Van de zestien Nederlandse Formule 1-coureur was Ben Pon één van de eersten. Zijn carrière in de koningsklasse van de autosport was echter van zeer korte duur. Slechts twee rondjes duurde zijn optreden in 1962 tijdens de GP van Nederland in Zandvoort. “Toen dacht ik: nou, het is gebeurd met je.”

In de Classic Special ‘Hollandse Helden’ van FORMULE 1 Magazine staat een uitgebreid portret van Ben Pon. Over zijn voorliefde voor snelle auto’s en goede wijnen en zijn aversie tegen gezag. Hieronder alvast een korte passage uit dat artikel.

Wanneer Ben Pon in 1962 de kans krijgt om in een Grand Prix van start te gaan, loopt hij er niet voor weg. Integendeel. De Grote Prijs van Nederland is dat jaar de eerste race van het seizoen die meetelt voor het wereldkampioenschap Formule 1. De race krijgt dat jaar zelfs de eretitel Grand Prix van Europa. Sportcommissaris Herman van Haaren probeert daarom niet één of zoals in 1952 twee, maar drie Nederlandse coureurs aan de start te krijgen. Via de inschrijvingen van Ecurie Maarsbergen moet dat lukken. Naast Carel Godin de Beaufort, al min of meer een vaste deelnemer in het circus, denkt Van Haaren aan Rob Slotemaker en Ben Pon. Helaas krijgt Slotemaker het benodigde geld niet bij elkaar om met een Cooper deel te nemen. Voor Pon is geld geen enkel probleem. Hij regelt een Porsche.

Twintig deelnemers gaan er van start in de Grote Prijs van Europa, op 20 mei 1962. Jim Clark rijdt elf ronden op kop, maar krijgt problemen met zijn Lotus. Graham Hill leidt de overige negenenzestig ronden. Erg spannend wordt het niet. John Surtees crasht in het Bos en belandt tussen de fietsen en het prikkeldraad. Door de vele uitvallers finisht Godin de Beaufort op plaats zes (op vier ronden achterstand) en verovert als eerste Nederlander een WK-punt in de Formule 1.

‘Er was geen houden aan met je’

Ben Pon is dan allang uit de race. Op de een-na-laatste rij gestart, is hij onmiddellijk in de aanval gegaan. In de Quote lacht hij om zijn hoogmoed van destijds: “Ik was de beste coureur van Nederland. Niemand was zo snel en handig in een Porsche als ik. Als ze me dwars zaten, reed ik ze de duinen in. Er was geen houden aan met mij.”

In de eerste ronde passeert hij Roy Salvadori, Richie Ginther alsook Godin de Beaufort. Echter, nog maar net aan ronde twee begonnen, gaat hij achterstevoren in de Tarzanbocht. Getergd zet hij de achtervolging in. Tot hij in de derde ronde te hard het Scheivlak in raast. De auto raakt naast de baan, hapt in het zand en vliegt over de kop. Een heftige en gevaarlijke crash. “Toen dacht ik: nou, het is gebeurd met je. Het gaat razendsnel. De auto is over de kop geweest, maar dat beleef je allemaal niet meer,’ vertelt Pon in Passing by. ‘Ik ben er dus uit geslingerd, en ja, ik had helemaal niks. Ik ben er niet van geschrokken. Ik dacht alleen: je ligt in het ziekenhuis of je bent dood, één van de twee. Maar dat gebeurde dus niet. Dat is geluk, maar als je geen geluk hebt, red je het niet.”

Lees hier alles over de GP van São Paulo in Brazilië

NU in de winkel en ook online te bestellen (met gratis bezorging in Nederland): de nieuwste editie van FORMULE 1 Magazine!