Voorbeschouwing: GP van Oostenrijk

Oostenrijk, sinds 2014 terug op de Grand Prix-kalender, kent een rijke Formule 1-geschiedenis. Maar tussen de successen van Lauda, Berger en Rindt loopt tragiek als een rode draad door de Oostenrijkse raceverhalen. Het is de vloek van de Alpen.

Bij de eerste Grand Prix van Oostenrijk, in 1964, debuteert de eerste ­ Formule  1-coureur uit dat land. Jochen Rindt is Duitser van geboorte, maar als zijn ouders tijdens de oorlog omkomen, komt de dan pas vijftien maanden oude Rindt onder voogdij van zijn opa. Die is geen voorstander van Rindts voorliefde voor snelheid, maar er is geen houden aan: binnen vier jaar nadat hij is begonnen met racen, komt Rindt in de Formule 1 terecht. In 1970 brengen vijf zeges hem aan de leiding van het WK. Dan breekt tijdens de training voor de Grand Prix van Italië een remonderdeel. Rindts Lotus schiet haaks linksaf en boort zich in de vangrails. Hij is op slag dood, maar blijkt in het WK niet meer in te halen en wordt postuum uitgeroepen tot wereldkampioen.

Een jaar na Rindts dood maken Niki Lauda en de huidige Red Bull-scout Helmut Marko hun Formule  1-debuut, maar beide Oostenrijkers moeten het stellen met erbarmelijk materiaal. Marko’s Formule 1-carrière zit er bovendien op als er in 1972 een steen door het vizier van zijn helm vliegt. Het kost hem zijn linker­ ­ oog. Later begeleidt hij landgenoot Helmut Koinigg in de Formule Vee. Die maakt zijn Formule  1-debuut bij het team van John Surtees. Tijdens zijn tweede Grand Prix, op het circuit van Watkins Glen, raakt Koinigg van de baan. De onderste twee rijen vangrails wijken, de bovenste niet en Koinigg wordt onthoofd. Niki Lauda is de moeilijke start van zijn Formule 1-carrière dan al te boven. Een ­ contract bij Ferrari brengt de ommekeer en Lauda wordt met drie titels (waarvan ook één voor McLaren) de succesvolste Oostenrijkse coureur aller tijden.

In zijn kielzog probeert Hans Ertl het ook. Dankzij sponsor Warsteiner hobbelt de besnorde flierefluiter jarenlang achteraan mee. In 1980 stort hij neer met een privévliegtuigje. Hans Binder uit Zell am Ziller is evenmin succesvol: vijftien ­ inschrijvingen, dertien starts, nul punten. Het F1-palmeres van Dieter Quester beperkt zich tot één Grand Prix. Dat is altijd nog meer dan Otto Stuppacher, die in 1976 een Tyrrell huurt. Alleen heeft hij nog nooit met een Formule 1-auto gereden. In Monza is hij veel te langzaam om zich te kwalificeren, maar nadat drie coureurs gediskwalificeerd zijn, mag hij toch starten. Alleen is Stuppacher dan al op weg naar huis.

Gerhard Berger zet Oostenrijk eind jaren tachtig weer op de kaart. Als teamgenoot van Ayrton Senna rijdt hij in de schaduw van de Braziliaan, maar wint in zijn carrière wél tien Grands Prix. Alex Wurz doet het met drie podiumplaatsen aardig, maar als Jo Gartner, in 1984 veroordeeld tot een Osella, zijn geluk in de sportscars ­ beproeft, komt hij om op Le Mans. Roland Ratzenberger, ook een figurant, sterft tijdens zijn tweede Grand Prix. Karl Wendlinger overleeft maar net een ongeluk in Monaco en wordt nooit meer de oude. Dankzij steun van de extreem-rechtse politicus Jörg Haider mag Patrick Friesacher in 2005 bij Minardi aantreden. Na elf races droogt het geld op. Haider komt drie jaar later om het leven bij een auto-ongeluk, Friesacher stopt met racen nadat hij in 2008 tijdens een test met een A1GP-auto drie ruggenwervels heeft gebroken.

De vijftiende Oostenrijkse Formule  1-coureur brengt het er beter vanaf. Christian Klien komt op het hoogste niveau dankzij Red Bull. Klien blijkt uiteindelijk toch geen winnaar, maar Red Bull wel – al 57 keer. Tegenwoordig klinkt het ­ Oostenrijks volkslied alleen nog als Red Bull een Grand Prix wint.

Uitzendtijden GP van Oostenrijk
Vrijdag
11:00 – 12:30 1e vrije training
15:00 – 16:30 2e vrije training
Zaterdag
12:00 – 13:00 3e vrije training
15:00 – 16:15 kwalificatie
Zondag
15:10 – 17:00 race

Dit artikel is een aangepaste versie van een artikel uit FORMULE 1 nr. 09, 2017.