In de rubriek ‘Coureurs van toen’ duikt FORMULE 1 Magazine elke donderdag in de archieven van de sport, op zoek naar bijzondere verhalen uit het verleden. Vandaag in deel 2: Patrick Friesacher, die ooit in een rolstoel zat om vervolgens toch de Formule 1 te bereiken als coureur.
Het is 22 februari. Normaliter zou het in Oostenrijk nu feest moeten zijn. Niet omdat Red Bull het ook voor het seizoen 2024 weer goed voor elkaar lijkt te hebben als beste Formule 1-team van dit moment. Maar omdat het de 75e verjaardag van Niki Lauda zou zijn. Zou, inderdaad. De legendarische oud-coureur overleed vijf jaar geleden.
Hoewel boegbeeld van de sport, boegbeeld ook van het Oostenrijkse racen, is Lauda bepaald niet de enige Formule 1-coureur met roots in het Alpenland. De laatste tot nu toe is in elk geval Patrick Friesacher, ook een man met een bijzondere geschiedenis.
Ongeluk Friesacher
Sportief gezien is Friesacher niet meer dan een voetnoot in de geschiedenis van Formule 1. Elf keer reed hij een Grand Prix, in 2005 namens Minardi, als teamgenoot van Christijan Albers. In de zomer was het avontuur al weer voorbij. Maar voor Friesacher was het al meer dan gedroomd, zeker na wat hem in 1997 was overkomen.
Als zeventienjarige coureur met een hoop wensen en veel dromen raakte hij zwaargewond bij een ongeluk in een kart. Friesacher breekt beide benen, een daarvan zelfs op drie plaatsen. Hij ligt zes weken in het ziekenhuis en belandt zelfs enkele maanden in een rolstoel.
Lees ook Coureurs van toen: Giuseppe Farina, een kampioen met vele gezichten – Formule1.nl
De dan door Red Bull gesteunde tiener geeft de hoop op een loopbaan in de autosport niet op en uiteindelijk leert hij opnieuw lopen. Met zijn carrière komt het aanvankelijk ook weer goed. Hij boekt successen, de Formule 1-droom lijkt zowaar uit te komen. Zelfs het ontslag door Red Bull – hij weigerde in 2004 Formule Nippon te gaan rijden in Japan – voorkomt een F1-debuut niet.
Een hoop sponsorgeld – van onder meer de dubieuze (en inmiddels overleden) politicus Jörg Haider – bezorgt hem een overeenkomst met Minardi in 2005. Elf races en drie punten later spat zijn droom wreed uiteen: de sponsoring was er op papier (en op de auto) wel, maar in de praktijk bleef het geld uit. Zijn droom had hij desondanks waargemaakt, hij maalde er niet om. Niemand die dat in 1997 na zijn ongeluk had kunnen denken.
Mis ‘m niet: onze FORMULE 1 Seizoengids 2024 met voorbeschouwingen, achtergronden, interviews, alle cijfers en data en nog véél meer: 116 pagina’s dik! Inmiddels in de winkel of bestel ‘m online!
