‘We zijn er weer bij en dat is prima’, zo gaat volgens mij een niet heel lekker te harden liedje over Oranje en het WK-voetbal, maar het is met enig gevoel van understatement ook hoe wij ons bij FORMULE 1 voelen nu we na drie races ‘uitzitten’ weer gewoon vanaf circuit ons werk kunnen doen. Hoewel, gewoon…

Het blijft natuurlijk een ‘corona-Grand Prix’. Er komen was zo al meer een toer dan normaal. Als vaste FIA Media-pashouder is Grand Prix-bezoek normaliter simpelweg een kwestie van komen opdagen (en tickets kopen, een hotel boeken, huurauto, etc., wat allemaal niet goedkoop is, maar we graag over hebben voor verslaggeving vanaf locatie) maar in het coronatijdperk is het invitation only.

Bij de eerste drie Grands Prix was alleen FORMULE 1’s huisfotograaf Peter van Egmond welkom, maar gelukkig mogen wij bij de twee nummers op Silverstone ook met een verslaggever acte de présence geven. Niet dat we de afgelopen races compleet met de handen in het haar zaten – dankzij ons netwerk en Skype enz. hebben we toch veel kunnen weghalen – maar ter plaatse verslag doen, is altijd fijner.

Nou zijn wij natuurlijk niet de grootste publicatie, maar wat lobbyen bij de FIA en het feit dat we al sinds 1994 serieus verslag doen van de Formule 1 telt gelukkig ook. Zo plofte eind vorige week de uitnodiging op de digitale deurmat, onder het voorbehoud dat we zouden beloven ons aan de corona-regels te houden en de vooraf verplichte COVID19-test negatief zou zijn, natuurlijk.

De oversteek, dit keer per boot in plaats van vliegtuig.

Dat laatste bleek – met dank aan Eurofins dat ons er maandag nog even tussen schoof – gelukkig het geval. Dus kon woensdag de reis beginnen. De auto in, de ferry op en vervolgens door een toch wel flink door corona geteisterd Engeland trekken. Mondkapjes zijn hier verplicht in het publiek, iedereen zegt beleefd cheers als je al even beleefd afstand houdt op de nu toch al rustige straten, dat soort werk.

Van file naar rally-paadjes

De tocht van hotel naar circuit is ook vele malen rustiger dan in voorgaande jaren. Normaal staan de landweggetjes door plaatsjes als Stowe rondom Silverstone al mijlenver vol, nu zijn het haast verlaten rally-paadjes. De normaal bij weer-of-geen-weer druk- en dichtbevolkte campings zijn (net als enkele weken geleden in Oostenrijk) compleet leeg, op de Hamilton Fields kun je nu alleen gras zien groeien.

De corona-testfaciliteit op Silverstone.

Op circuit is het reguliere accreditatiecentrum ingeruild voor een kleine keet, ernaast is een testfaciliteit voor coronatests ingericht. Rij je door naar circuit, dan volgt een korte pascontrole en check met een ’temperatuur-pistool’. Om Lando Norris-praktijken (een koud flesje op het voorhoofd) te vermijden heb ik de airco toch maar even flink laten blazen van tevoren…

Na een kort ritje over Silverstone’s bochtige binnenterrein – wat ik hierbij nomineer als alternatieve layout voor race nummer twee als de sport toch wil variëren – en een wandeling door de tv-compound inclusief rondje bijpraten met de heren van Ziggo Sport, moeten we de hermetisch afgesloten paddock helaas letterlijk rechts en figuurlijk links laten liggen.

Tentamenzaal

Lekker door de paddock kuieren, sfeer snuiven, over een kopje koffie bij een team wat bronnen aanboren en geruchten doorspreken, zit er niet in. Het is, met veel bewegwijzering onderweg, door naar het mediacentrum. Een plekje vinden in de grote, lege zaal. De bij elkaar opgeteld 51 journalisten en fotografen zijn makkelijk in goede banen te leiden, waar de aantallen normaal een veelvoud zijn.

Geen kantoortuin, maar een kantooreilandengroep.

Zijn de werkplekken hier normaal als een soort cubicles ingericht, daar staan ze nu – zoals een collega opmerkte – verspreid alsof we tentamen moeten maken en de meest notoire afkijkers zijn. (Terwijl de beruchte knip- en plaksites toch niet uitgenodigd zijn ;)). Toen de Britse dichter John Donne rond 1624 zijn meest beroemde zin ‘no man is an island‘ schreef, was social distancing duidelijk nog geen ding.

Normaal en gewoon is dus weinig. Maar we klagen niet. In tegenstelling: we zijn dankbaar. Het is geweldig om weer bij een Grand Prix verslag te mogen doen, zelfs met de beperkingen van dien, en veel interviews die nog altijd via Zoom gaan. Ter plaatste zijn is ons levensbloed, hoe we ons onderscheiden en jullie unieke content willen brengen. Dat is gelukkig niet veranderd, en blijft ‘gewoon’ wat we doen.