Als zestienjarige, vers uit de karts, maakt Max Verstappen begin 2014 aan de andere kant van de wereld en buiten het zicht van de camera’s zijn eerste competitieve meters in de autosport in de Florida Winter Series. Racen gaat hand-in-hand met les in het klaslokaal, waarbij Verstappen al snel met kop en schouders boven de rest van de klas uitsteekt. “Max deed dingen die anderen niet konden.”
Max Verstappen, Lance Stroll, Nicholas Latifi en… Will Buxton? De grid voor de door Ferrari gerunde Florida Winter Series mag er zijn, maar telt dus ook een paar vreemde eenden in de bijt. Buxton, journalist en presentator en tegenwoordig hét gezicht van de Formule 1’s digitale kanalen, was zelf ook verbaasd dat Ferrari hem belde met de vraag of hij mee wilde racen. Als coureur is het al uniek een belletje uit Maranello te krijgen, laat staan als journalist.
“Het was crazy”, kan hij het nu haast nog niet geloven. Buxton werkte destijds voor het Amerikaanse NBC, toen Stateside de Formule 1-zendgemachtigde, en werd op voorspraak van Ferrari’s toenmalige perschef Renato Bisignani uitgenodigd. “Hij had een auto gereserveerd voor journalisten, vond dat een goede manier om media bij de Winter Series te betrekken en Ferrari te promoten.”
Als Ferrari belt, hoef je uiteraard niet lang na te denken. Niet gehinderd door enige autosportervaring stemde Buxton in met het Amerikaanse avontuur en stapte in een instapmodel formuleauto, vergelijkbaar met een toenmalige Formule 4-bolide. “Ik vond het een mooie kans. Nog nooit had ik met een eenzitter geracet, had alleen ooit, tien jaar ervoor, een paar rondjes met een oude Formule 1-auto gereden. Ik had dus totaal geen ervaring, maar dat was ook mijn insteek om naar Amerika te gaan en verhalen te maken: ervaring opdoen over hoe het is met een single-seater te rijden en al die jongen gasten te ontmoeten.”
Onder die jonge gasten dus onder meer Lance Stroll, die net als Max Verstappen net uit de karts kwam, en landgenoot Nicholas Latifi. Bij gebrek aan Amerikanen was het voor de Canadezen nog het meest een thuiswedstrijd. De rest van het veld bestond uit bekende namen uit Europese opstapklassen. Daaronder naast de Nederlander Dennis van de Laar ook Ed Jones, Tatiana Calderón, Antonio Fuoco en Raffaele Marciello – samen met Stroll de delegatie uit de Ferrari Driver Academy in de door de Scuderia opgezette talentenschool.
(Tekst gaat door onder de afbeelding)
Bootcamp
Waar overwinteren in Florida doorgaans aantrekkelijk klinkt voor wie uit koudere oorden komt, waren de Miami Vice-vibes vol zon, strand en zwierende palmbomen ver te zoeken toen tussen eind januari en medio februari de races werden afgewerkt. Het was qua weer echt een winterserie, memoreert Buxton. “Koel, winderig en nat. In elk geval tijdens het weekend dat ik meedeed”, zegt hij over zijn autosportdebuut op Palm Beach International Raceway, dik meer dan honderd kilometer boven Miami tussen een zompig moerasgebied gelegen. De streek leent zich van nature meer voor swamp tours en een middagje jagen, maar herbergt dus ook een 3.2 kilometer lang asfaltlint dat in 2014 op 4 en 5 februari het jachtterrein van elf autosporttalenten en gelegenheidscoureur Buxton was.
Elk raceweekend telde drie races, terwijl elke dag op dezelfde manier begon. Buxton: “Met een flink intense training onder toeziend oog van Andrea Ferrari, de trainer die nu met Charles Leclerc werkt.” Het was meer dan zomaar zweten. “Het was echt een soort bootcamp.” Niet alleen wat de fysieke arbeid betreft, overigens. “Daarna ging je het klaslokaal of de simulator in, of de baan op.”
De meeste coureurs zijn normaal niet makkelijk het klaslokaal in te krijgen, maar op last van Ferrari was dit na elke sessie vaste prik. “Alle data was openbaar, dus dan werden de gegevens van iedereen z’n rondjes ‘over elkaar gelegd’. Zo kon je precies zien wie wanneer op het gas ging, hoe je een bocht aansnijdt, noem maar op. Enorm leerzaam’, stelt Buxton. “Zeker voor de jonge jongens om te leren van gasten als Fuoco en Marciello, die al in de formuleauto’s reden.” Al was er een uitzondering op die regel, een jochie dat toch al snel boven de rest van de klas uitstak. “Het was al vrij snel duidelijk dat Max dingen deed die anderen niet konden.”
