We hebben een aantal enerverende races gehad dit seizoen, maar de Grand Prix van China was echt ongekend. Het was dus mogelijk om de Grand Prix van Hongarije te overtreffen. Onze Engelse medewerker Adam Cooper analyseerde wat er in China gebeurde.

Denk alleen maar even terug aan de voorsprong van 11.555 seconden die Fernando Alonso na slechts drie ronden had op Michael Schumacher (zesde). De Spanjaard liep nog verder uit, maar zo’n anderhalf uur later, toen het er echt om ging, had de Ferrari-coureur een voorsprong van 3.121 seconden. En dat zonder hulp van een safetycar. Ik denk dat je over deze race wel een boek kunt schrijven!

Vlak na de race liep ik Bernie Ecclestone tegen het lijf. Hoe krijgt hij het toch voor elkaar om na al die jaren nog zo’n fantastische show te bieden? ,,Nou, dat wordt steeds moeilijk, hoor”, glimlachte hij. ,,Je kunt er niet over oordelen. Ik heb geprobeerd de marge nog kleiner te maken, maar daar ben ik niet in geslaagd! Drie seconden op de finish was teveel, de volgende keer mag het binnen de seconde zijn… Zonder dollen, op iets beters hadden we niet kunnen hopen. So what the hell? Nog twee races te gaan en ze staan gelijk in punten.”

Na Hongarije wist iedereen dat de krachtsverhoudingen op regenbanden uiterst complex zijn. Het was duidelijk dat Bridgestone serieus in de problemen zat op haar intermediates (en gewone regenbanden) als de baan nat was, maar niet nat genoeg voor gebruik van de extreme regenbanden. Als de baan opdroogde, maar nog niet droog genoeg was voor slicks, dan was de Bridgestone weer beter zoals Schumacher had laten zien op de Hungaroring. Over de extreme wets kon de jury het niet eens worden: Felipe Massa en Rubens Barrichello probeerden respectievelijk de Bridgestone en de Michelin, maar het schoot bij allebei niet op.

Gezien de testban en het gebrek aan tijd sindsdien had Bridgestone geen kans gehad om de situatie te verbeteren. Wel waren er wat kilometers gemaakt op Paul Ricard en Fiorano, maar heel spectaculair was het allemaal niet. Bridgestone wist dat er in een natte race periodes zouden komen waarin het Japanse rubber in het voordeel was. Maar de nachtmerrie was een kwalificatie op een te natte baan.

En juist dat gebeurde. Dat onderste tien plekken waren na de eerste kwalificatiesessie voor de Bridgestone-coureurs, dat zei al genoeg. Daarna begon het lichtjes op te drogen. In de tweede sessie, die de Ferrari-coureurs waren gestart op extreme regenbanden, wisselden ze naar intermediates.

Het zou tricky blijven, maar Schumacher reed een geweldige ronde waardoor hij zich alsnog bij de beste tien schaarde. Bijkomend voordeel was dat hij extra tijd kreeg. De omstandigheden werden met de minuut beter, dat werd gesterkt door de tien auto’s die hun benzine aan het oprijden waren. Ondertussen zag het er steeds beter uit voor de Bridgestone-intermediates, de optimale werkomgeving was bijna bereikt. Uiteindelijk kwalificeerde Michael zich als zesde. Niet fantastisch, maar beter dan menig Ferrari-insider vooraf had durven voorspellen.

Pal na de kwalificatie was de radioboodschap van Alonso’s engineer Rod Nelson op de televisie te horen. Hij vertelde zijn coureur dat hij pole-position had en dat teamgenoot Fisichella tweede was. ’Poor old Michael’ was slechts zesde. Maar zoals zo vaak het geval is… schrijf Schumacher niet te snel af.

Zondag bracht meer regen en de stemming in het Ferrari-kamp werd er niet beter op. Het was geen noodbui, die zette pas tegen lunchtijd op. Dat zorgde dan weer voor wat optimisme, want de extreme regenbanden waren zo slecht nog niet. Naarmate de start dichterbij kwam zat Ferrari in een lastig parket. Verdere regen was uitgebleven en op deze baanomstandigheden zat Ferrari totaal niet te wachten.

De sleutel tot Schumachers goede race was de start. In Hongarije was hij weergaloos, na zijn gridpenalty. Toen had hij echter het voorrecht om wat lichter van start te gaan nadat hij enkele verkenningsronden had gereden. Dit keer had hij die luxe niet. Kimi Raikkonen en de Honda-coureurs zouden hem het leven moeilijk maken, dus het was echt een kwestie van de schade beperken. Geen posities verliezen of erger nog: een stuk bodywork.

