Racen naar de Ring
Ik had echter geen tijd daarop te wachten, dus toen ik rond een uur of drie thuiskwam uit Leiden heb ik gelijk m’n koffers gepakt, spullen erin gegooid en ben in de auto gesprongen. Ik wilde zover mogelijk richting Oostenrijk komen, en heb uiteindelijk bij Regensburg aan de Duitse oostgrens overnacht. Gelukkig wist ik inmiddels ook dat het goed zat: mijn test was negatief, dus ik kon wat geruster slapen! Een grote verrassing was het natuurlijk niet, want ik had ook nergens last van. Hoe dan ook, wat ik nog niet had, was officiële bevestiging van de FIA, wat ook nog wat papierwerk is. Ze hadden echter beloofd alles door te sturen, dus ik ben doorgereden, maar het verkeer zat niet mee. Uiteindelijk stond ik vrijdagochtend pas een uur voor het begin van de tweede training in Spielberg. De Oostenrijkse politie hield me – overigens wel vriendelijk – nog wel tegen bij een checkpoint. Vanaf het circuit is iemand toen de benodigde papieren komen brengen. Na nog wat geregel en het uitpakken van al mijn fotografiespullen, stond ik vervolgens met – naar ik meen – nog drie kwartier op de klok in VT2 eindelijk langs de baan om te fotograferen… Lees ook: ‘Welcome Race Fans’, tot aan de poort: F1’s coronabubbel is ondoordringbaarEenrichtingsverkeer
Dat is dus, zal ik maar zeggen, de hele voorgeschiedenis. Qua werken, wat we nu allemaal wel en niet mogen? Het is eigenlijk heel simpel: ik mag alleen actiebeeld maken naast de baan, in de pits en paddock mag ik niet komen vanwege alle corona-regels, dus ik kom ook helemaal niet bij Max in de buurt. Dat mag nu alleen de teamfotograaf, maar die mag dan weer de baan niet op… Op zich is het wel heel goed geregeld allemaal. Zo rijden er altijd fotografenshuttles rond. Normaal stap je in wanneer je wil, nu is er per drie fotografen een busje, maar je mag echt alleen dat busje – nummer drie, in mijn geval – nemen, met altijd dezelfde chauffeur. En als je terugkomt het gebouw in, wordt je temperatuur genomen met een soort radar gun. Zo zie je dat ze dingen willen controleren.(tekst loopt door onder de foto) Het is wel duidelijk dat aan alles is gedacht, en ik vind dat ook wel verstandig. Zo is het in de perszaal eenrichtingsverkeer, om te voorkomen dat je tegen mensen opbotst, en heb je een speciale lift voor naar boven en een ander naar beneden. Er zijn zelfs looproutes naar toilet: je moet telkens een rondje lopen, zodat je niet dezelfde weg terugloopt, haha.
Lege bureaus
De perszaal is ook een stuk kleiner; een deel is als buffet ingericht, waar kleine éénpersoonstafeltjes staan of grotere, waar je dan maximaal met twee mensen mag zitten. Overal zijn reminders over social distancing. Zowel bij de journalisten als bij ons fotografen is het ook zo dat we allemaal lege bureaus naast ons hebben, om afstand te houden. Toch is het zeker nog wel gezellig met de fotografen onderling. Als je achter je computer zit, hoef je geen mondkapje op en kun je over die afstand nog gewoon met elkaar praten. Soms alleen wat luider! Heb je wel een mondkapje op, dan kan je wel naar elkaar toe, maar tsja, ook zonder corona hoef ik niet op iemands lip te staan hoor!(tekst loopt door onder de foto)