Vroeger, heel vroeger, had je nog geen tien races per jaar, daarna een aantal decennia zo’n zestien. Dat was wat karig, geeft columnist Noël Ummels toe. Maar overdaad schaadt.
Geef het volk brood en spelen. Gevleugelde woorden van de Romeinse dichter Juvenalis, zij het in de loop der eeuwen iets geparafraseerd en nog weleens abusievelijk toegedicht aan Julius Caesar, omdat het de keizers waren die het volk zoet hielden met kruimels en vertier. Ik zou zeggen: prima, maar doe het met mate. Twee millennia later zijn we niet zo van de matiging, eerder van de decadentie waar het Romeinse Rijk aan ten onder ging.
Ook de Formule 1 ontkomt er niet aan. Zie de exorbitante draak F1 75 Live van begin dit seizoen, het summum van hedendaagse kitsch. En zie de almaar uitdijende kalender met races in klatergoudoorden, oliestaten onder het juk van potentaten met het morele kompas van nog zo’n keizer: Caligula. En ondertussen heeft Afrika het nakijken. Cynisch genoeg was er jarenlang een Grand Prix van Zuid-Afrika ten tijde van de apartheid, maar na de val van dat racistische regime mocht het land nog maar tweemaal een Formule 1-race organiseren.
En nu? Nu mikt de Formule 1 op een Grand Prix van Rwanda, een land dat het bloederige conflict bij grote buur Congo oppookt, met een president die er al een kwarteeuw zit door onderdrukking waarbij hij geweld niet schuwt.
Onmenselijk ja, maar er is ook onmenselijkheid op kleinere schaal. Nee hoor, van mij hoeven we niet terug naar de beginjaren van het wereldkampioenschap in de jaren 50 van de vorige eeuw, toen de kalender nog geen tien races telde. We hoeven ook niet terug naar de jaren nul van deze eeuw, met om en nabij de zestien, zeventien races. Sindsdien schiet het omhoog naar het huidige aantal van 24, sprints nog daargelaten. Brood en spelen hebben plaatsgemaakt voor chips en races. Fijn om het volk te vermaken, maar de keerzijde is dat degenen die de show moeten maken over de kling worden gejaagd.
Nu hoeven we geen medelijden te hebben met de coureurs en kopstukken van de teams. Die hebben het goed voor elkaar met luxe hotelkamers, businessclassvluchten of privéjets. Maar de monteurs worden gewoon naast jou en mij in de economyclass gepropt. Aan een race zijn ze ongeveer een week kwijt. Bij de vele twee- en zelfs drieluiken van tegenwoordig komen ze amper thuis. En van die zomerstop blijven nauwelijks twee weken over aangezien de nasleep van de ene race en de aanloop naar de volgende ook nog wel een paar dagen kosten. Zie dan maar eens een fatsoenlijk gezinsleven te onderhouden, laat staan een band met familie en vrienden.
Wat we niet moeten willen is dat de Formule 1 één langgerekte clickbait wordt. Helaas is dat wat de commerciële uitbaters van de sport nou net wel willen. Waarbij zij het predicaat sport bij voorkeur inruilen voor show. Heel Amerikaans ja, eigenaar Liberty Media stamt dan ook uit het land van bluf en bombast. Welnu, als het per se moet, verplicht de teams dan te rouleren met personeel. Hoe ze dat oplossen mogen ze zelf weten: door te putten uit de bestaande pool of door een dubbele pitcrew in te huren. Wat jij wil, zolang je maar onder het budgetplafond blijft.
Maar dan nog, hou het bij maximaal 25 races. Anders zul je zien dat de spectaculairste coureur van het stel, goed voor het merendeel van wat de F1-marketeers vast als eyeballs aanduiden, er de brui aan geeft. Max Verstappen doet het vooral voor de lol en die gaat er met een bomvolle kalender gauw vanaf.
Lees hier alles over de GP van Miami
De nieuwste editie van FORMULE 1 MAGAZINE is uit! Haal ‘m nu in de winkel of bestel hieronder online, met gratis bezorging in heel Nederland.
