Precies voor de neus van die twintigduizend oranje uitgedoste racefans pakte Max gisteren zijn mooiste zege. Tot nu toe. Barcelona was verbazingwekkend. Maleisië was pure genoegdoening na alle pech en Mexico regelrechte wraak na de diskwalificatie in de USA, maar deze…
Deze zege komt na de meest lastige periode in Max’ Formule 1-loopbaan. Mensen wat is er gekrakeeld, getwijfeld, gedebatteerd en wat een vuilspuiterij stroomde er door de sociale media.
De verwachtingen voor dit seizoen waren torenhoog. Wie weet de wereldtitel… Helmut Marko dacht dat ook. Dat moet misschien ook wel als je voor een topteam rijdt. Maar tijdens de eerste race in Australië zat Max ineens vast achter Magnussen. Kevin Magnussen in een Haas. Dat was niet de bedoeling! Vanaf dat moment tuimelden de incidenten race na race over elkaar heen, als dominosteentjes, tot in Monaco. Max wilde te graag. Wilde de opgelopen achterstand te graag en te snel goedmaken en liep zo alleen maar meer achterstand op.
En terwijl de fouten en de incidenten zich aaneenregen, stapelde ook de kritiek zich op. Terecht. En logischerwijs kwamen er meningen over hoe het anders moest. Het hoort erbij. Ga daar maar eens aan staan als twintigjarige. Maar Max is zichzelf gebleven. Vol overtuiging van wat hij kan. En dat maakt deze race zo sterk. Max liet in Oostenrijk zien waar hij in uitblinkt. Met eerst die lekkere passeermanoeuvre op Kimi in de eerste ronde. Touchétje, precies passend. En daarna een race lang hard doorhalen en tegelijk de auto en de banden managen. Met die Prostiaanse precisie die hem eigen is. Echt wel.
Max is zichzelf gebleven. Vol overtuiging van wat hij kan.
Toch denk ik dat Max het turbulente eerste deel van het seizoen ergens wel verwerkt heeft. Kan ook haast niet anders. Deze zege zag er evenwichtiger uit, minder stormachtig. Hij opende ook niet meteen de jacht op de zilverpijlen, maar wachtte geduldig en zag vervolgens de race zijn kant op vallen. Na de pitstopblunder van Mercedes was het voor het Oranjelegioen zo’n vijftig rondjes billenknijpen, maar Max had alles onder controle. “
I’m feeling good, don’t worry”, klonk het opgewekt vanuit de cockpit. Hoe cool kun je zijn?
Het Red Bull-team heeft Max goed begeleid naar dit moment. De keuze voor Red Bull eind vorig jaar betaalt zich uit. Met de juiste steun en duwtjes, bescherming en terechtwijzing, hebben Horner en Marko Max naar de reset-knop geleid. Want zo voelt het: als een reset, maar dan wel met de ervaring, met het gewicht (je weet nooit precies waar je zoiets opslaat) van het afgelopen halfjaar erbij. En dan ben je hoe dan ook sterker.
