De Netflix-documentaire Schumacher kleurt twee kanten van de Duitse racelegende op een esthetische manier in: aan de ene kant een familiemens, een vader voor zijn kinderen zoals iedere vader dat hoopt te zijn. Maar ook die van een sportman die geen mogelijkheid onbenut liet om het beste uit zichzelf en zijn omgeving te halen. Een film waar ook de mensen die misschien niet Michael Schumachers grootste fans waren, toch echt wel door geroerd worden.
Want ik was nooit fan van Michael Schumacher. Ik was altijd voor Ayrton Senna, Damon Hill, Jacques Villeneuve, Mika Häkkinen, Kimi Räikkönen, Juan Pablo Montoya en Fernando Alonso. Juist, niet toevallig Schumachers tegenstanders. Er was iets dat schuurde bij Schumacher. Vooral in zijn Ferrari-jaren kon ik het moeilijk verkroppen dat hij de allerbeste was. Ik vond hem pendant, altijd die zelfvoldane grijns bij het Italiaanse volkslied als hij stond mee te dirigeren. Die rare streken soms. Natuurlijk komt de wijsheid ook met de jaren, de man is nu eenmaal de allerbeste F1-coureur aller tijden.
Lees ook: Te koop: auto waarmee Michael Schumacher debuteerde
Document voor de eeuwigheid
In Schumacher, de documentaire die deze week op Netflix verscheen, geven zijn vrienden, collega’s, concurrenten en vooral zijn naasten een uniek inkijkje in het leven van Michael Schumacher. Qua vorm doet het denken aan Senna, de film van die andere gigant, veel privébeelden gecombineerd met erg mooi racemateriaal omlijst met interviews. En voor de liefhebbers zitten daar prachtige passages bij: Mika Häkkinen die vertelt over zijn races tegen Schumacher op de karts in Kerpen: “Zijn techniek was anders dan anderen en ik wist meteen: deze gozer is echt goed!”
Opmerkelijk, een jonge Schumacher vertelt waarom hij bij het WK-junioren (inclusief cameo voor de familie Verstappen) voor Luxemburg uitkomt: “De kwalificaties in Duitsland kosten geld, in Luxemburg was ik de enige inschrijving en dus automatisch geplaatst.” Het zegt wat over de bescheiden achtergrond van de familie Schumacher, er moet hard gewerkt om de hobbies van zonen Michael en Ralf te bekostigen.
Lees ook: Eddie Jordan: ‘Michael Schumacher betaalde me miljoenen om Ralfs contract te verscheuren’
Maar ook de verbazing in de paddock tijdens zijn eerste raceweekend in de prachtige Jordan 191 op Spa en de snelheid waarmee Flavio Briatore de daaropvolgende maandag de jonge Duitser vastlegt. Of het openhartige en oprechte interview dat ik zelf tenminste nog niet gezien had waarin Schumacher praat over de enorme impact van de dood van Ayrton Senna op zijn gemoed destijds tot aan de tijden van de Ferrari-dynastie. Ross Brawn en Jean Todt vertellen het raceverhaal dat we grotendeels kennen, Corinna Schumacher en manager Sabine Kehm kleuren het beeld van familieman Michael Schumacher in.
‘Waarom doe ik dit nog?’
Als hij in 2006 met pensioen gaat, wil hij niet anders dan de wereld verkennen met zijn gezin. En als hij dan toch in de F1 terugkeert bij Mercedes vraagt hij zich volgens Kehm op een gegeven moment hardop af: “Wat ben ik hier aan het doen, ik ben lang weg van huis terwijl ik niets liever wil dan bij mijn familie zijn?” Kijkend naar de foto’s en videobeelden van skydiven, skiën en verjaardagen weet je als kijker ook wat er aan zit te komen. De aaneenschakeling van glorie en familieplaatjes maakt plaats voor een brok in de keel, de cut naar de Franse Alpen voelt letterlijk koud aan.
“Michael heeft het lot vaak aan zijn zijde gehad maar dit keer was hij helaas het slachtoffer van misfortuin”, treurt Jean Todt. En voor mensen die antwoorden zoeken in de documentaire over de fysieke gesteldheid van Michael Schumacher, een concreet antwoord is er niet maar tussen regels door is het zelf in te vullen. “Iedereen mist Michael maar hij is bij ons. Maar wel op een andere manier. Het geeft ons kracht, we zijn samen en we doen alles om hem met therapy beter te maken, comfort te geven en de familieband te laten voelen”, vertelt Corinna. “Maar hij heeft altijd gezegd, privé is privé en die privacy wil ik hem nu geven. Michael beschermde ons, wij beschermen Michael.”
Lees ook: Michael Schumacher in beeld: het begin in België, de controverses, gloriejaren en het afscheid
Zoon Mick Schumacher, die we in de paddock toch kennen als een koele maar beleefde kikker, verwoordt het gemis op een indringende manier. “Als ik aan vroeger denk, denk ik aan warme herinneringen. En de gedachte dat ik die momenten in tegenstelling tot anderen niet meer met hem zal hebben, vind ik oneerlijk. We hebben zoveel te bespreken, we zouden nu dezelfde taal spreken: die van de motorsport. Dat zou zo cool zijn, ik ben bereid daar alles voor op te geven.”
Als kijker zei ik het nog net niet hardop: en wat geeft ons dan het recht op informatie over Schumachers gezondheid? Het is goed zo.
