De Nederlander Rinus ‘VeeKay’ van Kalmthout is in zijn eerste Indy 500 als twintigste gefinisht, al had er zonder een incident in de pits veel meer ingezeten. De Japanner Takuma Sato won de Amerikaanse autosportklassieker ondertussen voor de twee keer, nadat hij dat ook in 2017 al deed.
Ook een race die meer dan drie uur duurt, vijfhonderd mijl lang is en tweehonderd ronden telt, wordt bepaald door momenten. Eén moment, in ronde 62, was bepalend voor Rinus VeeKay’s Indy 500: hij schoot te ver door bij het insturen van zijn pitsruimte, schampte de muur en raakte een monteur. Het betekende kostbaar tijdverlies, met een
stop & go er bovenop als straf voor het onveilige incident.
Lees ook: Wie is Rinus VeeKay, de Nederlandse tiener die de Indy 500 als vierde start?
Een kleine fout, met grote gevolgen. VeeKay lag derde toen hij
pit road opzocht. Een pitstop maken op Indy is verraderlijk: de remmen zijn ijskoud bij het inrijden van de pits, want worden ronden lang niet gebruikt. Vandaar dat coureurs vaak blokkeren, soms zelfs spinnen of dus doorschieten. De ondergrond van de
pit boxes is van ongenadig, bikkelhard beton dat geen greintje troost of hulp biedt.
VeeKay kwam na zijn mislukte stop als 25ste weer naar buiten, op een ronde achterstand. Na zijn
stop & go was hij 29ste, op twee ronden. Allemaal dankzij dat ene moment – dat leermoment. De snelheid was er namelijk. VeeKay reed geweldige rondetijden. Reed met flair, inclusief verbijsterende dubbele inhaalactie op Ryan Hunter-Reay en Marco Andretti eerder in de race.
Als VeeKay de afgelopen weken één ding heeft bewezen op de beroemde
Brickyard, dan is het wel dat ‘Indy’ hem ligt. Dat hem een mooie Indycar-carrière wacht. Zijn eerste Indy 500 zal waarschijnlijk echter altijd een gevalletje ‘wat als?’ blijven. De Nederlander finishte bij zijn debuut als twintigste. Toen hij in rondje 62 de pits in schoot, lag hij nog voor Sato.
(tekst loopt door onder de foto)
VeeKay finishte alsnog in goed gezelschap: hij eindigde één plekje voor tweevoudig Formule 1-kampioen Fernando Alonso en twee plekken voor Simon Pagenaud, de Indy 500-winnaar van 2019. De winnaar van 2018, Will Power, kwam ook niet in het stuk voor en finishte als veertiende. Sato, die de race in 2017 ook al eens won, ging ondertussen dus op herhaling.
Het begin van de 104de editie van de Indy 500 werd nog gedomineerd door vijfvoudig Indycar-kampioen Scott Dixon. Hij pakte al vroeg de leiding van Marco Andretti, die verder een onopvallende race reed. Dixon won de Indy 500 in 2008 al eens, maar het zit de zo succesvolle Nieuw-Zeelander vaak niet mee op de Indianapolis Motor Speedway en ook nu pakte het voor hem niet uit zoals gehoopt.
Sato in de auto met nummer 30.
Nadat Dixon in het begin stuivertje wisselde aan kop met Alexander Rossi (die zelf in ronde 144 crashte na ver terug te zijn gezet omdat hij in de pits met Sato botste) kwam het in de slotfase aan op een gevecht tussen Dixon en Sato. Er ontstond een spannend duel tussen de twee, dat werd beslist door een harde crash van Spencer Pigot in ronde 195 van de 200.
De race werd vervolgens achter de
pace car afgemaakt. Achter Sato en Dixon werd Sato’s teamgenoot Graham Rahal derde, voor Santino Ferrucci, de naar voren geslopen Josef Newgarden en ‘beste rookie’ Patricio O’Ward op plek zes. Er waren ook nog een aantal harde klappers, waaronder van Oliver Askew en Conor Daly, Marcus Ericsson en dus Pigot – een ander moment dat de wedstrijd bepaalde.
Lees ook: Preview Indy 500: Doornbos over VeeKay’s vierde startplek, kansen, crashen en Alonso
Sato, inmiddels tweevoudig Indy 500-winnaar.