Hoewel het er allemaal relatief gemoedelijk aan toeging, ‘streek Max wel wat jongens tegen de haren in’, zo herinnert Buxton zich. “Hij ging niet alleen eerder op het gas en nam meer snelheid mee de bochten in, waarvan de rest niet wist hoe hij het deed, maar reed nog echt als een karter. Hij slipstreamde mensen bijvoorbeeld door echt vól op de achtervleugel te zitten. Je kon zelfs al zien wat later in de Formule 1 ‘de Verstappen-verdediging’ werd genoemd, waarbij hij niet op de racelijn reed, maar in het midden zodat hij voor een bocht minder afstand hoefde af te leggen om snel de binnen- of buitenkant af te dekken.”
Sommige collega’s vonden dat gevaarlijk, Buxton niet. “Als hij nou over de baan liep te slingeren, oké. Maar hij kon de deur gewoon telkens snel dichtgooien. Voor Max, die net uit de karts kwam, was dat heel normaal, maar de Formule 3-jongens waren dat niet gewend.”
(Tekst gaat door onder de afbeelding)
Rivaliteit
Er ontstond in Florida zelfs, beweer Buxton ‘een rivaliteit’ tussen Verstappen en Fuoco. “Het is denk ik niet overdreven om te zeggen dat ze elkaar, op dat moment, haatten. Max kon gewoon dingen die heel bijzonder waren.” Hoewel Verstappen niet het makkelijkste eerste weekend had in Sebring, bewees hij dat gelijk in de eerste race in Palm Beach, waar hij in Fuoco’s versnellingsbak als tweede finishte en in race drie zelfs met de zege aan de haal ging – zijn eerste autosportzege, dus! Dat Verstappen zo snel was, kwam overigens voor niemand als een verrassing. Zijn reputatie was hem vooruitgesneld. “We hadden allemaal van hem gehoord, hadden de kartvideo’s gezien en kenden de headlines van zijn kartsuccessen. We wisten al dat hij speciaal was.”
Dat Verstappen geen dertien in een dozijn coureur is, bewees hij ook in Florida volgens Buxton gelijk op het circuit. “Dat zag je ook aan hoe de andere jongens op hem reageerden.” Met de neus op de feiten gedrukt worden, was voor sommige andere jongens ontnuchterend. Buxton noemt geen namen, maar: “Coureurs zullen nooit toegeven dat een ander beter is. Ze geloven allemaal dat ze de beste zijn, anders zouden ze geen coureur zijn. Maar toch, als de data van Max werd bekeken in dat klaslokaal, zag je bij sommige jongens de schouders een beetje zakken met zo’n blik van: ‘fucking hell, dit joch doet iets wat ik niet kan’.”
Als tot gastcoureur gebombardeerde journalist stond Buxton er natuurlijk wat anders in dan de profs. Bij hem was geen sprake van jaloezie, al was ook hij enigszins geïmponeerd door Verstappen. “Hij was heel jong en een nice kid, warm en vriendelijk, maar ik was toch een beetje nerveus als ik met hem praatte. Er hing zelfs als tiener al zo’n aura om hem heen… Van sommige mensen vraag je je vooraf af: ‘hoe zullen ze zijn?’ Maar Max was heel cool en relaxed. Ik heb een hele leuke foto van mijzelf en Max waarop we gewoon voor de garage staan te lachen en praten. Dat was het ook: hij was zestien, hij genoot er gewoon van.”
“Dit was voor de Formule 1 en alles voor hem begon te spelen, hij was gewoon een jongen die zijn eerste stappen in de autosportwereld zette.” Dat ging ondanks de op papier exotische locatie in Florida en prestigieuze Ferrari-link nog behoorlijk laagdrempelig. “Iedereen moest de monteurs helpen de auto’s in elkaar te zetten en eraan te werken.”
(Tekst gaat door onder de afbeelding)
Over-sized overhemd
Voor Buxton was het na zijn drie optredens in Palm Beach klaar, met een beste finish van tiende uit twaalf deelnemers. De rest van de ‘klas’ toog naar NASCAR-tempel Homestead, waar het inmiddels wel zonnig was. De normaliter 46.000 goedgevulde stoeltjes bleven leeg voor het winterse nummer in de opleidingsklasse, maar het spektakel was er niet minder om. Verstappen pakte twee podiumplekken in de eerste drie races op Homestead en won de laatste van uiteindelijk zes races op het binnenterrein van de oval met een fotofinish (slechts 0.004 seconde verschil!) van Latifi. Een kampioenschapsstand werd niet bijgehouden, aangezien de Winter Series geen officieel kampioenschap was en om het leren ging.
