De eerste Grand Prix van het jaar die je bezoekt is en blijft elke keer weer een speciale. Je hebt het bijna drukker met bijpraten, netwerken en handen schudden dan met verslaggeving, toch de voornaamste dagtaak. Japan is daarvoor de ideale plek.
Joost Bolle, mijn Belgische collega en buurman in het mediacenter zei rond het middaguur precies wat ik ook dacht. ‘Lekker rustig hier, hè? Zoveel ruimte, zo weinig mensen. Ik kom hier graag.’ De Japanse GP heeft nog steeds de reputatie ‘een dure’ te zijn: kostbare vlucht, prijzige en kleine hotelkamers. Dat valt allemaal best mee als je de weg in vliegticketland kent en over de juiste connecties beschikt. En ook de yen is niet meer zoveel waard als die ooit was, in vergelijking met de euro.
Minder journalisten betekent in de regel meer tijd en ruimte bij de teams voor afspraken met coureurs of ander personeel. Sotsji was vroeger ook zo’n race en een belangrijke reden daar naartoe te gaan, want veel collega’s meden de troosteloze olympische badplaats. Daarom wist je vooraf wel vrij zeker dat er minimaal drie interviewverzoeken gehonoreerd zouden worden.
De eerste werkdag van 2025 op locatie ging snel voorbij. De Japanse fans, altijd origineel en mooi uitgedost, geven je ondanks de jetlag energie. Iedereen is vrolijk en opgewonden en poseert met liefde als je daarom vraagt. Wat elk jaar ook opvalt: de ongekende discipline. Toen ik om half 9 ’s ochtends in Shiroko uit de trein stapte, stond er op het stationsplein alweer een lang lint van fans (zie foto) keurig te wachten op busvervoer naar het circuit. Op het Grand Prix-plein net zo: bij de LEGO-stand waar kinderen met hun ouders auto’s gratis mini-F1-auto’s mogen bouwen wacht iedereen netjes op zijn beurt.
LEES OOK: FOTOSERIE: De meest fanatieke fans tijdens de GP van Japan
In het mediacenter nam een oude bekende vlak voor mij plaats. Heikki Kovalainen, enkelvoudig GP-winnaar, is namens streamingsdienst Viaplay als analist ter plekke. Eens kijken of daar nog een verhaal mee te maken valt na zijn open hartoperatie vorig jaar. De Fin ziet er fit, gezond en afgetraind uit. Hij wel.
LEES OOK: Heikki Kovalainen: voor één dag uit de schaduw van Kimi
Dat geldt helaas niet meer voor Peter van Egmond, onze huisfotograaf die begin januari na een ongelijke strijd met kanker is overleden. Ik moest donderdag de hele dag aan hem denken. Peter was een groot fan van Japan en bij veel fans, zo heb ik jarenlang met eigen ogen kunnen zien, ook een soort ster. Mensen wilden met hem – die grote vriendelijke fotograaf uit Nederland – op de foto. Soms kreeg hij net als veel coureurs ook een cadeau. Ik herinner me nog een T-shirt dat door een fan voor Peter was gemaakt: apetrots was hij daar stiekem op.
LEES OOK: Fotoserie: Hoe de passie er bij Peter van Egmond altijd vanaf spatte – de fotograaf in beeld
Drie weken geleden heb ik namens onze titel een bos rozen op zijn graf gelegd. Ik mis hem, zijn Tsjechische collega en vriend Jiri ook. Die kon vanochtend in de shuttle op weg naar het circuit zijn tranen bijna niet bedwingen toen we het over Peter hadden. De eigenaar en zijn vrouw van het restaurant waar we in Shiroko al meer dan tien jaar komen/kwamen, evenmin. Ze willen een foto van Peter om hem een plekje te geven in het restaurant waar hij avond aan avond kwam eten.
Big in Japan, hoe onbeduidend misschien ook. Zelfs na zijn dood.
Lees hier alles over de GP van Japan
De nieuwste editie van FORMULE 1 MAGAZINE is uit! Haal ‘m nu in de winkel of bestel hieronder online, met gratis bezorging in heel Nederland.
