Robert Kubica leert in Canada wat vallen en opstaan is. Na een megaklapper in zijn debuutseizoen 2007 keert hij een jaar later terug op de plek des onheils om daar zijn eerste, en enige, Grand Prix-overwinning te boeken.
Het is een angstaanjagende crash. Op hoge snelheid raakt Kubica de Toyota van Jarno Trulli. Door de klap komt zijn voorvleugel onder zijn auto terecht, waardoor de BMW wordt gelanceerd. Kubica klapt hard in de muur en steekt al koprollend de baan over en eindigt aan de andere kant in de vangrail. Van de auto is weinig meer over, Kubica blijft wonderwel nagenoeg ongedeerd. De Poolse coureur reist gewoon door van Montréal naar Indianapolis. Tijdens de tussenstop in Detroit kijkt hij samen met dokter Ceccarrelli de beelden nog eens terug.
Gevraagd naar zijn gevoelens bij het terugzien van de crash haalt Kubica onverschillig zijn schouders op. “Op televisie ziet het er heftiger uit dan ik het heb ervaren”, zegt hij tegen Formule 1-verslaggever Linda van der Heide. “Na de klap checkte ik mezelf om te weten wat er aan de hand was. Na mijn auto-ongeluk in 2003 was ik er veel erger aan toe, vandaar dat ik nu wist dat ik oké was.” Hoewel hij zich goed voelt, oordeelt de FIA na een medische inspectie dat het niet verantwoord is om Kubica in Indianapolis te laten rijden. “Ik had echt verwacht hier te kunnen racen”, reageert hij teleurgesteld. “Ik ben wel eens in een slechtere conditie in een auto gestapt.”
Lees ook: Tijdschema: Hoe laat begint de Grand Prix van Canada?
Na één gemiste Grand Prix, waarin ene Sebastian Vettel hem verdienstelijk vervangt, vervolgt Kubica zijn seizoen. Op twee races na scoort hij overal punten. BMW Sauber klopt steeds harder op de deur bij de topteams Ferrari en McLaren en heeft grote ambities voor 2008. Er moeten races gewonnen worden. Dankbaar Uitgerekend in Canada lukt dat. Lewis Hamilton kaapt de pole nog voor de neus van de Pool weg, maar maakt in de race een kolossale fout waarmee Kubica de zege in de schoot geworpen krijgt. Aan het eind van de pitstraat staat het licht op rood vanwege de naderende safeycar. Kubica en Kimi Räikkönen stoppen, maar Hamilton heeft dat niet in de gaten en klapt achterop de Ferrari van Räikkönen.
“Ik ben hem dankbaar dat hij de kant van Kimi koos en niet bovenop mij knalde”, zegt Kubica na afloop droogjes. Zodra het licht op groen gaat, keert hij in tiende positie terug op de baan. De coureurs voor hem moeten echter nog een stop maken. Voor teamgenoot Nick Heidfeld is dat de enige stop, terwijl Kubica nog een tweede keer naar binnen moet. Heidfeld verzet zich niet in duel met zijn collega, die vervolgens alles geeft om een gat te slaan om na zijn tweede stop voor Heidfeld te blijven. “Dat was zwaar, het was alsof ik alleen maar kwalificatierondjes achter elkaar aan het rijden was.” De inspanning wordt beloond met een klinkende overwinning.
Lees ook: Hamilton zou GP Canada ‘voor geen goud willen missen’
De zege brengt Kubica zelfs aan de leiding van het kampioenschap. Het blijft echter bij die ene overwinning. BMW komt nog iets tekort om zich serieus te kunnen mengen in de titelstrijd. “Het is geen geheim waar we het hebben laten liggen”, verklaart Kubica aan het eind van het jaar in een interview met Formule 1. “De ontwikkeling stond stil, we kregen geen nieuwe onderdelen meer. De laatste maanden had ik het gevoel dat het team en ik niet langer hetzelfde doel nastreefden. Zij maakten zich meer druk om het constructeurskampioenschap, maar we hadden het maximale moeten geven voor de rijderstitel. Ik ben altijd mijn best blijven doen, maar het was niet genoeg. Ik heb gereden alsof het mijn laatste kans op de titel was. Want niemand kan garanderen dat ik ooit nog zo’n kans krijg.” Kubica kan op dat moment niet bevroeden dat zijn heftigste ongeluk en grootste overwinning nog moeten volgen.