De eerstvolgende keer dat Buxton Verstappen tegen het lijf liep, was later dat jaar in de Formule 1-paddock op Spa-Francorchamps. Het leven van Verstappen was inmiddels flink veranderd. Hij was in 2014 druk bezig met een ijzersterke rookiecampagne in de Formule 3 én had zelfs al een Formule 1-contract op zak. “Ik weet nog dat hij daarvoor, voor hij bij Red Bull tekende, een paar keer in de paddock was geweest. Hij liep er dan bij zoals wij allemaal als tieners deden als je denkt je netjes te kleden, met een overhemd dat een paar maten te groot is en dat je in je spijkerbroek propt om er netjes uit te zien. Hij had toen meetings met Mercedes en Red Bull zonder dat iemand hem lastigviel.”
Eenmaal in Red Bull-tenue in de paddock, stond Verstappen gelijk vol in de belangstelling. Buxton was er echter vroeg bij. “Ik weet nog dat ik met mijn cameraman naar hem toeliep en zei: ‘hé, hoe gaat het, kunnen we een interviewtje doen?’ Hij zei: ‘sure’. Ik denk niet dat ik dat had kunnen doen als ik hem niet al had gekend uit Florida”, veronderstelt Buxton dat dit in het begin wel hielp bij zijn werk als journalist. “Al was het maar, omdat hij me daardoor niet als bedreiging zag.” Tegenwoordig, zegt hij, maakt dat kortstondig gedeelde verleden geen verschil meer. “Ik hoop natuurlijk van wel”, grapt hij, “maar nee. Nu is iedereen gelijk voor hem, maar ik denk dat die connectie die we al hadden in het begin wel wat scheelde.”
Groepsfoto
Dat het sindsdien alleen maar nog harder is gegaan met Verstappens toch al in sneltreintempo verlopende loopbaan, is nooit een verrassing geweest voor Buxton. “Er bestond nooit enige twijfel over dat hij de carrière zou krijgen die hij nu heeft.” Sterker nog: “Het was vanaf het begin duidelijk dat Max een game changer zou zijn. Hij heeft de hele Formule 1 veranderd, net als de manier waarop we naar de Formule 1 kijken.”
Voor Verstappen was het winterse uitstapje in Florida een eerste stap in de autosport, voor Buxton was het vooral dat – een uitstapje. “Ik heb tijdens dat weekend wel geleerd dat ik noch de vaardigheden, noch het talent en de tijd of het geld heb om professioneel coureur te worden”, lacht hij. Niet dat hij ooit die illusie had, overigens, al was hij niet helemaal ontevreden met wat hij in Florida achter het stuur liet zien. “Mijn eerste rondjes was ik achttien seconden trager dan de rest. Aan het eind van het weekend zat ik net boven de twee seconden van Max en de andere jongens. Ik maakte dus wel een flinke stap!”
Dat hij zich heel even coureur mocht noemen – in een door Ferrari gerunde competitie – voelde voor Buxton heel bijzonder. Of hij er nog vaak aan terugdenkt? “De hele tijd, hahaha! Het was echt een eer voor me. Ik kan niet zeggen dat ik tegen Max heb geracet, omdat wat ik deed niet voor racen kan doorgaan, maar we hebben de baan gedeeld. We hebben dit samen, in zekere zin, meegemaakt. Er is een geweldige groepsfoto van ons allemaal op de grid in onze overalls en met onze helmen op. Het is leuk daar naar terug te kijken en te denken: ‘wow, ik heb op de grid gestaan met allemaal jongens en meisjes die een geweldige carrière hebben’. Weet je, coureurs zijn mijn helden, zijn dat ook altijd geweest, dus daarom vond ik het ook zo’n eer om mooi te doen.”
Ze stonden er ook maar mooi, op de grid in Florida en op de foto: Max Verstappen, Lance Stroll, Nicholas Latifi en… Will Buxton.
Dit artikel verscheen eerder dit jaar in het tweede nummer van FORMULE 1 Magazine.
De nieuwste editie van FORMULE 1 Magazine vind je nu in de winkel of in je brievenbus! Bestellen kan ook online, met gratis bezorging in heel Nederland! In deze editie lees je alles over de constructeurstitel van Red Bull en blikken we vooruit op de volgende race in Qatar, waar Max Verstappen zijn wereldtitel kan prolongeren. En natuurlijk nog veel meer nieuws en achtergronden over de Formule 1, zoals:
- Verstappen schenkt Red Bulls dreamteam een nieuwe hoofdprijs
- Reportage: Nieuwkomer Liam Lawson, een klassieke kiwi
- Bij oud-coureur Davide Valsecchi is de lach nooit ver weg
- Logan Sargeant wil een blijvertje worden in de Formule 1
- Hoe F1-teams de regels én de vleugels buigen
- Tiffany Cromwell en Valtteri Bottas, een goed stel
- Historie: Japanse flops in de Formule 1
- Columns Graham Watson en Amber Brantsen
- En verder de beste verhalen en het mooiste beeld van de Grands Prix
