Dagboek uit Barcelona (4): Hartley is passagier bij Toro Rosso

Formule 1-verslaggever Daan de Geus houdt tijdens de GP van Spanje in Barcelona speciaal voor deze website een dagboek bij, waarin hij vanuit de paddock verhaalt over roddels, trends en het laatste nieuws.

Daar zat hij weer, aan tafel bij Toro Rosso, uitleg te geven. Twee, drie centimeter kerb had hij te veel gepakt in de derde vrije training, en daarna was Brendon Hartley passagier terwijl zijn STR13 met verwoestende kracht de barrière in vloog. Toen het haast in tweeën gebroken wrak werd weggetakeld, brak de achterkant nog eens verder los. Het bleef slechts hangen aan hetzelfde zijden draadje waar Hartley’s Formule 1-carrière nu aan hangt.

Na zijn crash moest Hartley ter controle na het medisch centrum. Nog voor hij terug was bij het team, zag ik Helmut Marko al richting Toro Rosso lopen. Even geen zin en tijd voor vragen. “Ik moet hier zijn”, mompelde hij. Hij keek niet bepaald gelukkig. Hartley liep een minuut of wat later terug de paddock in na zijn medische check. Alles in orde. Hij leek ietwat opgelucht – geen wonder – maar dat was voor hij Marko sprak.

Eenmaal aan tafel bij Toro Rosso, enkele uren later, en na een kwalificatie die hij moest uitzitten, deed hij dus verhaal. Alweer. De incidenten, zowel groot als klein, lijken zich vrij rap op te stapelen. Zeker nadat hij teamgenoot Pierre Gasly in Bakoe bijna lanceerde in de kwalificatie, was dit echter niet handig. In een sport die zo om details draait als de Formule 1 kunnen twee á drie centimeter bepalend zijn. Ook voor je carrière. Voor je het weet ben je passagier. Zoals Hartley zowel bij zijn crash was als nu bij Toro Rosso is.

Het dagboek van zaterdag lees je onder de foto.

Dagboek uit Barcelona (3): Struikelen over ex-F1-coureurs

Vijf minuten voor het begin en vijf minuten na het eind van een sessie staan ze er ineens, voor de camera’s: de oud-coureurs die tegenwoordig elke zender meer en meer in dienst lijkt te hebben ter duiding en analyse. Je kunt in Barcelona haast de paddock niet door zonder over ze te struikelen terwijl ze hun stand-upjes doen. Nou is de paddock op het Catalaanse circuit zeker niet de breedste, maar met ogenschijnlijk extra veel tv-ploegen present voor de eerste Europese race van het jaar is er haast sprake van filevorming.

Net als op de snelweg gaat dat ook gepaard met enig creatief in- en uitvoegen, in dit geval van de oud-coureurs en huidige talking heads als die en masse de motorhomes uitstromen waar ze net de actie op de baan hebben bekeken. Op zoek naar een mooi plekje, bij voorkeur zonder veel collega’s in je shot. In tegenstelling tot op de openbare weg is het hier in het weekend echter drukker dan door de week: veel van de experts melden zich pas zaterdag op circuit, de vrijdag en zeker de donderdag laten ze veelal schieten.

Het is blijkbaar een goede baan voor na het Formule 1-pensioen. Met wat net na VT3 en voor de kwalificatie in Barcelona rondliep aan oud-coureurs kun je een aardige grid vullen. Te beginnen met Alexander Wurz, Timo Glock, Paul di Resta, Marc Gené, Jacques Villeneuve, Damon Hill, Martin Brundle en David Coulthard – en dan tel ik tegenwoordige teamchefs als Niki Lauda en Alain Prost nog niet mee, en heb ik Anthony Davidson zonder een grap over zijn lengte te willen maken vermoedelijk over het hoofd gezien.

Ook nog niet gespot: Nico Rosberg, het Duits-Fins-Monegaskische talentalent dat tegenwoordig behalve voor de camera van RTL ook voor die van verschillende Sky-zenders verschijnt om in ik geloof wel vier verschillende talen wat te vertellen. Al kan het natuurlijk ook dat hij een keertje overslaat. De debutant dit keer is Giedo van der Garde, al schuift hij als analist bij Olav Mol aan in het commentaarhokje en weet ik niet of we hem ook (uitgebreid) voor de camera te zien krijgen. Benieuwd wie van de huidige grid over tien jaar aan de andere kant van de pitmuur met een microfoon in z’n handen staat.

Het dagboek van vrijdag lees je onder de foto.

Dagboek uit Barcelona (2): McLarens auto’s hebben steeds meer weg van de Sagrada Familia

Een van Barcelona’s grootste toeristische trekpleisters is de Sagrada Familia. Het exacte verhaal staat me niet helemaal bij, maar kort samengevat met wat hulp van Wikipedia: de Sagrada is een grote kerk (technisch blijkbaar een basiliek) die grotendeels is ontworpen door de beroemde Catalaanse architect Antoni Gaudí. Gaudí bemoeide zich er vanaf 1883 mee, een jaar na het begin van de bouw, en bleef er mee bezig tot zijn dood in 1926. De Sagrada was toen nog lang niet af – en is dat bijna honderd jaar later nog steeds niet. De constructie wordt gefinancierd door donaties en verkoop van entreekaartjes, dus gaat stukje bij beetje.

