Ik hinkte na het aanschouwen van de start van de Grand Prix van Japan op twee gedachten: als Vettel geen doorrijstraf krijgt, heb ik een pracht van een onderwerp voor mijn column en als hij wel een straf krijgt, heb ik een pracht van een race voor de boeg.

Vervolgens hoorde ik dat Vettel, inmiddels ver op kop liggend, de zegen van de alom geachte Stewards of the Mee­ting had gekregen. Toen heb ik voor het eerst in mijn leven tijdens een Grand Prix de televisie uitgezet en ben weer naar bed gegaan.

Ik vind het niet acceptabel dat Vettel met zijn Schumacher-achtige start in Japan ongestraft is weggekomen. Zeker als je ziet voor welke futilitei­ten coureurs tegenwoordig worden bestraft. Dat Button uiteindelijk heeft gewonnen (ik heb natuurlijk ’s middags toch de hele race voor de zekerheid nog gezien), doet niets aan de zaak af.

Vettels manier van doen doet mij terugdenken naar het begin van de jaren negen­tig, toen Michael Schu­macher het officieel voor elkaar kreeg dat een coureur tussen twee opeenvolgende bochten één keer van zijn lijn mocht afwijken om een tegenstan­der te blokkeren. Dat deed hij ook tijdens een start bij David Coul­thard, die bliksem­snel van zijn gas af moest om een botsing te voorkomen.

‘Blokkeren’ betekent namelijk dat je je op dat moment vóór je tegen­stan­der bevindt en niet half ernaast. Anders heet het ‘ordinair van de baan rammen’. Coulthard diende destijds tegen Schuma­cher volko­men terecht een klacht in, maar kreeg te horen ‘dat een eventuele botsing zijn schuld geweest zou zijn, want hij had die immers kunnen voorkomen’. De wereld op zijn kop dus.

Nog een straat verder piekerend kom ik op de Engelse coureur Rupert Keegan, die in 1976 het Britse Formule 3-kampioenschap behaalde door bij de start van de laatste race per ongeluk expres zijn enige titelconcur­rent Bruno Giaco­melli overhoop te rijden. De dader kwam er mee weg en werd kampi­oen. Misdaad loonde dus. Een race-inci­dent? Laat me niet lachen!

Het gaat misschien wat ver om hier te beweren dat Vettel hetzelfde met Button voor had. Maar feit is: ze wisten allebei don­ders­goed dat bij een wederzijd­se uitschake­ling Vettel definitief wereld­kampi­oen zou zijn geweest. Geloof maar dat coureurs van dit niveau precies weten waar­mee ze bezig zijn.

Coul­thard en Button staan bekend als nette coureurs, die bij conflictsitua­ties hun concurrenten ‘in leven laten’. Dat is ook bekend bij hardleerse wereldkampioe­nen zoals Schu­ma­cher, Hamilton en sinds zondag dus ook Vettel. Wie de grenzen van het toelaat­bare opzoekt, gaat daar onvermij­delijk wel eens overheen. Daar past dan een straf bij, te beginnen met een drivethrough-penal­ty. Bijko­mend voordeel: ook leuk voor de toeschouwers.