Het is nog steeds de spraakmakendste ontknoping ooit. Felipe Massa waant zich na de Braziliaanse GP in 2008 wereldkampioen Formule 1, maar zijn droom spat na 38 seconden alsnog ruw uiteen. “Rustig, ik moet even checken waar Lewis zit.”
Felipe Massa wordt op de mediadag aan de vooravond van de Braziliaanse GP, het allesbeslissende slotnummer van 2008, in de ultrasmalle paddock van het Autódromo José Carlos Pace geen seconde met rust gelaten. Zijn programma zit bomvol, hij schiet van camera naar camera, kan zich nauwelijks fatsoenlijk voortbewegen. Bij start/finish poseert de Braziliaan ook nog even geduldig met Lewis Hamilton: het duo schudt elkaar op verzoek van een peloton fotografen de hand. Een van deze twee coureurs zal zondagmiddag na de race voor het eerst tot wereldkampioen Formule 1 worden gekroond.
Lees ook: Tijdschema GP Brazilië: Laatste sprintrace van het seizoen
Hamilton, hij heeft net als zijn Braziliaanse collega dat jaar vijf Grands Prix gewonnen, verdedigt een voorsprong van zeven punten. Als Massa wint maar Hamilton in de top-5 eindigt, herschrijft de Brit de geschiedenisboeken als jongste wereldkampioen ooit. Hamilton is erop gebrand. Een jaar eerder heeft hij de kroon in zijn debuutjaar op dezelfde grond nog verspeeld, volgens hem een bijna traumatische ervaring. “Een van de grootste teleurstellingen uit mijn leven”, bekent de Brit. “Ik heb diep in de put gezet, er heel lang last van gehad.”
Dat nooit weer, denkt Hamilton. Zijn uitgangspositie in de Braziliaanse metropool is riant, maar hij is er desondanks niet helemaal gerust op. Hij zal de titel toch niet weer op een punt missen? In de kwalificatie wordt Hamiltons vertrouwen er niet beter op. Massa is in de Ferrari verreweg het snelst, Hamilton parkeert zijn McLaren op P4. Op de tribunes wordt de samba alvast gedanst, de eerste ronde is voor Massa.
Lees ook: Weerbericht GP Brazilië: Komt er een herhaling van Verstappens heroïsche regenrit uit 2016?
Krankzinnig
De race ontvouwt zich een dag later tot een van de krankzinnigste ooit. De regen beïnvloedt het verloop, maar Massa – een paar blokken bij Interlagos vandaan geboren – is niet te stuiten. Hij weet: dit is zijn kans. De goden lijken hem gunstig gezind, met nog één ronde te gaan ligt hij op titelkoers. Ook nog als hij over de finish scheurt. De tribunes ontploffen, Massa schreeuwt het uit over de boordradio, zijn familie viert feest in Ferrari’s garage. Rob Smedley, Massa’s engineer, meldt zich. “Rustig, ik moet even checken waar Hamilton zit.” De Brit ligt zesde, hij gaat het weer niet redden. Totdat hij Timo Glock, de Duitser glibbert op slicks op de natte baan alle kanten op, in de voorlaatste bocht alsnog voorbij steekt. Vijfde. “Heb ik ‘m, heb ik’ m ?”, vraagt Hamilton over de boorradio. “Als de regen een minuut later was gestart, was ik wereldkampioen geworden”, gelooft Massa naderhand. “Maar alles gebeurt met een reden. Ik zal die dag op Interlagos nooit vergeten.”
De Braziliaan toont zich door alle tranen heen een groots verliezer. De pijn heeft lang nodig om te helen. Toch, zo zegt Massa jaren later, heeft die ene race in Saõ Paulo hem niet de wereldtitel gekost. Die in Singapore wel. Daar lag hij op kop toen landgenoot Nelson Piquet junior zijn Renault opzettelijk in de muur stuurde en teamgenoot Fernando Alonso (hij had net een pitstop gemaakt) de veelbesproken nachtrace won. Obrigado, Nelsinho. “Wat daar gebeurd is, is onacceptabel. Het is te vergelijken met een voetbalscheidsrechter die door een team wordt betaald. Als dat gebeurt, spant het andere team een rechtszaak aan. Maar niet in de Formule 1. Daar gebeurt niets.”
