Na een carrière die als een achtbaan voelde, valt alles eindelijk op zijn plaats voor Nyck de Vries. De AlphaTauri-coureur gaat dit jaar een volledig Formule 1-seizoen rijden en vertelt in gesprek met DAY1 over zijn weg naar de top.
Het is voor Nyck de Vries een lange weg geweest. Nadat hij in 2019 de Formule 2-titel had gepakt, maar geen contract tekende bij een Formule 1-team werd het lastig voor de Nederlander. De Vries koos ervoor in de Formule E te gaan rijden en werd in zijn eerste seizoen direct kampioen. Toch bleef de echte interesse uit, tot dat weekend in Monza. “Ik moet eerlijk zeggen dat er meer momenten zijn geweest dat ik er niet meer in geloofde, dan dat ik het wel deed”, zegt De Vries tegenover DAY1.
Lees ook: Nyck de Vries kiest voor startnummer 21 voor debuutseizoen bij AlphaTauri
De Vries heeft in de afgelopen jaren wel vier keer op de drempel van de Formule 1 gestaan, maar moest altijd hoop blijven houden op een nieuwe kans. “Er zijn meerdere gesprekken geweest, maar op gegeven moment moest ik een antwoord hebben, want ik had nog andere verplichtingen buiten de Formule 1.”
Die verplichtingen hebben er dan wel weer voor gezorgd dat hij zich in de kijker bleef rijden en zelf dat kleine sprankje hoop hield op een Formule 1-avontuur. “Het was bijzonder bij al die Formule 1-weekenden aanwezig te mogen zijn, maar nooit zelf te mogen instappen. De Formule 1 was ergens zo dichtbij, maar ook zo ver weg”, gaat De Vries verder.
(Tekst loopt door onder de foto)
“Wanneer je op een gegeven moment je droom bereikt, ga je meer willen. Dat is iets menselijks. Ik wilde de Formule 1 bereiken, maar nu wil ik slagen in de Formule 1”, zegt De Vries. Terugkijkend naar die magische dag in Italië, op 11 september. De Vries hoorde het nieuws ’s avonds laat en sliep de hele nacht niet, kreeg ’s ochtends geen hap door zijn keel en toen hij zijn vader zag, barstte hij bijna direct in tranen uit. “Tot ik meereed in de driversparade, toen viel alles op zijn plek en was ik zo enthousiast dat ik dit mocht gaan meemaken.”
Lees ook: Stéphane Kox vertrekt na jaar als pitreporter bij Viaplay: ‘Ik word er niet gelukkig van’
De vooraf bedachte strategie bleek ook nog eens anders dan de uiteindelijk gekozen strategie. “Het team wilde me op hardere banden zetten, maar ik wilde dat niet. Ik wilde op de rode (zachte) band starten, zodat ik geen posities zou verliezen en lekker in mijn ritme kon komen.” De Vries won uiteindelijk bij de start zelfs een positie, maar had de finish volgens eigen zeggen ‘niet eens gehaald’ als de late safety car niet de baan zou zijn opgedraaid. Williams wilde hem eigenlijk binnenhalen, maar teambaas Jost Capito bleef stellig: zolang die safetycar buiten is, laten we De Vries buiten. “Ik ben zo blij dat we onder de safety car zijn gefinisht”, lacht De Vries achteraf.
