FORMULE 1 gaat nu er niet geracet wordt terug in de tijd naar een jaar waarin er wél van alles gebeurde: 2010, toen Ferrari, Red Bull én McLaren tot en met de laatste race om de titel vochten, de spanning hoog opliep en een zekere Michael Schumacher zijn comeback maakte. Vandaag de Grand Prix van Turkije, het begin van de lange vete tussen Mark Webber en Sebastian Vettel bij Red Bull.

Als de Formule 1 eind mei 2010 naar Turkije komt, is Webber de man in vorm. De Australiër heeft de boel, na een rommelige seizoensstart, vlotgetrokken met zeges in Spanje en Monaco. Klinkende zeges, van start tot finish. Dankzij die volle mep van vijftig punten staat Webber ook gelijk bovenaan in het WK. Met evenveel punten (78) maar één overwinning meer dan teamgenoot Vettel.

Het enige wat Webber niet lekker zit, is dat Vettel voor de zaterdagtraining toch als eerste het enige beschikbare exemplaar van de nieuwe achtervleugel krijgt. Hijzelf moet tot vlak voor de kwalificatie wachten tot een tweede vleugel is ingevlogen, die er te elfder ure op wordt geschroefd. De veteraan (dan 33) snelt echter ‘gewoon’ naar pole, een tiende voor Lewis Hamilton, en vier tienden voor Vettel.

In de persconferentie op zaterdag zit Vettel te mokken. “Tot bocht twaalf was mijn laatste rondje briljant”, durft hij zelfs wel aan. “Daar en in de bochten daarna ging het mis, de auto deed daarin niet wat ik wilde. Jammer, anders was ik veel sneller geweest”, baalt Vettel na. Het voelt als een gemiste kans voor hem, zeker omdat hij (na klachten in Spanje en Monaco) een nieuw chassis gekregen heeft.
(tekst loopt door onder de foto)

Benzine en botsingen

Op zondag heeft Webber vanaf de start alles onder controle. Alleen bij de pitstops moet hij de leiding even aan McLarens Jenson Button laten. Daarna is het weer Webber voor Vettel, die door de stops voor Hamilton is gekomen, maar wel onder flinke druk van de Brit staat. Gelukkig voor Vettel heeft hij wat benzine gespaard, dus hij kan de motor opschroeven. Maar Webber, op kop, niet.

Vettel loopt in, en ziet in ronde veertig zijn kans schoon. De Duitser steekt op het rechte stuk naar bocht twaalf zijn neus naast Webbers auto, zit helemaal aan de binnenkant van de baan, maar heeft meer snelheid. Het lijkt nét goed te gaan – tot Vettel een fractie naar rechts komt, en de Red Bulls elkaar op hoge snelheid raken.

Bij Vettel slaat gelijk de achterband los en hij spint wild in het rond. Webber schiet rechtdoor en mist Vettel maar net in de uitloopzone. Maar, cruciaal: de Aussie kan door, Vettel niet. Die stapt uit en steekt zijn woede (het boze handje kwam al tijdens de spin uit de cockpit) niet onder stoelen of banken. Het vingertje dat hij normaal ter triomf opsteekt, draait nu cirkels rond zijn hoofd: die Webber is gek.
(tekst loopt door onder de foto)

De pijnlijke botsing tussen de Red Bulls, met toepasselijke reclame op de achtergrond…

Terwijl Webber na een pitstop voor een nieuwe vleugel als derde finisht en daarna gelijk door moet naar de persconferentie, doen Red Bull-bazen Christian Horner en Helmut Marko verhaal. Horner is op allebei boos, Marko wijst net als zijn pupil Vettel met de vinger naar Webber: “Mark werd steeds langzamer, Vettel sneller, maar stond onder druk van Hamilton. Mark had hem er langs moeten laten.”

In de persconferentiezaal stelt Webber zich politiek op, maar het is duidelijk dat hij zich zit te verbijten. En dat hij vindt dat de schuld bij Vettel ligt: “Hij kwam ineens naar rechts, en best bruusk ook.” Pas na de plichtplegingen hoort hij dat het team de schuld bij hem heeft gelegd – of in elk geval Marko, en Horner. Want die legt de schuld daarna óók bij Webber: “Het leek alsof hij niet genoeg ruimte gaf.”

Webber verbijsterd

In zijn boek Aussie Grit beschrijft Webber zijn verbazing over ‘hoe Marko ook ineens een spreekbuis voor het team bleek te zijn’. Daarvoor had Marko zich namelijk vaak stil – en op de achtergrond – gehouden. “Toen Christian hoorde wat Marko had gezegd, sloeg hij compleet om en sloot zich bij Marko’s mening aan”, schrijft een verbouwereerde Webber.

“Later zag ik op tv dat Sebastian door het team aan de pitmuur omarmd werd. Toen begon ik serieus te twijfelen over wie de touwtjes in handen had bij Red Bull.” In zijn boek licht Webber de complexe situatie bij Red Bull toe. ‘Marko had zich tussen Horner en eigenaar Dietrich Mateschitz gepositioneerd’, ‘Horner probeerde iedereen tevreden te houden’, ‘Marko had een agenda’.

Een arm om de schouder van Horner voor Vettel, maar geen rugdekking voor Webber.

“Wij als ‘Team Webber’ waren genoeg door de wol geverfd om te begrijpen dat Marko blij houden, betekende dat Vettel blij moest zijn”, memoreert Webber. “Christian hield echter vast aan de illusie dat het ‘gelijke monniken, gelijke kappen’ was, ondanks het toenemende bewijs dat het tegendeel het geval was.”

Een kleine week later worden Webber en Vettel voor een foto-op naast elkaar gezet, voor een lollige foto met ‘sh*t happens‘ als onderschrift. De vrede wordt publiekelijk getekend, maar tussen de Australiër en Duitser komt het in hun tijd samen bij Red Bull eigenlijk nooit meer goed, en in de toekomst volgen nog talloze incidenten.

Lewis de lachende derde

Terug in 2010 en Turkije gaat de zege naar Hamilton, die het op zijn beurt ook nog aan de stok krijgt met zijn teamgenoot. De McLarens moeten benzine sparen en Hamilton wordt verteld dat ook Button dat moet, en Button niet zal aanvallen. De wereldkampioen van 2009 gaat het duel tóch aan, maar Hamilton slaat – na een paar bochten knokken, inclusief klein duwtje – de aanval af.

Het gevecht had zomaar de lont in het kruitvat kunnen zijn bij McLaren, maar daar zit minder onderhuids zeer. Het loopt bovendien goed af, en de dubbelzege verlicht de pijn. “Het was een geweldig gevecht”, geniet Hamilton na. Om er richting Red Bull fijntjes aan toe te voegen: “We mogen racen, zolang we verstandig zijn. We blijven een team. Met respect voor elkaar…”
Lees hier de andere delen uit onze terugblik op 2010 terug!