Drie uur en 21 minuten duurde het voor de wedstrijdleiding in Oostenrijk met een beslissing kwam, en besloot eigenlijk niks te doen. Er volgde geen straf voor racewinnaar Max Verstappen voor zijn inhaalactie op Charles Leclerc, de Nederlander mocht zijn zege houden. Maar hoe kwam die beslissing eigenlijk tot stand? En waarom duurde het zo lang?

“We kunnen niet op een fluitje blazen, de wedstrijd niet stilleggen, overleggen, tot een oordeel komen en daarna verdergaan.” Aan het woord is race director Michael Masi, sinds het overlijden van Charlie Whiting begin dit seizoen wedstrijdleider van de Formule 1. Om wat dat betreft gelijk een misverstand uit de weg te ruimen: “Het zijn de stewards die met een onderzoek naar een incident aan de gang gaan en beslissen. Ik bemoei me er niet mee.”

Lees ook: Vaticaanse toestanden bij Red Bull: Nepnieuws, Jos Verstappen blij/boos en het kratje bier van Coulthard

Wat het proces betreft, dat begint ermee dat de wedstrijdleiding ‘ergens akte van neemt’. Na het incident tussen Verstappen en Leclerc in ronde 69 van de Grand Prix van Oostenrijk, was dat gelijk het geval. “Dan beginnen de stewards er dus al naar te kijken.” In Oostenrijk waren dat negenvoudig Le Mans-winnaar Tom Kristensen en de ‘ervaren en vooraanstaande stewards’ Nish Shetty, Silvia Bellot en Walter Jobst.

Leclerc en Verstappen.

Maar, en daar komt een groot deel van de ‘vertraging’ uit voort: voor ze zelf aan de slag gaan, moeten de stewards daarvoor ook met de coureurs spreken. “En die waren pas om 6 uur klaar met hun mediaverplichtingen, die eerst moesten”, verklaart Masi de eerste pakweg anderhalf uur vertraging.

Als de coureurs dan aanschuiven, doen ze dat samen met twee vertegenwoordigers van het team om hun zaak te bepleiten. “Die meeting duurde een uur”, vertelt Masi. “Gek genoeg waren de teams het niet met elkaar eens”, lacht hij.

Uitgebreid onderzoek
Als de teams hun case hebben gemaakt, gaan de stewards onderling in beraad. Ook dat duurde een tijdje. “Al gaat die tijd ‘in de kamer’ natuurlijk sneller dan buiten.” Ze pakken dan ook de spreekwoordelijke map met precedenten erbij, een digitale catalogus vol videobeelden van eerdere vergelijkbare incidenten, inclusief de uitspraken. “Dat is ter controle, om te zorgen dat het de juiste beslissing is.” Het oordeel van het vierkoppige panel werd uiteindelijk samengevat en uitgesproken in documenten nummer 49 en 50 van de FIA: “No further action.”

Lees ook: Binotto (Ferrari): ‘Niet mee eens, maar respecteren besluit’

“De stewards”, zo valt daarin te lezen, “zien dit als een race-incident.” Met tussen de inleiding en conclusie de argumentatie: “Auto 33 (Verstappen) probeerde auto 16 (Leclerc) in bocht 3 van ronde 69 uit te remmen. Auto 33 zat bij het ingaan van de bocht naast nummer 16 en was volledig onder controle. Beide auto’s probeerden samen door de bocht te gaan, terwijl daar duidelijk onvoldoende ruimte voor was. Na de late apex was er contact tussen de auto’s bij het uitgaan van de bocht. Wij vinden echter dat geen van de twee coureurs uitsluitend of in overgrote mate blaam treft.”
Vandaar: racing incident.

Lees ook: Verstappen over actie op Leclerc: ‘Dit is hard racen, anders kunnen we beter thuisblijven’

Michael Masi.

Let them race
Lang wachten, maar uiteindelijk gaat het erom, zegt Masi: “De juiste beslissing te nemen op basis van zoveel mogelijk factoren.” En elke zaak staat, ondanks dat er voorbeelden bijgehaald worden, op zich. “Je kunt geen appels met peren vergelijken.”

Onder de incidenten waar nu naar werd gekeken, viel de botsing tussen de toenmalige Mercedes-teamgenoten Nico Rosberg en Lewis Hamilton in 2016 in Oostenrijk. “Dat was dezelfde bocht, maar een verschil was nu dat Nico toen opzij keek naar waar Lewis zat, en Max dat niet deed.”

Uiteindelijk is het in elke kwestie zaak de regels consistent toe te passen. “Want we hebben niks voor niks een regelboek.” Al is er sinds 2016 een ongeschreven regel: let them race. “We proberen dat nog altijd toe te passen”, vertelt Masi, “door geen straffen te geven voor kleinigheden.”