Nu 2022 teneinde loopt, selecteert FORMULE 1 Magazine de beste verhalen van het jaar, gratis en voor niets te lezen op Formule1.nl tijdens de aankomende feestdagen. Dit artikel komt uit nr. 04-05, uit april.
Klik hier voor de andere verhalen uit de Best of ’22-serie
Lewis Hamilton kan nog tien jaar tegen een recordsalaris Formule 1 rijden en de bestbetaalde coureur ooit worden, maar zal financieel nooit kunnen tippen aan twee van zijn collega’s. Lance Stroll en Nicholas Latifi komen alle twee uit miljardairsfamilies, en hoewel ze er anders mee omgaan, geldt voor allebei: geld is geen bezwaar.
Door Luis Vasconcelos.
Alles is te koop, het is alleen een kwestie van betalen. Het is een Kinderen voor Kinderen-wijsheid die ook in de autosport opgaat. Zelfs op de weg naar – en in – de Formule 1. Waar de een de obstakels op het pad naar de koningsklasse op talent en wilskracht moet overkomen, daar wordt deze route door de opstapklassen voor the lucky few met geld geplaveid en gladgestreken. ‘Niets is te veel voor mijn zoon’, is de bulldozertaal waarmee vooral Lawrence Stroll van het verraderlijke traject richting de Formule 1 een kaarsrechte weg heeft gemaakt voor zijn zoon.
Lance Stroll begon op achtjarige leeftijd met karten en werd als vierde coureur ooit opgenomen in de Ferrari Driver Academy. Stroll was elf toen hij door de Scuderia’s talentenschool werd ‘gescout’, al had dat meer te maken met het feit dat zijn vader met modemerk Tommy Hilfiger Ferrari-sponsor was dan Lance’ talent. Zijn kartresultaten maakten buiten zijn thuisland Canada weinig indruk, al duurde het niet lang voor we een eerste glimp van de wél indrukwekkende ‘kosten noch moeite worden gespaard’-filosofie zagen die Lawrence aanhangt als het op Lance’ carrière aankomt.
Privétests als privilege
Toen Lance vijftien werd en oud genoeg was om in raceauto’s aan de slag te gaan, had zijn vader een bijzonder cadeau voor hem. Want hoewel de Florida Winter Series waarin Lance begin 2014 zijn autosportdebuut maakte officieel door de Ferrari Driver Academy werd gerund, pakte Stroll senior het bonnetje op om het veld met veertien Formule Abarth-bolides te vullen. En dat alleen om zijn zoon alvast wat autosportervaring te laten opdoen alvorens hij naar Europa zou gaan.
Toen hij de oversteek naar Europa maakte, deed Lance dat met Prema – het topteam dat Lawrence voor hem kocht en waarvoor hij vervolgens in de Europese opstapklassen racete. En daar hield het niet op. Terwijl hij in zijn tweede Formule 3-seizoen naar de titel reed, werkte hij maar liefst twintig door papa betaalde privétestdagen af met een oude Williams. Het ‘testteam’ reisde de wereld af: van Barcelona naar Boedapest en Austin naar Abu Dhabi en meer. Het prijskaartje voor dit privilege, naar schatting? 24 miljoen, oftewel 1,2 miljoen per testdag. Het geeft het begrip rekeningrijden een compleet nieuwe dimensie. Toen Lance eenmaal voor Williams racete, wilde zijn vader het afglijdende team kopen, maar Claire Williams was destijds niet bereid het van de hand te doen. Zodoende nam Lawrence medio 2018 Force India maar over. In 2019 maakte zijn zoon de overstap naar dit tot Racing Point omgedoopte team dat inmiddels Aston Martin heet. Zo zijn die twee Williams-jaren de enige seizoenen waarin Lance niet voor het team van zijn vader reed.
