Als jonge kartcoureur benut Ayrton Senna elke bui om de baan op te gaan en zijn regenkwaliteiten aan te scherpen. Deze ervaring neemt hij mee als hij in 1981 in de autosport debuteert en in 1984 in de Formule 1. In de Toleman-Hart, allerminst een topauto, weet hij bij tijd en wijle verrassend voor de dag te komen. Helemaal als het regent, zoals tijdens de Grand prix van Monaco. Nadat Nigel Mansell is gecrasht, neemt Alain Prost de leiding over. De omstandigheden zijn bar, maar dat lijkt de jonge Ayrton Senna niet te deren. Komend vanaf de dertiende startplek rijdt hij als een bezetene naar P2, en het lijkt slechts een kwestie van tijd voordat hij de McLaren van Prost te pakken heeft. De Fransman wil het echter niet zover laten komen en gebaart druk naar de wedstrijdleiding om de race af te vlaggen omdat het in zijn ogen te gevaarlijk wordt. Dat gebeurt dan ook, na 31 ronden. Evengoed is de tweede plek van Senna net zo sensationeel als de derde van Max Verstappen in Brazilië.
Ayrton Senna in actie in zijn Toleman-Hart-bolide. @ Sutton Images
De prestaties van Ayrton Senna in de Toleman, in het bijzonder tijdens de regenrace in Monaco, opent voor het seizoen erop de deur naar Lotus, dat dankzij de Renault-motor een veelbelovend pakket heeft. In Estoril boekt Senna zijn eerste van de zes zeges voor het Britse team. Dat doet hij, hoe kan het ook anders, in de regen. Het giet zo hard in de Portugese badplaats, dat sommige coureurs hun bolide op weg naar de grid al nauwelijks in bedwang kunnen houden. Vanaf de start dicteert polesitter Senna de race en trakteert hij de wereld op een ware masterclass. De Braziliaan declasseert de rest van het veld; zijn eerste zege komt geen moment in gevaar, hij finisht met meer dan een minuut voorsprong op de Ferrari van Michele Alboreto. De anderen volgen op een ronde of meer.
Een jaar later stelt Senna nogmaals zijn kwaliteiten in de regen tentoon. © Sutton Images
De openingsronde op het circuit van Donington, in 1993 het decor van de Grand Prix van Europa, is wellicht de meest memorabele ooit. Ayrton Senna verschalkt op weergaloze wijze vier man. Eerst is Michael Schumacher aan de beurt, daarna neemt hij achtereenvolgens Karl Wendlinger, Damon Hill en Alain Prost te grazen. Binnen een paar ronden heeft Senna een straatlengte voorsprong. De race is echter nog niet gelopen. Liefst vier keer begint het te regenen, met veel chaos in de pits als gevolg. Senna verliest tijdens een van zijn pitstops veel tijd en neemt bij de laatste regenbui de gok om op slicks te blijven. Het blijkt de goede keuze, want het droogt snel weer op en Senna herpakt de leiding. Uiteindelijk wint hij met bijna anderhalve minuut voorsprong op Damon Hill. De rest van het veld wordt op een ronde of meer gezet. En dat met de McLaren met Ford-klantenmotor, die in 1993 eigenlijk geen kans heeft tegen de oppermachtige Williams-Renault. Eens te meer het bewijs dat een coureur in de regen écht een verschil kan maken.
Een weergaloze Senna finisht op Donington met anderhalve minuut voorsprong. © Sutton Images
Lees meer over memorabele regenraces in de nieuwste editie van Formule 1. Met daarin onder meer ook een uitgebreide terugblik op Max Verstappens heroïsche race in Brazilië, een interview met Olav Mol en een portret van Red Bulls nieuwste talent, de vijftienjarige Nederlander Richard Verschoor. Formule 1 editie 17 ligt nu in de winkel. Je kunt ‘m natuurlijk ook hier bestellen.
