Al vóór de Belgische GP waren er concrete aanwijzingen en signalen binnen Red Bull Racing: het zou toch echt de laatste race van Sergio Pérez worden in de RB20. Een zwak optreden (van P2 naar P7) leek vervolgens de spreekwoordelijke nagel aan zijn doodskist. En toch liep het maandag ineens anders. Wat speelde een rol in de ommezaai? Drie zaken op een rij, met een gemeenschappelijke deler: angst.
1. Machtsstrijd
De al langer durende machtsstrijd in de top van Red Bull Racing en het concern is hoe dan ook van invloed. Die strijd is enerzijds smeuïg, anderzijds smakeloos; de ‘kwestie-Pérez’ is het zoveelste ingrediënt. De korte versie van de verhoudingen in deze situatie: teambaas Christian Horner is meer op de hand van Pérez dan bijvoorbeeld adviseur Dr. Helmut Marko. Maar áls de Mexicaan er al uit zou moeten vliegen, zou Horner graag Ricciardo in de auto zetten. Terwijl Marko minder enthousiast is over de Australiër.
Ook de manier waarop je met een coureur als Pérez omgaat, verschilt binnen de leiding van Red Bull Racing. Neem de contractverlenging voor de toen al teleurstellend rijdende Pérez eerder dit seizoen. Met clausules weliswaar, maar toch: een blijk van vertrouwen. Zo is het althans in Horners beleving bedoeld, het zou de druk bij de Mexicaan weg moeten nemen. En dat terwijl Dr. Marko juist meer iemand is die de druk er graag op zet bij zijn coureurs. Om zo het beste uit ze te halen.
Niet voor het eerst bijten de verschillende visies elkaar. Maar achter de schermen kwamen betrokkenen bij de Red Bull-machtsstrijd al eerder dit jaar overeen er samen het beste van te maken. Dit met het oog op de titeljacht van Max Verstappen en ook die van het team bij de constructeurs. Kortom: bij Red Bull kunnen ze het tegenwoordig eens zijn dat ze het oneens zijn. Met als gevolg in deze kwestie dat er in dit geval niks verandert. Status quo dus. En dat is gevaarlijk.
Want als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg.
2. Belang Liberty Media
Dat commerciële belangen bij bepaalde besluiten een rol kunnen spelen, kan en zal niemand ontkennen. Dat hoeft overigens niet verkeerd te zijn, zeggen we er meteen bij. Commercie is een factor in het succes van de sport zoals we die kennen, oog hebben voor bepaalde gebruiken en culturen eveneens, net als een strikt beleid op het gebied van veiligheid. Zomaar wat voorbeelden van zaken waarbij je enige invloed van een rechtenhouder of overkoepelende organisatie moet kunnen accepteren.
Maar de autonomie van teams, die moet te allen tijde bewaard blijven. Dat vinden de F1-eigenaren van Liberty Media ook, zeggen ze. In theorie een goed streven, in de praktijk misschien wel eens weerbarstig in de kleine en gesloten competitie die Formule 1 is. Belangen lopen kriskras door elkaar en bijten elkaar soms. Sportieve argumenten versus commerciële, in elke sport is het een strijd. Ook in F1.
In Mexico is de sport populair en dat komt voornamelijk door Sergio Pérez. Denk hem even weg en de populariteit van de sport zal een flinke knauw krijgen in Mexico. Hij vertegenwoordigt bovendien een veel grotere regio: Midden-Amerika. En de fans van Pérez zijn gepassioneerd en daarmee letterlijk waardevol voor de sport, vinden ze bij Liberty Media en andere belanghebbenden.
Dat menigeen iemand met een dergelijk achterland in de F1 wil houden, zéker met een Mexicaanse GP in aantocht, mag en kan niemand verbazen. Of en wat voor gevolgen dat achter de schermen heeft gehad, is niet te zeggen. Dat is enkel speculeren. Maar de ommezwaai bij Red Bull met betrekking tot de toekomst van Pérez komt de sport commercieel in elk geval goed uit.
3. Geen alternatief
Daniel Ricciardo als vervanger van Pérez vanwege de ervaring. Liam Lawson vanwege het talent. Of toch, hoewel nooit echt serieus genoemd, Yuki Tsunoda. Wie van de andere gecontracteerde Red Bull-coureurs zou de beste kans bieden op het prolongeren van de voor het team en personeel zo belangrijke constructeurstitel? Het antwoord, zo blijkt uit de ommezwaai van maandag: niemand.
Het is wat de situatie rond Pérez complex maakte: het ging er niet alleen om of de Mexicaan voldeed en hij wel of niet weg moest. Nee, ook moest er besloten worden wie zijn plek dan moest innemen. De meningen intern waren (en zijn) erover verdeeld – zie ook punt 1.
Meer dan over een teamgenoot maakt Max Verstappen zich ondertussen (terecht) zorgen over de snelheid van de auto. Of het gebrek daar aan. Hij wil dat het team zich daar op richt, dat is belangrijker volgens hem dan de positie van Pérez. En dat punt kunnen ze omarmen bij Red Bull: als ze die auto sneller maken, kan de Mexicaan er misschien wel beter mee uit de voeten en wordt het tóch nog wat na de zomer met hem. Misschien wel meer dan een Ricciardo of Lawson zou kunnen laten zien.
Conclusie:
Het is een gok, deze ommezwaai van Red Bull. Er was voor het nemen van het besluit bewust of onbewust angst voor allerlei dingen. Van de invloed van mensen binnen het team en ook belanghebbenden daarbuiten, tot de kwaliteit van alternatieven als coureur. En dus werd het doorgaan met Pérez een door allerlei zaken ingegeven besluit dat pas op het laatste moment zijn beslag kreeg. Een besluit dat alle druk wegneemt, is het echter niet. Integendeel. Die druk op Red Bull (en Pérez) is hierdoor na de zomer juist groter dan ooit.
