Na maanden van discussies en felle meningen over zijn leeftijd is het moment eindelijk daar. Het Formule 1-circus arriveert in Melbourne, waar de 17-jarige Max Verstappen zijn langverwachte debuut zal maken. Nu moet de nieuwe Toro Rosso-coureur laten zien dat hij meer is dan alleen een hype. Dat lukt. Verstappen – met nog maar één jaar ervaring in raceauto’s – heeft geen moeite het tempo bij te houden. Hij kwalificeert zich als twaalfde en gaat in de race op weg naar een puntenfinish. Hij ligt na zijn eerste en enige pitstop achtste, als zijn Renault-motor ermee ophoudt. Het zal niet de laatste keer dat jaar zijn. 4. 2002
Michael Schumacher begint 2002 met een afgetekende overwinning in Australië. De race gaat echter de geschiedenisboeken in door de enorme startcrash, waarin Michaels broer Ralf een hoofdrol speelt. Ralf raast op topsnelheid op de eerste bocht af, centimeters achter de Ferrari van Rubens Barrichello. De Braziliaan remt vroeger dan Ralf verwacht. Vrijwel meteen schiet Ralfs Williams dwars door Barrichello’s achtervleugel heen het luchtruim in. Tientallen meters verder komt hij weer neer. In de chaos ontstaat een tweede crash, waarbij nog meer auto’s tegen elkaar op knallen. De uiteindelijke schade: acht uitvallers na één bocht, maar geen gewonden.
Ralf Schumacher vliegt door de lucht en ontketent zo een enorme startcrash, Melbourne 2002.
Weinig races markeren zo duidelijk het einde van een tijdperk als de Grand Prix van Australië van 1993. In de slotrace van dat seizoen staan racelegenden Ayrton Senna en Alain Prost voor het laatst samen aan de start. Prost, reeds kampioen, heeft zijn afscheid bekend gemaakt. Het is duidelijk dat een nieuwe generatie met coureurs als Schumacher, Hill, Häkkinen en Irvine op het punt staat door te stoten naar de top. Maar eerst nog één keer een voorste startrij met Senna (pole) en Prost. Nadat de Braziliaan eenvoudig heeft gewonnen, omhelzen de twee aartsrivalen elkaar op het podium. De zege in Australië blijkt Senna’s laatste. Een half jaar later verongelukt hij. 2. 1986
Drie coureurs gaan in de afsluiter van het seizoen 1986 op jacht naar de wereltitel: Alain Prost, Nelson Piquet en Nigel Mansell, de kampioenschapsleider. Op papier een thriller dus, maar toch lijkt er voor Mansell weinig aan de hand. ’s Zaterdags verovert de Brit de pole position. Als hij de race rustig uitrijdt op de derde plek, is hij kampioen, ongeacht het resultaat van zijn concurrenten. Daarom maakt Mansell zich niet druk als Keke Rosberg de leiding pakt. Hij blijft eenvoudig in de top drie, zijn eerste titel kan hem bijna niet meer ontgaan – tot negentien ronden voor het einde zijn linker achterband explodeert. Prost haalt Piquet in, wint de race en wordt kampioen.
Nigel Mansell wandelt terug naar de pits, nadat een ontplofte band hem de titel heeft gekost.
Met één punt voorsprong op zijn naaste belager Damon Hill gaat Michael Schumacher de race in die hem zijn eerste kampioenschap kan bezorgen. Op het circuit van Adelaide pakt Hill de pole, maar is Schumacher degene die bij de start aan de leiding gaat. De strijd is echter nog niet gestreden, want Hill blijft de Duitser constant op de hielen zitten. In de 35e ronde wordt de druk te hoog. Schumacher schiet van de baan, verliest tijd en ziet hoe Hill hem aan de binnenkant wil passeren. Hij aarzelt geen moment en snijdt de Williams-coureur de pas af. Hun auto’s raken elkaar. Schumacher eindigt in de bandenstapels en ook Hill moet de strijd staken. De controverse is groot, maar dat kan Schumacher niet schelen. Hij heeft zijn titel.
