Om die reden verheugde ik me ook op de zaak van Giedo van der Garde tegen Sauber. Het had pijn gedaan toen vorig jaar bekend werd dat hij ter faveure van Marcus Ericsson en Felipe Nasr aan de kant werd geschoven. Door al die jaren dat je met zo’n jongen samenwerkt – ik ken Giedo al sinds 2004 – bouw je een band op en is er sprake van een bepaalde gunfactor. Met Monisha Kaltenborn kon ik het daarentegen ook altijd goed vinden, maar waarom moest ze nou juist tegen Giedo zo’n bitch zijn?
En dus ging het sensatiebeluste deel in mijn hart sneller kloppen toen de advocaat van Giedo van der Garde om celstraf vroeg voor de teambaas van Sauber. Dat zou toch wat zijn? Toen ze donderdagmiddag niet bij de uitspraak van het beroep aanwezig was, vreesden we dat ze het land was uit gevlucht. Maar Kaltenborn vluchtte niet voor haar verantwoordelijkheden. Ze heeft de zaken weliswaar niet chique aangepakt, maar de celstraf die boven haar hoofd hing en het feit dat ze mogelijk voor de oog van de hele wereld – en dus ook haar twee kinderen – gearresteerd kon worden, ging ze niet uit de weg.
Hoe meer ik in de daaropvolgende dagen over de zaak te weten kwam, hoe meer het me begon tegen te staan. In eerste instantie was er hoop. Giedo won en won. Maar Sauber hield voet bij stuk. Er was geen superlicentie (en die zou er op die korte termijn ook niet komen) en geen stoeltje. Er was het toneelstukje waarbij Van der Garde in de race-overall van Marcus Ericsson door de paddock liep. Ik zat eerste rang en leefde op de adrenaline. Maar toen die adrenaline ‘’s avonds weg ebte en ik in het donker door een leeg paddock liep na een onderonsje met Jos Verstappen, kwam het besef dat deze zaak enkel verliezers kent. De spreekwoordelijke druppel kwam voor mij toen Colin Kolles beweerde samen te werken met Marcel Boekhoorn in een poging een meerderheidsbelang bij Sauber te bemachtigen. Mijn hoofd tolde. Na een aantal werkdagen van 15 uur kwam ik moe op Schiphol aan, in de hoop Saubergate voorgoed achter me te hebben gelaten.
Gisteren kreeg ik echter weer nieuwe informatie ter oren. Ik confronteerde Giedo ermee en we hadden een goed gesprek. Ik vertelde hem eerlijk dat hij de afgelopen week steeds de laatste was aan wie ik dacht als ik naar bed ging en de eerste waar ik aan dacht wanneer ik wakker werd. “Niet verkeerd toch”, grapte de hoofdrolspeler.
Toegegeven: Giedo is een leuke gozer, maar ik heb mijn portie nu wel gehad. Volgens Van der Garde is het nu klaar, uit het Sauber-kamp hoor ik echter andere berichten. De Formule 1 is voor de Nederlander in ieder geval wel voorbij. De afgelopen maanden hield hij zich vast aan een sprankje hoop zijn Formule 1-carriere een vervolg te kunnen geven. Die hoop is er niet meer. Zijn droom is bruut uiteen gespat en dat toen pijn. “Ik ben er echt ziek van”, vertelt Giedo me. Ik geloof hem op zijn woord. Vanochtend werd ik wakker met hoofdpijn. Hoogste tijd om Saubergate achter me te laten, voor ik er ook ziek van word.