Na de start deed Michael precies was hij moest doen. Hij behield de zesde positie en vanaf dat moment was het wachten tot de omstandigheden in zijn voordeel begonnen te spelen. Eindelijk, het was het zover. In de achtste ronde passeerde hij Barrichello, in ronde dertien Jenson Button en in ronde zestien ging hij Raikkonen voorbij die kwam pitten.

Van cruciaal belang was natuurlijk het gat met Alonso, dat piekte in ronde veertien op 25.353 seconden. Het gat werd kleiner toen de eerste ronde pitstops er aan zat te komen. Toen Schumacher in ronde 21 naar binnen kwam was het verschil iets meer dan achttien seconden. Binnen twee ronden kwamen ook de Renault-coureurs binnen.

,,In die fase van de race reed Michael geweldig”, verklaarde technisch-directeur Ross Brawn naderhand. ,,We konden het ons niet veroorloven dat Alonso de marge op zou bouwen om een veilige pitstop te kunnen maken. Dat was een cruciaal deel van de race, waarin Michael het goed deed. Daarna kregen we de race beetje bij beetje meer in handen.”

En dit was ook het moment waarop Alonso’s nachtmerrie begon. Terwijl bijna alle coureurs hun gebruikte intermediates niet besloten te wisselen bij hun pitstop en zo steeds meer voordeel kregen van hun ’slicks’, wisselde Alonso alleen zijn voorbanden. Het was zijn beslissing en er was best over nagedacht, maar zoals het team nu zelf toegeeft, het was een fout besluit.

Alonso kon zien dat zijn voorbanden behoorlijk waren versleten, met name linksvoor en hij voelde er weinig voor om nog een stint op die banden te rijden. Het probleem was de nalatenschap van het feit dat hij simpelweg te hard had gepusht. Tel daar gerust Alonso’s agressieve rijstijl, die sowieso al veel vergt van de voorbanden, nog eens bij op. Fisichella kende geen zorgen. ,,Het zou aan zijn rijstijl kunnen liggen”, bevestigde de Italiaan later. ,,Ik zei al vroeg tegen mijn engineer dat ik op dezelfde set banden verder wilde.”

De ongebruikelijke mix van nieuwe voorbanden en oude achterbanden werkte niet voor Alonso, hij moest lijdzaam toezien hoe Fisichella en Schumacher snel dichterbij kwamen. Onmiddellijk na zijn stop had hij nog een voorsprong van vijftien seconden op de Duitser, en alleen al in zijn outlap verloor Alonso drie seconden. Met die marge liep zijn voorsprong daarna iedere ronde terug.

Het was fascinerend om de twee kemphanen zo dicht in elkaars buurt te zien. En dan zat Fisichella er nog tussen in, niet zeker wetend wat te doen. ,,Het was best lastig. Michael zat vlak achter me en Fernando was behoorlijk langzaam, dus daar maakte ik me wel wat zorgen over, ja. De normale lijn was droog, een klein beetje daarbinnen was het al nat. Toen ik Fernando in probeerde te halen zat ik op het natte deel, de achterkant blokkeerde. Van inhalen kwam niets terecht. De ronde daarna haalde ik hem op het rechte stuk al in en toen ging het wel goed. De balans van de auto was daarna erg goed, dus ik kon de race controleren.”

Ten koste van alles moest Schumacher voorkomen dat hij zijn wagen stuk zou rijden op zo’n geel-blauwe. Of het nu opzettelijk zou zijn of niet, hij kon zich niet opnieuw in de positie van Hongarije manoeuvreren, daar raakte hij twee keer een andere deelnemer. Dit keer koos hij het goede moment voordat hij weg begon te lopen van Alonso.

Ondertussen maakten sommige coureurs van de gelegenheid gebruik om bij hun geplande pitstop meteen te wisselen naar slicks. Toyota probeerde het als eerste, Ralf Schumacher kwam in ronde 24 naar binnen en Jarno Trulli een ronde later. Al snel zaten beiden serieus in de problemen en hadden ze moeite hun bolide op het asfalt te houden. BMW-coureur Robert Kubica probeerde het in ronde 25, net als Christijan Albers. De Nederlander kwam de volgende ronde meteen naar binnen, terwijl op televisie uitstekend te volgen was hoe moeilijk de Pool het had. Het was echt onmogelijk op de Michelins.

