De constante wisselingen van de krachtsverhoudingen tussen Red Bull en Mercedes maar ook daarachter, het toont aan hoe moeilijk het is om als F1-coureur het maximale uit zowel jezelf als je auto te halen. Onze maandagcolumnist Sergej Sirotkin legt uit.
Ik ben om te beginnen blij dat er niet alsnog een onderzoek en eventuele straf kwam voor het incident in Brazilië. Ik ken de regels niet tot achter de komma, mijn gevoel zegt 50/50. Als ik Hamiltons standpunt zou moeten verdedigen, zijn er genoeg argumenten te noemen maar dat geldt ook voor de zaak van Max. Het was zeker op de limiet, dat is duidelijk. Ik denk dat het wel heeft meegespeeld dat Mercedes zoveel sneller was, Hamilton was duidelijk in het voordeel en vol in de aanval. Maar gelukkig is er van achter de jurytafel niets veranderd aan de uitslag.
Het circuit in Qatar was afgaande op de onboards een mooie baan. Het zag er cool uit, veel hoge snelheidsbochten. Maar wel bochten waarin aerodynamische effectiviteit een grote rol speelt, in de vuile lucht van iemand kun je niet zoveel. Dat maakt een race vrij saai, als je vast komt te zitten in een DRS-trein en alleen maar om je banden moet denken. Daar is weinig lol aan te beleven.
Gezocht: sweet spot
De hedendaagse auto’s zijn op een punt gekomen waarbij de marges om de sweetspot te vinden minimaal zijn. De verschillen tussen teams en teamgenoten zijn per circuit soms zo groot. Daniel Ricciardo is een goed voorbeeld: een bewezen topcoureur maar soms op grote achterstand van Lando Norris. Ook een goede coureur natuurlijk maar het verschil tussen die twee is echt niet zo groot als de klok laat zien.
Lees ook: Rondje buitenlandse media GP Qatar: ‘Verstappen kon geen indruk maken op serene Hamilton’
Een toprondje behoeft een heel pakket aan aspecten die allemaal moeten kloppen. De verschillen die je soms ziet tussen Hamilton en Bottas of Verstappen en Pérez, het draait niet alleen om het rijden van een snel rondje alleen. Het laten werken van de banden in combinatie met de aerodynamische afstelling is daarbij de sleutel. Soms heb je het, soms heb je het totaal niet. Dan rijd je een prima rondje, niet heel speciaal voor je gevoel maar verrassend goed in vergelijking met de concurrentie en je teamgenoot. Of het tegenovergestelde: je perst er voor je gevoel een megarondje uit maar uiteindelijk sta je lang zo hoog niet als je dacht.
Lees ook: Hamilton: ‘Was belangrijk om in deze races het gat te dichten’
50/50 tussen Verstappen en Hamilton
Als je dan achteraf analyseert, zie je dat het verschil tussen een goed en een superrondje niet zo heel groot is. Een paar tienden misschien. Maar je krijgt gaten van een halve seconde tussen teamgenoten als de één alles messcherp heeft en de ander niet. Daar zit zoveel meer achter dan alleen de goede lijn rijden of later remmen, dat kan werken in de F2 maar in Formule 1 is dat echt anders.
Dat het zo snel kan veranderen, is ook mooi aan dit seizoen. Twee weken geleden leek alles naar de kant van Verstappen op te vallen. Nu heeft Mercedes juist weer het momentum maar ik vind het nog steeds erg moeilijk in te schatten. Ik houd het op 50/50. Als Mercedes dit voordeel houdt, kan Hamilton het winnen. Het zou wel zijn meest zwaarbevochten zege zijn, ik weet dat veel mensen liever Max zien winnen maar de achtste van Lewis zou ook dikverdiend zijn.
