’.” Tom Coronel maakt het zwarte moment van dichtbij mee. “Ik was uitgenodigd om op zondagmiddag de race vanuit Jos Verstappens pitbox te volgen.” Verstappen senior debuteert dat jaar voor Benetton. Om 14:17 uur slaat het noodlot toe. Ayrton Senna, die de race leidt namens Williams, schiet van de baan in Tamburello, een snelle linkse bocht. “Plots ging Senna haaks rechtsaf, terwijl iedereen wist dat die bocht plankgas was. Op het moment dat hij crashte, was het net alsof het hele circuit stil werd. Ik weet niet of het in mijn hoofd was of dat het rondom mij stil werd, maar het leek alsof niemand iets durfde te zeggen.”
De sfeer op Imola slaat helemaal om toen het wrak van Senna met doeken afgeschermd wordt. “Niemand begreep waarom net hij, Senna, crashte in die bocht.” Hoewel meteen het ergste wordt gevreesd, blijft het voor de aanwezigen gissen. “Nergens kwam nieuws vandaan. Dat klopte ook al niet. Maar iedereen wist het eigenlijk al, toen hij de beelden zag.”
Huilend vliegtuigpersoneel
Hoewel iedereen meteen na de crash het ergste vermoedt, wordt het nieuws die 1 mei pas laat naar buiten gebracht. “Ik herinner mij dat ik na de race in mijn huurauto sprong en vertrok naar het vliegveld van Bologna. Toen ik op de luchthaven aankwam en ging inchecken, was de dame achter de balie aan het huilen. Ze kon zichzelf niet meer beheersen.” Coronel begrijpt in eerste instantie niet wat er gebeurt. “Ik vroeg me af ‘wat is hier aan de hand?’, maar toen keek ik naar een van de televisieschermen. Daar stond het dan: ‘Ayrton Senna overleden’. Ik dacht dat ik aan het dromen was, dat het hele weekend niet was gebeurd. Senna was niet ‘gewoon’ een coureur. Dit raakte mij, en de autosport, veel dieper. Maar zo zag je maar, zelfs de beste coureurs kan iets overkomen.”
Goddelijke status
Dat hij zo geraakt was door het overlijden van Senna, is volgens Coronel simpel uit te leggen. “Hij was mijn jeugdidool. Hij was een voorbeeld voor alle tieners die droomden van de Formule 1, mezelf incluis.” Doordat Coronel in het voorprogramma van de F1 reed, kwam hij de Braziliaanse legende weleens tegen. “Senna was iemand naar wie ieder talent opkeek. Dat had te maken met de manier waarop hij voor zijn sport leefde. Hij was zó professioneel.” Maar Senna engageerde zich ook voor zaken buiten de racerij. “Hij was een van de eerste coureurs die zich voor goede doelen inzette, die zijn eigen foundation begon. Niet voor de show, maar uit pure interesse. Hij was niet altijd met zichzelf bezig, maar het gezicht van de armen in Brazilië. Dat gaf hem een soort goddelijke status.”
Dat is volgens Coronel ook een van de redenen waarom de Braziliaan tot op vandaag de dag zo voortleeft. “Waarom wordt hij herdacht?”, herhaalt hij de vraag. “Omdat het een voorbeeld was. Ayrton Senna was een jongen van wie ik posters boven mij bed hing. Voor mij is en blijft Senna de allerbeste”, besluit Coronel.