,,Bij de eerste pitstop zaten we er inderdaad naast”, gaf BMW’s Motorsport-directeur Mario Theissen toe. ,,Het was zijn keuze. Op de pitmuur hadden we al verwacht dat het de foute keuze was, maar Robert stond er op. In dit soort situatie telt het gebrek aan ervaring. Al moet ik zeggen dat de gegroefde banden in de kwalificatie werkten toen er in vergelijking met de race langzamere rondetijden werden gereden.”

,,Op zaterdag was het mogelijk om rond 1:44.0 naar slicks te gaan, vandaag (zondag) vroeg Robert er pas om bij 1:42.0. We waren op de pitmuur niet zeker van onze zaak. Het was riskant, maar het was ook niet onmogelijk. Maar de pitstraat was zo nat en koud dat hij eenmaal aangekomen in de eerste bocht alle temperatuur in zijn banden al kwijt was.”

Slicks waren voor de twee topteams nog geen issue vanwege de hoeveelheid benzine die nog in de tanks zat, maar ze moesten de tactiek van de anderen nauwlettend in de gaten houden. Brawn: ,,We zagen dat er halverwege de race enkele coureurs waren die het op slicks probeerden, maar dat was duidelijk nog niet het juiste moment. Het luistert nauwgezet, want de banden van tegenwoordig zijn extreem gevoelig voor de temperatuur. Krijg je je banden niet op temperatuur, dan heb je een probleem. Je gaat niet alleen langzaam, het is gewoon catastrofaal.”

Voor Schumacher was het volgende probleem dat hij met Fisichella te maken kreeg en de timing van de tweede pitstop zou cruciaal worden. En om het allemaal nog interessanter te maken, de keuze om voor droogweerbanden te opteren werd steeds beter. Ferrari toonde daarna aan te hebben geleerd van de race in Hongarije, Massa moest kijken of de slicks het echt aankonden.

,,We hebben Felipe op slicks gezet om te kijken wat er gebeurde”, bevestigde Brawn. ,,We wilden ons niet voor de tweede keer in de vingers snijden. Felipe vertelde over de radio hoe het ging, het opwarmen was wat lastig, maar na één of twee ronden ging het goed.”

Massa was in de 34e ronde naar binnen gekomen. Vijf ronden eerder had hij ook al gepit, hij had een lange eerste stint gereden. Eén ronde later had Alonso genoeg van zijn slechte set intermediates en hij besloot ook te wisselen. Het was het moment waarop het team haar tweede fout maakte, er waren problemen met een wielmoer. De Spanjaard verloor twaalf enorm belangrijke seconden, maar had de snelheid er daarna goed inzitten.

Op een gegeven moment leek Ferrari klaar te staan voor Schumacher, totdat de pitcrew weer naar binnen liep. Toen hij eenmaal stopte in ronde veertig, kwam de crew pas erg laat naar buiten. De logische gedachte daarachter was dat Ferrari Renault probeerde te verwarren, maar Brawn ontkende dat. ,,We waren alleen maar aan het debatteren over het juiste moment om te stoppen. We wisten niet of het één of twee ronden zou duren voordat de slicks op tempo waren, dus er was wat twijfel.”

,,Uiteindelijk kwam Michael niet veel eerder naar binnen dan oorspronkelijk gepland. Het was lastig, want het was een moeilijke call en bijna lieten we het uit onze handen glippen. We besloten bij de eerste pitstop om een bepaalde hoeveelheid benzine bij te tanken en het verbaasde ons dat we daar zo lang op door moesten rijden. Het lukte ons en uiteindelijk werkte het allemaal.”

Eén van de meest spectaculaire momenten tijdens de race was Schumachers inhaalactie op Fisichella, toen de Renault-coureur de pit uitkwam. Bijna iedereen had moeite met het uitrijden van de pitstraat, vooral vlak na de overstap op slicks. Michael had het zelf al niet makkelijk gehad en het team had gezien dat meer Michelin-coureurs met hetzelfde probleem kampten. Bij Fisichella zou het waarschijnlijk niet anders zijn, Michael wist dat ook.

,,We hebben tegen Michael gezegd dat hij in Fisichella’s outlap de grootste kans zou hebben op een geslaagde inhaalactie omdat de Michelins het die ronde zo moeilijk hadden”, vertelde Brawn. ,,We hielden de rondetijd van Fisichella in de gaten en Michael deed het uiteraard vrij rustig aan op zijn slicks toen hij naar buiten kwam. We hadden hem gevraagd niet te hard te pushen.”

