Waarom reed Lewis Hamilton op eigen initiatief zó lang door en zette hij dure WK-punten op het spel? Onze maandagcolumnist Sergej Sirotkin vraagt het zich af. “Vreemd dat hij zoveel risico nam gezien zijn positie in het wereldkampioenschap, dit had veel erger kunnen aflopen”, schrijft de voormalig F1-coureur die ook uitlegt wat de risico’s zijn van een in een slick veranderende regenband.
Hoe droger het wordt en hoe langer je doorrijdt op een regenband, hoe groter het risico wordt op een klapband. En dat had nog veel grotere consequenties gehad voor zijn kampioenschap. Daarom was ik heel erg verbaasd dat Lewis Hamilton gezien zijn positie zo’n groot risico nam. Hij had het al uitstekend gedaan, vanaf de elfde plek naar de vijfde en een goed geplande stop had kans op meer gegeven. Waarom speelde hij niet op safe, ik begreep het niet.
Lees ook: Geruzie op boordradio Hamilton: ‘Ik zei het je!’
Hij leek ook te wachten op het kantelmoment om naar slicks te wisselen. Dat is normaal gesproken logisch als een baan opdroogt, een stop uitsparen door wat langer buiten te blijven op de intermediates: 5 misschien 10 rondjes. Maar daar zag het niet naar uit, er was geen zonnetje of toenemende wind. Het was juist ontzettend vochtig op Istanbul Park waardoor het glibberig bleef. Het werd wel iets droger maar daarmee neemt de belasting op de intermediate alleen maar toe, uitrijden met een normale pace was niet mogelijk.
Dit was toch duidelijk te zien vanuit de huiskamer en als ik dat kan zien, neem ik aan dat Lewis en het team dat ook kunnen zien. En als je dan besluit om toch door te gaan, moet je daar ook bij blijven. Hij verknalde de beste mogelijkheid om te stoppen door het tegenovergestelde te doen wat het team zei. Maar vervolgens zette hij zijn ingezette plan niet door en liet hij zich alsnog overhalen tot een stop op een veel ongunstiger moment. Althans, zo zag het er van de buitenkant eruit.
Lees ook: Wolff: ‘Hadden tien ronden eerder naar binnen moeten komen’
Geen regenrace zoals anderen
Wat me opviel gisteren is dat coureurs de normale racelijn bleven houden, er werd weinig omheen gereden. Normaal gesproken doe je dat in de regen omdat de ideale lijn ingerubberd is, dat betekent dat er tussen de asfaltopeningen rubber zit. Bij droog weer zorgt dat voor grip maar bij regen blijf er water op staan, buiten de racelijn ligt dat rubber er niet waardoor het water weg kan en er dus meer grip is. In Istanbul wordt niet zoveel geracet, ik denk dat de ideale lijn daarom niet zoveel verschilt met de rest van de baan.
Net als vorig jaar zag je de intermediate-band langzaam veranderen in een slick. Het is niet zo simpel te stellen dat je daar in drogere omstandigheden ook meteen net zoveel grip mee hebt. Ik ken de huidige Pirelli-band natuurlijk niet van binnen en buiten maar normaal gesproken is het zo dat hoe minder rubber er over is, hoe stijver de band wordt. Een toplaag van een band is namelijk zachter, daaronder zit een hardere structuur.
Lees ook: Rondje buitenlandse media GP Turkije: ‘Beste prestatie van Bottas in vijf jaar bij Mercedes’
Op de natte stukken koelt dat sneller af en kun je grip verliezen, op de drogere stukken is dat misschien weer te compenseren omdat er meer wrijving is. Gevolg is wel dat bij toenemende slijtage van dat hardere gedeelte, de band je ook minder zal waarschuwen voor gripverlies. Een band knijpt als het ware als hij grip verliest, bij een nieuwere band is dat beter voelbaar dan bij de hardere intermediate/slick. Hij wordt onvoorspelbaarder en daarmee de auto dus ook.
Na zijn pitstop leek Hamilton door de grotere marge daar ook mee te kunnen spelen, het leek wel een beetje op karten. Hij wachtte de slide af om de auto te roteren terwijl je normaal gesproken dat juist wil opvangen voordat het gebeurt. Maar het liet wel zien dat je in het begin van je stint niet moet forceren, hij haalde Leclerc snel bij maar zijn tempo zakte daarna weer in. In de slotfase was het weer ‘ok’ maar kon hij niet zoveel meer uitrichten. Daar had nog veel meer ingezeten.
