In wat het weekend van de Dutch GP had moeten zijn, neemt FORMULE 1 je alsnog mee naar Zandvoort. Met herinneringen, hoop, en mooie verhalen. Koen Vergeer neemt je mee terug in de tijd naar 1968, toen het typisch Nederlandse weer voor een mooie regenrace zorgde.
Het regent pijpenstelen eind juni aan de Nederlandse kust. Af en toe waait de wind de regenwolken weg en beducht op veel bandenwissels besluiten de FIA en de KNAC voor de Grand Prix dat er vandaag bij bandenwissels niet twee, maar wel zes (!) man aan de auto mogen werken.
Tijdens de race blijft het echter gewoon regenen. Van de drie bandenleveranciers heeft Dunlop dit keer de beste regenband in huis. Dus rijden de Matra’s alles en iedereen voorbij. Jackie Stewart zet het hele veld op een ronde en pakt de eerste zege voor het Franse merk.
Maar de held van de dag is Jean Pierre Beltoise, die van de zestiende startplaats binnen vijf ronden oprukt naar plek drie en ten slotte als tweede finisht. Op de foto boven staat hij op het punt om Jo Siffert op een ronde te zetten. Ik kan geen genoeg krijgen van deze plaat! Die regen, de mensen dicht op de baan, de dappere baanposten met hun blauwe vlaggen op dat houten schavot, die zwarte handschoen van Beltoise.
Zie ook die twee minuscule vleugeltjes achterop de auto van Siffert. Sowieso, die achterwerken. Kijk naar de leidinkjes, stangetjes, de assen; bedenk hoe alles beweegt. Formule 1 is nog echt een mechanische sport, niks elektronica. Kijk vooral naar die Matra. Zie hoe een allegaartje aan kastjes en tankjes het V12-monster in leven moet houden. En wat een geluid kwam daar uit…
Een heel boek over Zandvoort van Koen Vergeer bestel je hier!
Lees hier de andere delen van ‘Terug naar Zandvoort’!
De achterkant van Beltoise’s Matra MS11.