De Sagrada is zo eigenlijk permanent onaf, altijd in aanbouw. Hetzelfde geldt een beetje voor McLarens laatste Formule 1-auto’s. Waar de straatvarianten met ongeëvenaard OCD-oog voor detail zijn ontworpen, geassembleerd en in perfecte staat van de band rollen in Woking, als een erfenis van de vorige grote baas Ron Dennis, zien die van de Formule 1-tak er haast elke keer dat ze de garage uitrollen weer anders uit. De aard van het beestje en de sport natuurlijk, waar stilstand achteruitgang is, maar dit jaar maakte McLaren het wel heel bont. De echte 2018-auto was niet op tijd af en is pas nu in Spanje, bij race vijf, geïntroduceerd. En ziet er weer behoorlijk anders uit.

Vooral het aangezicht, de neus en voorvleugel, van de ‘echte’ 2018-McLaren ogen radicaal en revolutionair. Maar ook een beetje een allegaartje, mooi van lelijkheid. Voorzien van het soort detail dat ook de Sagrada Familia kenmerkt: te veel om in één oog opslag te zien, haast overdonderend voor wie er scherp naar kijkt. Het is het soort lef van ontwerpers die streven naar een heilig doel, in het geval van McLaren: terugkeren aan de top, weer winnen.

Al is er ook iets anders dat me aan de Sagrada doet denken: in de Honda-jaren was het een publiek geheim dat een moedeloos McLaren er op een gegeven moment maar updates tegenaan bleef gooien. Lukraak, zonder te weten of het effect sorteerde. God zegen de greep. Met die Honda achterin was het onmogelijk rekenen. Gezien de achterstand die het team nu met Renault-motoren alsnog moet inlopen, zal de McLaren van dit jaar waarschijnlijk ook permanent onaf blijven. Maar zonder Honda dat de rekening betaalt, is het wel wat voorzichtiger en meer doordacht dingen erbij bouwen. Kijk maar hoe dat al bijna een eeuw met de Sagrada gaat…

Het dagboek van donderdag lees je onder de foto.

Dagboek uit Barcelona (1): In Spanje begint het echt, en hangt de spanning met de lente in de lucht

Als eerste (echte) Europese Grand Prix van het seizoen heeft Spanje, ondanks dat er al vier races zijn geweest, toch altijd het gevoel van een soort nieuw begin. Een soort ’terug naar school na de vakantie’-vibe. Hoewel er zeker geen sprake is geweest van vakantie voor de teams en coureurs, is het in Barcelona toch kijken wie er tijdens de korte onderbreking het meest is veranderd. Dan gaat het natuurlijk over de auto’s – met bij bijna elk team grote updatepakketten in de planning – maar ook de coureurs. Want wie vier slechte races heeft gedaan, moet opbloeien nu het echt lente wordt.

Het gevoel van terug zijn, op bekend terrein, maar tegelijkertijd een soort van nieuwe start die bij de lente past, merk je zelfs donderdagochtend al overal in de paddock. Red Bull-monteurs lopen met een (nieuwe?) bodemplaat te sjouwen, waarbij de één vlak voor ze langs Ferrari lopen tegen de ander opmerkt dat ze hem toch maar beter met de platte kant naar boven kunnen houden. Makkelijker tillen, of om afkijken te voorkomen? Bij Haas ligt daarentegen een groot stuk sidepod haast achteloos op de grond: het is het enige team dat al heeft aangegeven geen specifieke Barcelona-update te hebben.

Bij Williams komt er veel aan nieuwe onderdelen aan, maar is er ook een nieuwe sponsor. Omnitude, een bedrijf dat iets met blockchain doet. De naam moet nog even snel op de trucks gestencild worden. “Je hebt hier wel een scherp oog en vaste hand voor nodig, ja”, zegt de jongen die dit precisiewerkje heeft gekregen. “Je kunt het ook maar één keer doen…”, zegt hij terwijl hij het vel met de sponsornaam uitlijnt aan de hand van een andere bovenstaande. Het is echter niet alleen bij de teams waar nog wat gewerkt wordt, ook de paddock zelf behoeft enige aandacht. Wat zaagwerk bij de 0.0-bierstand van sponsor Heineken, en getimmer bij de ingang.

Het zijn voorbereidingen zoals overal, in elke paddock, waar ook ter wereld. Maar in Spanje voelt het allemaal net even anders. De Formule 1 is ’terug’ waar het volgens velen thuishoort: Europa. Het is een soort herstart. Een aftrap, niet van de tweede helft, maar wel van het tweede vierde van het seizoen. Vanaf nu gaat het er echt om, telt alles. Dat voel je. Dat hangt in de lucht. Het is lente. Een soort van nieuw begin.