“Het was een race om van te genieten; dat heb ik ook gedaan. Maar… na afloop is er dan toch een slecht gevoel. Gelukkig kwam het uiteindelijk laat op de zondagavond toch nog goed, maar eerst had ik een wrange nasmaak – over straffen, over regels. En, ik geef toe: misschien wel extra omdat het Fernando Alonso betrof.
Weer reed hij een fantastische race. Weer kende hij een geweldig weekend. Weer was er een podiumplaats. En weer gunde iedereen hem dat, ook ik.
Als je dan ziet hoe een fenomeen zoals hij voor de honderdste keer op het podium staat en dan in eerste instantie zijn beker nog moet inleveren op basis van een besluit dat al véél eerder had kunnen worden genomen… Nee, dat voelde niet goed.
De tijdstraf van na de race werd vervolgens alsnog teruggedraaid na een protest, dus dat is fijn. Zo kreeg Alonso alsnog dat mooie honderdste podium.
Terug naar die straffen en de de timing. Regels zijn regels, ik weet het. En ja, als je die toepast als wedstrijdleiding moet je dat ook consequent doen. Maar zowel over de straffen zelf als over het moment waarop die penalty’s volgen, valt het een en ander te zeggen.
Als coureur vind ik daar wat van. Als kijker ook. En als liefhebber, want dat zijn we uiteindelijk allemaal.
Sta je daar in eerste instantie als Alonso zijnde, dolblij met je derde plek. Een honderdste podium. Zo’n bijzonder getal, een mijlpaal. Om dan na afloop nog te horen dat je toch je derde plaats kwijt bent. En dan later dat je die juist weer terug hebt.
Waarom moest het sowieso eerst al zo lang duren? Als je als wedstrijdleiding dan toch een penalty geeft, zorg dan dat je het eerder besluit en ook eerder kenbaar kan worden gemaakt. Dan kun je als coureur en als team misschien nog een poging doen om er iets op te verzinnen in de race. In het geval van Alonso kwam de mededeling achteraf. Dan ben je kansloos – of je protest moet succesvol zijn….
Pas laat een straf geven kan soms niet anders, dat begrijp ik: bijvoorbeeld als er in de slotfase wat gebeurt. Maar dit alles had naar mijn mening echt wel eerder gekund.
En dan, even over straffen in het algemeen: ik snap dat de regels er zijn om na te leven, maar het is tegenwoordig wel allemaal erg zwart-wit. Het zijn veel regels, het zijn gedetailleerde regels. Ook omdat het bijvoorbeeld juridisch goed moet zijn afgedekt, zodat er niet allerlei protesten kunnen komen. Is heel goed, maar slaat misschien nog wel eens door.
Bij autosport hoort namelijk ook dat de mens handigheidjes of slimmigheidjes kan verzinnen om net even het verschil te maken. Dat is juist de charme van de autosport, iets wat ik erg mooi vind aan onze sport. Maar die charme legt het tegenwoordig steeds meer af tegen alle regels.
Verkeerd opgesteld staan bij de start, hoe miniem ook, dat is gewoon een onnodige fout van Alonso. Hij gaf het zelf ook toe. Maar dat van de monteur met de krik… Het werd gelukkig teruggedraaid. Ik vind heus ook niet dat iedereen maar wat wat moet gaan doen wat niet hoort, maar een te grote hoeveelheid regels ontneemt je steeds meer de mogelijkheid om iets slims of handigs te doen. Iets dat juist net even het verschil kan maken. Iets dat niet over de grens hoeft te gaan, maar op de grens moet altijd kunnen.
Het gehannes met regels, straffen die wel of niet komen en pas heel laat; het maakt het er allemaal niet overzichtelijker op in de Formule 1. Integendeel, het is soms zelfs niet uit te leggen aan het publiek, de kijkers thuis.
Het beste voorbeeld is misschien wel het kampioenschap van Max Verstappen vorig jaar in Japan. Zelfs de mensen die de regels maken, wisten eerst niet eens zeker of hij nou de titel had gewonnen of niet.
Nogmaals, regels zijn regels. En je moet consequent zijn. Maar áls je dan een straf geeft, geef die dan tijdig. Dan zitten we ook niet met een nasmaak zoals die er zondagavond na de race in eerste instantie was.”
