Sebastian Vettel neemt aan het einde van het seizoen afscheid van de Formule 1. We blikken met tien foto’s alvast terug op een geweldige carrière die hij op 20 november aanstaande in Abu Dhabi afsluit met zijn 299ste (!) Grand Prix-start.
Voor Vettel begint het F1-avontuur in 2006. De 19-jarige jongeling wordt vlak voor de Turkse Grand Prix bij BWM-Sauber aangekondigd als reservecoureur. Hij rijdt op Istanbul Park de tweede vrije training en klokt direct de snelste tijd.
Vettel mag in 2006 nog een paar keer aan de Formule 1 ruiken. Op 17 juni 2007 maakt hij tijdens de USGP zijn racedebuut. Vettel vervangt op Indianapolis Robert Kubica die een week eerder in Canada zwaar is gecrasht. Vettel maakt op zaterdag indruk door zich als zevende te plaatsen en rijdt op zondag een voortreffelijke race. Hij finisht op de achtste plaats, goed voor 1 WK-punt.
De prestatie van Vettel op Indianapolis wekt de interesse van Red Bull dat hem al sponsort en hem graag wil stallen bij Toro Rosso. Bij dat laatste team is Scott Speed in onmin geraakt met teambaas Franz Tost. Red Bull weet Vettel los te weken van BMW-Sauber en de Duitser vervangt Speed vanaf de Hongaarse Grand Prix.
Het talent van Vettel komt nog niet direct tot uiting bij Toro Rosso, maar tegen het einde van het seizoen toont hij zijn potentie met een vierde plaats in Brazilië. Vanaf de tweede helft van 2008 begint het te lopen. Vettel rijdt vanaf de GP van Monaco regelmatig in de punten, maar zijn meesterstuk moet dan nog komen. Hij kwalificeert zich op 13 september 2008 op Monza als jongste coureur ooit op poleposition. Een dag later wordt Vettel met 21 jaar en 74 dagen de jongste Grand Prix-winaar ooit, een predikaat dat Max Verstappen acht jaar later overneemt.
De overwinning (en een achtste plaats in het kampioenschap) levert Vettel in 2009 promotie op naar Red Bull Racing. Bij het team uit Milton Keynes kan hij de opgaande lijn voortzetten. Vettel wint vier races in zijn debuutjaar bij Red Bull, en wordt uiteindelijk tweede in het kampioenschap, achter Jenson Button van het – vooral in het begin van het seizoen – ongenaakbare Brawn GP.
2010 moet dan het seizoen van Vettel worden. Red Bull heeft in de wintertests laten zien snel te zijn, maar de eerste twee races gaan naar Fernando Alonso (Ferrari) en Jenson Button (McLaren). De tegenstand komt echter niet alleen van de andere teams. Ook teamgenoot Webber maakt nadrukkelijk aanspraak op de titel. De Australiër en de Duitser voeren na Monaco gezamenlijk de ranglijst aan en in hun ijver om de nummer 1-positie binnen het team volgt in Turkije een veelbesproken aanrijding.
De crash – waarbij Vettel wordt uitgeschakeld en Webber nog naar de derde plaats kan rijden – wordt alom gezien als fout van de Duitser, maar het team houdt hem de hand boven het hoofd en achteraf hebben ze gelijk. Vettel eist in de laatste race van het seizoen zijn allereerste titel op en wordt de jongste wereldkampioen Formule 1 ooit.
Red Bull pakt in navolging van Vettel de eerste constructeurstitel en dat smaakt naar meer. Het team houdt ondanks de steeds verder oplopende spanningen drie jaar lang vast aan de line-up met Vettel en Webber en dat levert nog eens drie titels voor Vettel op. Vooral in 2013 is de Duitser oppermachtig. In zijn laatste kampioensjaar wint hij dertien van de negentien races.
Na zijn vierde titel volgt een teleurstellend seizoen 2014. Vettel verliest de strijd van Daniel Ricciardo en telt zijn knopen. Hij besluit zijn droom na te jagen en net als Michael Schumacher de overstap te maken naar Ferrari. Vettel kan bij de Scuderia de successen van zijn grote voorbeeld niet herhalen. Hij wordt twee keer tweede (2017 en 2018), maar komt keer op keer tekort tegen Mercedes en Lewis Hamilton. Vooral in 2018 lijkt hij een kans te maken, maar een fout in nota bene zijn thuisrace luidt een nieuwe teleurstelling in.
Ferrari besluit al in mei 2020 om aan het einde van het seizoen afscheid te nemen van Vettel. Algemeen wordt verwacht dat hij zijn helm definitief aan de wilgen zal hangen, maar Vettel verrast. Hij zet zijn carrière voort bij Aston Martin. Hij schenkt het team – tot nu toe – één podium (P2, Azerbeidzjan 2021), maar valt de laatste paar jaar vooral op door zijn activisme buiten de baan. Zo is hij een van de warmste pleitbezorgers van de F1-actie #weraceasone, komt hij in Hongarije en Saoedi-Arabië op voor homo- en vrouwenrechten en spreekt hij zich uit voor duurzaamheid en tegen de oorlog in Oekraïne.
