Wat een weekend! De Formule 1 bracht misschien niet de beste race van het jaar, maar voor iedereen die de Grand Prix vond tegenvallen, hoop ik dat ze de GP2 hebben gezien. Bij ons was het namelijk spannend van begin tot eind. Althans, bij mij in de cockpit.
Vanaf de eerste training was mijn auto heel erg goed. Jammer genoeg miste ik de poleposition net, die was voor mijn teamgenoot Charles Pic. Maar hij viel al in de formatieronde stil, waardoor ik vooraan kon vertrekken. Het leek een kat in het bakkie te worden, maar toen kreeg ik een drive through-penalty omdat ik een gele vlag genegeerd zou hebben. Nu zeggen de regels dat je bij een gele vlag in die betreffende ronde je beste rondetijd niet mag verbeteren, maar ik had juist een ronde eerder mijn pitstop gemaakt en reed dus op hagelnieuwe banden. Op de plek van die gele vlag ging ik wel van mijn gas, maar in de rest van de ronde was ik zoveel sneller dan daarvoor – dankzij die nieuwe banden dus – dat ik toch nog mijn snelste raceronde tot dan toe neerzette. Daar ging mijn leidende positie! Maar regels zijn regels, en ik had die ronde gewoon wat minder hard moeten rijden.Die straf betekende dat ik terugviel tot de vierde plek. En iedereen die mij een beetje gevolgd heeft, weet wat er een paar jaar geleden zou zijn gebeurd. Dan was ik in mijn ijver om terrein goed te maken waarschijnlijk gecrasht. Nu was ik vastbesloten een cleane race te rijden, en toen ik Dani Clos passeerde was ik alweer derde.
Davide Valsecchi bleek een lastiger klant om in te halen: hij verdedigde heel goed, maar ik heb gewoon geduldig afgewacht. Ik voelde me goed achter het stuur, was niet gefrustreerd over die straf en hield het hoofd koel. Ik zag waar Valsecchi tijd verloor en heb hem zolang onder druk gemaakt dat hij een foutje maakte. Voilá: tweede! De overwinning was buiten bereik, maar ik ben enorm blij met het resultaat omdat ik heb laten zien dat ik in moeilijke omstandigheden toch mijn kop erbij kan houden. En dat in een race waar de brokstukken je letterlijk om de oren vlogen.Dat gebeurde in de tweede race ook, en nu had ik wat geluk. Mijn voornaamste concurrent Romain Grosjean spinde namelijk al in de eerste ronde, en hij kegelde ook Pic uit de baan. Twee concurrenten minder. Dat klinkt onsportief, maar in een veld van 26 auto’s is de boel heel houden ook een kunst op zich.
Vanaf de zevende startplaats kon ik naar de derde plaats rijden. Lekker veel punten dus, en daarom ben ik nu tweede in het kampioenschap. Het lijkt te gaan tussen Grosjean, mij, Davide Valsecchi en Sam Bird, al is ook Pic niet ver weg. We hebben allemaal veel te verliezen, want Grosjean is aan zijn stand verplicht om kampioen te worden, maar Valsecchi en ik zijn dat als derdejaars GP2-coureurs natuurlijk ook. Enerzijds moet ik dus zorgen dat ik niet te vaak met lege handen sta, zoals de drie races voor Valencia het geval was, maar op zeker rijden gaat ook niet. Wat heb ik eraan als ik straks tweede of derde ben in het kampioenschap? Als ik nog in de Formule 1 terecht wil komen, is er maar een manier en dat is kampioen worden.
