Gijs van Lennep is 81 jaar inmiddels , maar de tweevoudig winnaar van de 24 Uur van Le Mans heeft nog niets aan scherpte ingeboet. Verslaggever Mike Mulder ging ter gelegenheid van de 100e editie van de autosportklassieker bij hem langs in Blaricum en schreef voor FORMULE 1 Magazine onderstaand verhaal, dat we als gratis longread ook online aanbieden.
Ondanks reed Van Lennep in Frankrijk nog de Historic Tulpenrally. Hij werd twintigste in de expertklasse, een klassering die hem allerminst zint.
“We hebben matig weer gehad in de Tulpenrallye, veel regen onderweg. Maar ik rijd met die Porsche 356 uit 1959 van Start of Art, dat is zo’n heerlijke auto. Het was al de vijfde keer op rij dat ik er mee reed. Hij staat alleen wat te laag afgesteld”, legt de man die na zijn actieve carrière rijvaardigheidstrainingen gaf, geduldig uit. “Je weet dat dat eigenlijk niet kan op die onverharde harde wegen met van die grasrandjes in het midden. Je moet dan een beetje aan de kant rijden.”
Van Lennep eindigde de Tulpenrallye samen met navigator Joost de Jong op de twintigste plaats in de meest competitieve deelnemersklasse, die van de experts. Niet een positie die tevreden stemt, maar aan een deelname te midden van de experts viel dit keer niet te ontkomen. “Ik heb twee keer eerder in de expertklasse gereden, maar toen wilde ik dat zelf nog. Ik kwam er toen al achter dat het dat toch niet helemaal was voor mij. Avondetappes en zo, wat moet ik er mee? Ik ben toen vrijwillig teruggegaan naar de sportingklasse, maar als je daar bij de eerste drie eindigt, dan moet je weer terug naar de experts. Als het niet anders is dan is het niet anders, maar”, verzucht Van Lennep die nog in het midden laat of hij volgend jaar opnieuw meedoet aan Nederlands oudste autorally. Het evenement viert in 2024 z’n zeventigste editie, maar meedoen is afhankelijk van een aantal factoren, zoals gezondheid, sponsoring en niet geheel onbelangrijk… winstkansen.
‘Targa Florio winnen mooier dan Le Mans’
Winnen staat centraal in het leven van Van Lennep. De geboren Aerdenhouter reed in de afgelopen zestig jaar in alles wat los en vast zat en reeg in de jaren zeventig in de sportscars de overwinningen aaneen. Bij het grote publiek is hij vooral bekend al de man die als enige Nederlander twee keer de 24 Uur van Le Mans op zijn naam wist te schrijven, maar zelf heeft hij een andere voorkeur als hem gevraagd wordt naar zijn favoriete overwinning. “Le Mans is fantastisch. Het is een van de mooiste races die er is, maar als je aan mij vraagt; wat vind je nou leuker om te doen, Le Mans winnen of de Targa Florio winnen? In mijn hart zeg ik, Targa Florio.”
Van Lennep wint de roemruchte Siciliaanse race op het 72 kilometer lange Circuito delle Madonie in 1973, het laatste jaar dat de race nog deel uitmaakt van het FIA World Sportscars Championship. “Als je daar nu nog terugkomt, joh. Het begint nu langzaam wat terug te lopen natuurlijk, het is inmiddels alweer twee generaties geleden en de jongeren weten het niet meer. Maar ik zie nog wel eens een paar van die oude heren lopen, die weten nog hoe het was. En ik was ook een echte straatracer, dat heb ik altijd goed gekund.”
Toch heeft ook Le Mans en het Circuit de la Sarthe een speciaal plekje in het hart van Van Lennep, ondanks dat zijn eerste deelname in 1970 onder een slecht gesternte wordt geboren. “Ik zou samen met Hans Laine in een Porsche 917 gaan rijden voor AAW Racing, het team van de Finse zakenman Antti Aarnio-Wihuri. Maar Laine rijdt zich twee weken voor Le Mans hartstikke dood op de Nürburgring. Het was het meest lullige ongeluk dat er op Gods aardbodem bestaat.”
Teameigenaar Wihuri moet snel op zoek naar een vervanger voor Laine en komt bij de Engelsman David Piper die ook nog wat sponsoring meebrengt. “Dat ging eigenlijk best goed”, aldus Van Lennep. “We lagen ’s avonds om elf uur al twee minuten voor op de rest, maar toe ging het regenen en toen is Piper gespind.” De schade aan de Porsche 917 Kurzheck kan in eerste instantie nog worden hersteld, maar niet veel later volgt alsnog een opgave.
De Nederlandse Mister Le Mans
Een jaar later keert Van Lennep terug naar Le Mans voor zijn tweede deelname. Dit keer aan de zijde van huidig Red Bull-teamadviseur Helmut Marko en uitkomend voor Martini Racing. “Dat was het honderd procent fabrieksteam van Porsche, daar zaten alle monteurs van Porsche bij. Wij reden met een 917K met een lichtgewicht magnesium chassis. Dat wisten we niet, maar dat maakte eigenlijk ook niet uit want een groter probleem vormde de remmen. Die werden tijdens de race door de hoge snelheden op het rechte stuk zo dun dat we die eigenlijk moesten vervangen. Maar we lagen slechts anderhalve ronde voor op de rest, dus dat zou betekenen dat we zouden verliezen en daar hadden we natuurlijk geen zin in. Ik heb toen voorgesteld om minder te remmen. Een beetje terugschakelen en dan pas bij het einde van het rechte eind beginnen met remmen.”
