Het is net als met Oranje: we willen winnen, maar we willen ook mooi voetbal zien. Dat gaat niet altijd samen. We houden met z’n allen van Max omdat hij aanvalt, erin kleunt, inhaalt. Hij zet de Formule 1 op stelten. Maar we willen natuurlijk ook graag dat hij races wint en een keer wereldkampioen wordt.

Als Max Lewis Hamilton voor zich ziet en hij heeft het gevoel dat hij er voorbij kan, dan valt hij hem aan. Logisch. Dat is toch racen? Meneer Hamilton moet niet zeuren dat dat weinig respectvol is. Moet Max dan maar braaf achter hem blijven rijden? Net zoals Max niet moet zeuren dat Hamilton geen ruimte laat. Moet Hamilton soms voor hem opzij gaan? Racing incident. Helder. Het zijn riskante acties. Een Ericsson laat zich nog wel afbluffen, maar Vettel en Hamilton gaan echt niet opzij. Vorig jaar in Canada en Mexico had Max bij dit soort acties geluk dat de voorvleugel van Vettel afbrak, dit keer had hij de pech: lekke band. Hoort erbij. Niet met de schuld gaan lopen schuiven.

Toch, toen ik Max op drie wielen naar de pits terug zag rijden, moest ik even denken aan Gilles. Gilles Villeneuve. Ferrari-fans krijgen nog steeds tranen in hun ogen bij het horen van zijn naam alleen al. Gilles dát was een echte racer, een held die reed met zijn hart. Gilles ging er altijd en overal vol voor, iedere ronde, iedere bocht. Tja, dan ging je er ook wel eens af, er tegenaan of de boel ging gewoon kapot. Kampioenschappen interesseerden Gilles niet. Hij wilde iedereen voorbij, races winnen. Als je maar genoeg races won, werd je vanzelf een keer kampioen, dacht hij. Aanvallen. Een en al passie. Gilles werd nooit wereldkampioen.

Villeneuve’s tegenpool is Alain Prost. Prost was een winnaar, een strateeg die reed met zijn verstand. Prost kon echt wel een potje racen, maar hij zat ook altijd te rekenen. Niet voor niets werd hij Le Professeur genoemd. Prost wist dat het soms slimmer was om geen risico te nemen. Dan nam hij genoegen met plaats twee of drie, omdat hij wist dat je om kampioen te worden vooral punten nodig had. Prost werd vier keer wereldkampioen.

Wat is het ultieme doel? En wat willen wij, racefans, graag zien van Max? Altijd en overal aanvallen met alle risico’s van dien? Of soms even niet het risico aangaan en denken aan de eindstand in Abu Dhabi? Liever Prost of liever Gilles?