Robert Doornbos kijkt met gemengde gevoelens terug op de Champ Car-race in Toronto. Begrijpelijk. Op het Canadese stratencircuit tikte hij zondag drievoudig kampioen Sébastien Bourdais uit de race en werd zesde. Geen resultaat om tevreden mee te zijn als je een week eerder je eerste zege hebt behaald. Er zit echter een maar aan, want de Rotterdammer nam ermee wel de leiding in het kampioenschap over.Doornbos kende een lastige kwalificatie en werd daarin slechts twaalfde. Posities winnen bij de start van de race zat er echter niet in. Doornbos liet zijn motor afslaan, waardoor hij zelfs posities verloor. Maar die maakte hij al snel weer goed. Mede door een incident in de eerste ronde, waarbij vijf auto’s betrokken waren, kon hij opklimmen naar de tiende positie.

Kort daarna begon het te regenen. Dat zorgde voor uitglijders van diverse coureurs, met als gevolg dat de race meermaals werd geneutraliseerd. Doornbos bleef echter uit de problemen en klom langzaam op naar de zesde positie.

In de eindfase drong hij aan bij Sébastien Bourdais. Voorbij de drievoudig Champ Car-kampioen, dat wilde Doornbos. Maar het ging niet zoals gewenst. Door een uitglijder op het gladde asfalt kwam Doornbos in contact met de Fransman, waarbij hij hem in een spin dwong. Bourdais viel uit. En ook Doornbos zelfs kwam niet ongeschonden uit de strijd. Hij beschadigde de voorvleugel van zijn auto.

Die werd tijdens een bezoek aan zijn pitcrew vervangen, maar het zorgde er wel voor dat hij weer wat terrein had verloren. Doornbos werd uiteindelijk zesde. Daarmee is hij de nieuwe leider in de strijd om het Champ Car-kampioenschap, met twee punten voorsprong op de Australiër Will Power en drie op Bourdais.

Doornbos: ,,Het was een onwijs gekke race. Na de kwalificatie was het ons doel om zoveel mogelijk punten te scoren en te roeien met de riemen die we hadden. De race begon slecht, maar ik had misschien wel een engeltje op mijn schouders door de crash te ontlopen. Na de herstart kwam ik in mijn ritme, bespaarde brandstof en toen de regen begon te vallen werd ik steeds sneller.”

Hij voegt daar nog aan toe: ,,Aan het einde van de race reed ik achter Sébastien en zag ik dat hij het moeilijk had. Ik remde in de hairpin op dezelfde plek als de ronden ervoor, maar verloor de auto en raakte hem. Een typisch raceongeval tijdens zulke condities. Het spijt me, maar het had echt iedereen kunnen overkomen.”

PPB