Daags na elke Grand Prix deelt coureur Jeroen Bleekemolen in een exclusieve column voor Formule1.nl zijn bevindingen over het voorbije raceweekend. Wie of wat viel hem op, wat ging er goed en wat moet er anders? Ditmaal: waarom Max Verstappen de beslissende slag heeft geslagen, dat géén geluk is en hoe Verstappens kwaliteiten in de regen op gelijke voet staan met die van een legende als Ayrton Senna.
Laat ik met de deur in huis vallen: die titelstrijd tussen Verstappen en Norris is nu wel klaar. En ja: in theorie kan Norris nog kampioen worden. Maar na deze prestatie, met nu een verschil van 62 punten? Dat gaat Verstappen never-nooit weggeven.
Lees ook: Emotie en ongeloof bij Verstappen na zege: ‘Achtbaan, maar deden alles goed’
En wie had dat zondag gedacht, zo vlak voor de race? Met Norris op pole en Max achterin startend, leek het erop dat het verschil kleiner zou gaan worden. Maar je ziet het: regen en Max Verstappen, het is en blijft een ongekend goede combinatie. We zagen het al in 2016, óók in Brazilië, toen hij van 16 naar 3 ging.
Oefenen, oefenen, oefenen
Ik denk dan aan Ayrton Senna, hoe goed die ook was in de regen. Iedereen weet hoe hij in 1993 in Donington de rest van het veld in de regen bijvoorbeeld op een ongekende manier de baas was, hoe hij van grote klasse was. Verstappen kun je onmogelijk vergelijken met hem, als in: het zijn andere tijden, andere auto’s.
Dus wie van beide de beste is in de regen? Ik vind dat je daar geen antwoord op kunt geven. Maar wat ik wel durf te zeggen: Max staat op z’n minst op gelijke hoogte met Senna als het op rijden in de regen aankomt.
Het zijn hoe dan ook twee fenomenen – ook in droog weer natuurlijk. Maar ze hebben in de regen beide al van jongs af aan extra veel geleerd over het rijden op een natte baan. Want Senna had het als kleine jongen in de karts altijd lastig in de regen. Dan ging hij oefenen, oefenen, oefenen. Net zo lang tot hij er steeds beter in werd en het zo een extra kwaliteit werd.
En Max heeft in de regen natuurlijk ook altijd tot in de puntjes met Jos samen proberen uit te vinden hoe hij nóg beter kon worden dan de rest, waar je het verschil kunt maken. Van tijd tot tijd zie je in de regenraces in Formule 1 meteen die specifieke vaardigheid terug, bij hem ook zondag weer. Net als in 2016.
Maar nu óók nog met de druk van een titelstrijd op je schouders, met een Norris die steeds iets afsnoepte van de voorsprong. Met een getergdheid, een gretigheid. En dat alles komt dan samen in wat hij vervolgens in de race in Brazilië laat zien.
Niet normaal
Niet normaal. Zo goed. Ik hoorde Norris na afloop zeggen dat Verstappen geluk had met het besluit om buiten te blijven. Maar dat was geen geluk: als je de gesprekken op de boordradio hoorde, dus niet alleen wat op tv wordt uitgezonden, dan was duidelijk hoe relaxt Verstappen en zijn engineer overlegden over wat te doen. Ze namen een besluit waar over nagedacht was.
En ja, garanties heb je nooit. Maar Verstappen heeft het vermogen op zulke momenten precies díe keuze te maken waarbij je de meeste kans hebt om het goede te doen.
Ook dát tekent een kampioen. Eentje die wat mij betreft in Brazilië de beslissende slag heeft geslagen.
Lees hier alles over de GP São Paulo in Brazilië
Nu in de winkel en ook online te bestellen (met gratis bezorging in Nederland): de nieuwste editie van FORMULE 1 Magazine!