Lees ook: Best of ’22: Kartvaders Lammers, Coronel en Bleekemolen over hun jongens, dromen en loslaten
Familiefortuin
Vergeleken met de Strolls springen de Latifi’s voorzichtiger met hun geld om. Al heeft Nicholas altijd op steun van vader Michael kunnen rekenen. Die deed eerst jaarlijks ‘gewoon’ sponsordeals met teams in de opstapklassen, alvorens zijn zoon vier jaar lang bij DAMS onder te brengen. Bij de Franse formatie verdiende hij in de Formule 2 genoeg punten voor een superlicentie en promoveerde naar de Formule 1.
Toen Latifi bij Williams kwam, was het nog van de Williams-familie, maar inmiddels behoort het tot het portfolio van de Amerikaanse investeringsmaatschappij Dorilton Capital. En laat Dorilton nou net nauwe banden hebben met een van Canada’s rijkste families, de Saputo’s… Wat dat met Latifi te maken heeft? Zijn moeder gaat tegenwoordig door het leven als Marilena Latifi, maar heette daarvoor Marilena Saputo. Nicholas Latifi is dus zelfs de zoon van twee miljardairs!
Zoontje van de baas
Hoewel het makkelijk is de miljardairstelgen over één kam te scheren, zijn de twee Canadezen totaal verschillende typen. Stroll is duidelijk de meer getalenteerde van de twee. Als een soort momentenvoetballer laat hij af en toe iets briljants zien, maar hij presteert zeer onregelmatig en heeft de neiging het bijltje er bij neer te gooien als er niks te halen valt. Hij wint er binnen Aston Martin in elk geval geen populariteitsprijzen mee dat hij zich gedraagt alsof hij ‘het zoontje van de baas’ is – ook al is hij dat ook echt!
Lees ook: Best of ’22: Verstappen: ‘Zo’n ontlading als na mijn eerste wereldtitel zal ik nooit meer voelen’
Dat gezegd hebbende, hebben we van enkele oudgedienden binnen het team gehoord dat Lance vergeleken met zijn vader ‘een genot is’ om mee te werken, wat je gelijk alles vertelt wat je moet weten over hoe de grote baas door zijn personeel wordt gezien… Opvallend genoeg is Lance Stroll vrij populair onder zijn collega’s. Zo is hij close met Esteban Ocon en gaat veel om met Pierre Gasly en Charles Leclerc. Zij verzekeren ons zelfs dat Lance privé ‘een grappige gast is’, al zie je daar publiekelijk weinig van terug. Nu Kimi Räikkönen is verdwenen, is Stroll veruit de minst spraakzame coureur. Zijn antwoorden blijven tot een handvol woorden beperkt en buiten de garage gedraagt hij zich alsof de paddock wel de laatste plek ter wereld is waar hij wil zijn – wat deels de reden is dat hij niet het krediet krijgt dat hij verdient voor zijn stuurmanskunsten.
Wie betaalt bepaalt?
Latifi, daarentegen, is down-to-earth, grappigen benaderbaar. Hij ligt zeer goed binnen Williams; van het management tot de monteurs en de marketingafdeling. Latifi loopt altijd met een lach op zijn gezicht rond en gedraagt zich, ondanks dat hij steenrijk is, als ‘een van de jongens’. Al hoeft hij natuurlijk niet echt te helpen de auto weer op te lappen als hij crasht, wat hij iets te vaak doet. Inmiddels staat ook wel vast dat hij geen toekomstig Grand Prix-winnaar is, al is hij door zijn leergierigheid wel een completere coureur geworden.
De eeuwige vraag is natuurlijk hoelang de carrières van deze coureurs kunnen duren. Het meest logische antwoord is vanzelfsprekend: zolang hun families willen blijven betalen. Het wordt daarbij vooral fascinerend te zien wat voor keuzes Lawrence Stroll maakt als hij er met al zijn investeringen de komende jaren in slaagt van Aston Martin een echte titelkandidaat te maken. Durft hij dan de beslissingen te nemen die nodig zijn? Want uiteindelijk gelooft niemand behalve Lawrence dat Lance écht wereldkampioensmateriaal is…