“Natuurlijk gingen de rondetijden daardoor omhoog, maar dat gaf niks. Want de auto achter ons – de Porsche 917K van het concurrerende JW Engineering – had hetzelfde probleem. En zo hebben wij gewonnen.”
Lees ook: Button neemt met NASCAR-project deel aan 24 uur van Le Mans
Alleszeggend over het risico en de immense snelheden begin jaren zeventig is het record dat Van Lennep en Marko 39 jaar lang stevig in handen hebben. Ze leggen in de 24 uur die de race duurt ruim 5.335 kilometer af, een record dat pas in 2010 door Audi wordt verbroken.
Het tweede grote succes van Van Lennep in Le Mans volgt vijf jaar later. Dit keer rijdt hij met Jacky Ickx, op dat moment al een gelauwerd Formule 1-ster. “Ik zou eigenlijk ophouden met racen. Het was mooi geweest. De Formule 1 was niet gelukt en in de sportwagens had ik alles gereden wat er maar te rijden viel en ik had inmiddels ook wel gewonnen wat er te winnen viel”, legt Van Lennep uit. “Ik was 33 jaar of zo en ik kon wel voor een paar duizend euro ergens achteraan op de Nürburgring met een privéauto gaan rijden, maar dan ga ik liever wat anders doen in het leven.”
Het lot beslist echter anders. “Porsche belde me. Of ik met Jacky Ickx Le Mans zou willen rijden. Nou, dat is een offer you can’t refuse. Dus ik ben als de sodemieter aan m’n conditie gaan werken.” Het resulteerde in een klinkende tweede overwinning voor Van Lennep. “Het ging goud met z’n tweeën en die auto – een Porsche 936 – was geweldig. Ik had natuurlijk van tevoren al gezegd dat het mijn laatste wedstrijd zou worden, want ik was al van plan te stoppen. Die Le Mans-overwinning kwam er als bonus bij, het was een prachtige afsluiting van mijn carrière.”
Hoewel Van Lennep met veel plezier terugkijkt op zijn Le Mans-deelnames is hij er niet bij als op 10 en 11 juni het honderdjarig bestaan van de Franse autorace wordt gevierd. Deorganiserende Automobile Club de l’Ouest (ACO) pakt vanwege het eeuwfeest groots uit, maar Van Lennep is niet voor het feestje uitgenodigd. “Ik ga niet naar het eeuwfeest van Le Mans. We hebben het er in maart over gehad tijdens een bijeenkomst met oud-winnaars in het Louwman Museum. Onder andere Tom Kristensen, Emanuele Pirro en Jan Lammers waren daar bij.”
Ook aanwezig was de directie van de ACO. Op de vraag van Van Lennep of de oud-winnaars een uitnodiging tegemoet konden zien, kreeg hij het antwoord dat hij alleen de coureurs uitgenodigd werden die minimaal vier keer hebben gewonnen. “Maar ik mag ook komen, op eigen kosten”, lacht Van Lennep. “Maar dat doet Gijs niet meer. Als ze niet betalen, ga ik toch niet.”
Mislukt avontuur in de Formule 1
Het succes van Van Lennep in de 24 Uur van Le Mans steekt schril af tegen zijn prestaties in de Formule 1, een avontuur dat hijzelf als ‘mislukt’ omschrijft. Tussen 1971 en 1975 rijdt Van Lennep acht Grands Prix.
“Formule 1 wilde ik zo graag rijden, ja tuurlijk. Maar dat is niet gelukt, dat noem ik gewoon zo. Dan kan je wel twee keer zesde (in 1973 op Zandvoort en in 1975 op de Nürburgring) en een keer achtste, negende en tiende worden… maar misschien was ik gewoon niet snel genoeg. Dat weet ik niet, maar ik heb ook nooit echt een goede auto gehad.”
Van Lennep debuteert in 1971 op Zandvoort in een door de Stichting Autoraces Nederland aangeschafte Surtees. Na enkele races voor Frank Williams in ’73 en ‘74 rijdt Van Lennep zijn laatste drie Grands Prix in 1975 voor het Nederlandse HB Bewaking van de gebroeders Bob en Rody Hoogenboom. Die zijn echter niet tevreden over de prestatie van Van Lennep. “Ik werd zesde op de Nürburgring, maar toen ik ze na die race belde kreeg ik te horen dat ze niet tevreden waren. Toen heb ik de haak erop gegooid. Dat was meteen het einde van mijn carrière in de Formule 1.”
De extra dikke Vaderdag editie van FORMULE 1 Magazine ligt nu in de winkel, maar kan ook online worden besteld. In deze uitgave nog veel meer over de 24 Uur van le Mans, alles over de door Max Verstappen gewonnen GP’s van Monaco en Spanje en volop boeiende verhalen, reportages en exclusieve interviews. Met onder meer:
- Exclusief: Win de laatste kaarten voor de Max Verstappen Tribune in Spa
- Reportage: Max Verstappen, onaantastbaar in Monaco en Spanje
- Achtergrond: Seychelle de Vries is meer dan de zus van Nyck
- Interview Franz Tost: Ik heb lak aan diplomatie
- Extra: Megaposter Max Verstappen
- Het allermooiste beeld van Peter van Egmond
Gratis verzending in Nederland!
