In de rubriek ‘Terugblik’ werpt Formule 1-redacteur Rob Wiedenhoff een blik op het verleden aan de hand van momentopnamen. Van bijzonder tot bizar, het zijn Robs meest memorabele herinneringen aan een sport die hij al vijfenvijftig jaar als verslaggever en liefhebber volgt.

Het was totaal niet politiek correct maar de reacties van Jenson Button en, meer nog, van een woedende Fernando Alonso tijdens en na de Grote Prijs van Japan van 2015 spraken boekdelen over het gevoel van de twee voormalige wereldkampioenen. De terugkeer van Honda in het Formule 1-circus hadden ze zich toch heel anders voorgesteld.

Haalde Jenson zijn gram na als zwakke zestiende te zijn afgevlagd, zijn Spaanse teamcollega (teleurstellende elfde) liet via de boordradio de hele wereld weten dat hij pisnijdig was. “Ik werd op het rechte stuk gepasseerd alsof ik een GP 2 motor achter mijn rug had.” En dat op voor Japanners en bovenal voor Honda heilige grond. Dat hij later verklaarde dat hij reageerde in een opwelling en dat het heus wel goed zal komen met Honda was een gaaf zwaktebod en zal hem ongetwijfeld zijn opgedragen door het team. Honda, zeker in combinatie met McLaren, een grote naam in de F1-historie. Nu even niet.

Verstappen test de Dallara – Honda.

Dan denk ik terug aan die momenten dat ik op het circuit van Catalonië een verrassende testdag meemaakte met Jos Verstappen en Honda in een onverwachte glansrol. Het was voorjaar 1999 en een aantal teams testte voor vertrek naar Melbourne. Een van de pitsgarages trok in het bijzonder de aandacht. Er kwam een glanzend witte auto uit. Honda en Bridgestone stond er op. Meer niet. Na een serie ronden werd de bolide snel verstopt in de garage. Een kort maar duidelijk bericht op de blauwe deur: ‘Alleen voor Honda personeel’.

Er was één testrijder, Jos Verstappen die een sabbatjaar in de F1 tegemoet ging. Maar met grote verwachtingen voor het eerste jaar van het nieuwe millennium. Honda wilde terug komen met een eigen auto. Onder leiding van ontwerper Harvey Postlethwaite (ex-Tyrrell) werd bij Dallara in Italië een proefmodel gebouwd met een overjarige Mugen-Honda V10 krachtbron.

Na voorzichtige tests in Italië op de circuits van Vairano en Mugello volgde in het Spaanse Jerez de eerste confrontatie met andere teams, die hoopvol verliep. Jos was het snelst te midden van BAR, Benetton en Stewart. Dat Zonta met een BAR uiteindelijk sneller was, drukte de pret niet, want toen was Honda’s testploeg reeds vertrokken. In Catalonië, met onder andere McLaren-Mercedes, was Jos wederom zeer snel. Het leverde meesmuilende opmerkingen op van de concurrentie die meende dat  die auto vast wel veel te licht zou zijn.

Ik ontmoette Jos onder een lekker zonnetje. Het zei dat het geweldig met hem ging maar met Sophie wat minder. “Op een spekgladde weg in België, er lag ijs onder de sneeuw, slipte ze met onze Mercedes CLK. Ze ging achterstevoren tegen een boom en toen opzij tegen een lichtmast. De boom stak door de achterruit.’’ Zijn vrouw kwam er af met een whiplash. “Gelukkig zat Max er niet in.”

Honda maakte in het begin serieus werk van de comeback-plannen.

Jos was verguld van zijn nieuwe status. Alles draaide om hem bij Honda Racing Developments dat een tijdelijke behuizing betrok bij het Engelse Bracknell. Er zou in Engeland een geschikte plek worden gevonden voor de latere Honda deelname (chassis en motor). “Op dit moment ben ik de enige die mag zeggen hoe het gaat.” Hij moest er aan wennen. En verbaasde zich erover dat alles kon. “Ze willen koste wat kost vooraan rijden en besparen nergens op. Als het maar vooruit gaat. Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt.” Jos was erg tevreden. Zijn opmerkingen kwamen goed over, hij had een contract voor drie jaar en er waren zestig testdagen gepland. De toekomst zag er rooskleurig uit.

Helaas kwam de Honda-Verstappen combinatie nooit aan de start. Wat kwam door het onverwacht overlijden aan een hartkwaal van ontwerper Postlethwaite. De Japanners trokken zich daarna terug. Met de motoren werd verder gegaan. Aanknopen aan de vroegere triomfen lukte nog niet. Dat McLaren-Honda op een na alle races in 1988 won, is schitterende geschiedenis. Maar wel geschiedenis. De actuele McLaren-Honda samenwerking ontbeert grote successen. Het wachten is op de toekomst; Japanners haten gezichtsverlies.

Door: Rob Wiedenhoff
Dit artikel is eerder gepubliceerd in Formule 1 nr. 15, 2015.