Na 41 ronden op zijn intermediates – vergeet niet dat die van Alonso na ronde 22 al te ver waren afgesleten – had de Italiaan een goede inlap. Zijn voorsprong was op dat moment groot genoeg om zonder al te veel problemen de leiding te behouden. Zijn engineer vertelde dat hij het zou redden en Fisichella zelf dacht ook dat het wel goed zat. Hij gleed een klein beetje naar buiten en zag plotseling rechts van hem een rode flits. Schumacher zag een gat dat er eigenlijk niet was en ging met twee wielen over de curbstone. Misschien dat hij zonder die actie een paar bochten verderop alsnog de leiding had gepakt, maar dit was typisch zo’n briljante Schumacher-actie.

,,Vooral bij de exit van de pitstraat was het erg nat”, verklaarde Fisichella na de race. ,,En je kunt ook niet teveel naar links gaan omdat je binnen de witte lijn moet blijven. Zodra je instuurt voor de eerste bocht raak je alle temperatuur in je banden kwijt en zit je op het natte deel. Dus was ik erg voorzichtig, maar zelfs toen verloor ik even de controle over de auto waardoor Michael me kon passeren. Ik wist dat hij achter me zat, maar niet dat hij daar reed! Mijn engineer Alan Permane vertelde me: ’You are ok, you are in P1’. Michael had al een ronde kunnen rijden en zijn banden waren al behoorlijk warm, daarom was hij op dat punt sneller dan ik.”

Vanaf dat moment ging Fisichella minder hard, hij was zich er meteen van bewust dat hij vroeg of laat ook Alonso voorbij zou moeten laten en dat hij de tweede plek wel kon vergeten. Natuurlijk werd hem dat over de radio niet met zoveel woorden gezegd. Maar dat hoefde ook niet. ,,Er werd gezegd dat ik het rustig aan moest doen en de race uit moest rijden, want dat was het belangrijkste.”

Toen Alonso’s droogweerbanden eenmaal begonnen te werken liep hij gestaag in op Schumacher, die niet sneller ging dan strikt noodzakelijk. Nog wat lichte regen verhoogde de amusementswaarde in de laatste ronden. De Michelins leken er de meeste hinder van te ondervinden. Alonso kon zich geen enkele fout veroorloven, waardoor zijn inhaaljacht niet zo spectaculair was als deze misschien wel had kunnen zijn.

Schumacher had het onder controle, maar een paar ronden extra had het er nog interessanter op gemaakt.

Toen de podiumceremonie begon was het overduidelijk dat Ferrari erg opgelucht en verbaasd was. ,,Poor old Michael, eh” lachte Ferrari’s persofficier Luca Colajanni. Wraak smaakt zoet… Ondertussen had ook Ross Brawn het naar zijn zin, hij bekeek de podiumceremonie samen met zijn vrouw Jean en trommelde met zijn vingers op het ritme van de Italiaanse nationale hymne. Hij genoot er zichtbaar van.

,,In races zoals deze weet je dat je de kansen die je krijgt met beide handen aan moet grijpen. Zaterdag gaven die mogelijkheden ons de gelegenheid om de schade te beperken, vandaag hadden we kansen op meer. We wisten dat de baan ons beter zou liggen als het droog zou blijven omdat we een band hebben die dan gewoon heel goed is. Het belangrijkste was dat Michael zijn achterstand op Alonso binnen de perken zou houden, anders hadden we het heel moeilijk gekregen. Maar ik moet het benadrukken, de banden waren geweldig”, aldus Brawn.

,,Na gisteren (zaterdag) is dit natuurlijk geweldig, maar ik had sowieso al een goed gevoel over dit weekend. Op de momenten dat het mogelijk was om te kijken hoe goed de auto was, kwamen we er achter dat de auto hier veel potentieel had. Omstandigheden hebben ervoor gezorgd dat we dat niet konden bewijzen. Natuurlijk is het moeilijk om te oordelen hoe het zou zijn gegaan als…, maar we hadden zeker een kans.”

Ecclestone weet ondertussen nog niet echt wat hij nu wil. ,,Alles heeft positieve en negatieve kanten. Als Michael wint en met pensioen gaat, dan zit de Formule 1 zonder wereldkampioen, maar aan de andere kant zie ik hem graag als kampioen afscheid nemen.”