De Franse ex-Formule 1-coureur Jean-Pierre Beltoise is maandag tijdens een vakantie in de Senegalese hoofdstad Dakar aan een beroerte overleden. Hij werd 77 jaar.

Beltoise begon zijn carrière in de vroege jaren ’60 op de motorfiets, waarmee hij in drie jaar tijd maar liefst elf keer Frans kampioen werd. Op mondiaal niveau was zijn hoogtepunt bij de tweewielers een derde plaats in 1964 bij zijn thuis-Grand Prix in de 50cc-klasse.

Intussen was de coureur ook actief in de autoracerij. In 1963 was Beltoises raceloopbaan op een haar na voorbij, toen hij bij een enorme crash in de 12-uursrace van Reims zijn linkerarm lelijk brak. Ondanks dat hij altijd last zou blijven houden van de gewonde arm, bleef Beltoise successen boeken in de Formule 3, en later de Formule 2.

De Fransman vond in die laatste klasse onderdak bij het eveneens Franse Matra, dat hem in 1966 en 1967 met een Formule 2-wagen inschreef voor een aantal Formule 1-Grands Prix – iets dat in die tijd vaker voorkwam. Matra liet Beltoise zijn debuut in een échte Formule 1-bolide maken bij de Spaanse Grand Prix in 1968, waar hij verdienstelijk vijfde werd. Een paar races later al reed Beltoise naar een nog knappere tweede plaats op Zandvoort.

Beltoise bleef tot en met het seizoen 1971 actief voor Matra, waarbij hij nog eens vijf podiumplaatsen verzamelde. In 1972 waagde hij de overstap naar BRM, en dat bleek een gouden zet: na een teleurstellend begin van het seizoen, sleepte Beltoise in Monaco in de stromende regen zijn eerste en enige Grand Prix-zege binnen.

Daarna bleven de grote successen helaas uit (op een tweede plaats op Kyalami in 1974 na), zodat Beltoise eind 1974 besloot zijn Formule 1-helm aan de wilgen te hangen. Hij zette zijn carrière voort in tal van autosportdisciplines, van sportscars tot rallycross en van touringcars tot ijsracing. Af en toe was hij als Ligier-testrijder ook nog wel eens in een Formule 1 te vinden.

Beltoise trouwde met de zus van collega-Formule 1-rijder François Cevert. Het steel kreeg twee zoons, Anthony en Julien, die in hun vaders voetsporen de racerij betraden. Anthony was onder meer actief in het WTCC en op Le Mans.