De teampresentaties zijn grotendeels achter de rug, het testen zit erop. Kortom, het seizoen kan beginnen. Morgen brullen de motoren op het circuit van Sakhir, met de afkickverschijnselen is het bijna gedaan. De Grand Prix van Bahrein, de seizoensouverture, staat voor de deur en daar wordt door de fans reikhalzend naar uitgekeken. Maar waarom?

16 Oktober 2005, het zal even na half tien in de ochtend (onze tijd) zijn geweest toen Fernando Alonso in Shanghai ’We are the Champions’ zong op de boordradio. Wat volgde voor de fans was een zwart gat, want het seizoen zat erop. Natuurlijk begon enige tijd later het testen, maar toch. Daar zijn amper beelden van en de testtijden zeggen in het begin zo weinig dat er alleen maar over gespeculeerd kan worden.

Gelukkig testen Toyota en Red Bull nog voor de jaarwisseling met hun nieuwe auto. De foto’s worden bekeken en de meningen worden gegeven. Maar het haalt het niet bij echte beelden. Zo gaat het door in januari, als het gros van de overige teams ook hun nieuwe bolide toont. Foto’s genoeg. Maar zoveel foto’s als er zijn, zo weinig valt er op de televisie te zien. En ondertussen komen tussen de klok van vijf en zes uur de laatste testtijden weer binnen. Langzaam maar zeker komt er tekening in de strijd. De strijd die nog niet gaat ontbranden. Renault gaat wel erg snel, McLaren herstelt zich. Ferrari en Honda zitten er ook wel aardig bij en de rest volgt.

Het is eind februari en de wintertests zijn achter de rug. De Spaanse zon wordt door de teams verruild voor die van Bahrein. Voor de fans is inmiddels de Preview Special beschikbaar, televisiebeelden ho maar. Gelukkig duurt februari maar 28 dagen en komt de seizoensouverture snel dichterbij. Dat scheelt toch weer drie dagen. Nog één weekend overleven. Misschien wel in de file op de Duitse snelweg nabij München. Op de terugweg van wintersport, met de ski’s op het dak van de auto.

Normaal gesproken vond de eerste Grand Prix altijd plaats in Australië. Dat scheelde weer wat wachten. Tegen de tijd dat de wekker gaat zijn de eerste uitslagen bekend en circuleren de eerste filmpjes misschien wel al op internet. Of misschien behoor je tot de fanatieke fans die wel vroeg opstaan, om maar niets te hoeven missen. Mits het geluk er is dat er een televisiezender ontvangen kan worden die het uitzendt. Eindelijk zijn de nieuwe kleuren, nieuwe auto’s en nieuwe helmen van coureurs in misschien wel andere auto’s te aanschouwen op de bewegende beelden. Maar toch kleeft er een minpuntje aan de filmpjes op internet, waarmee het gros van de fans het moet stellen: het is niet live. De spanning ontbreekt.

Nog een paar uurtjes extra wachten nu we beginnen in Bahrein, tot zaterdagmiddag klokslag 12:00 uur. De televisie wordt afgestemd op SBS6 en dan is het zover. De kwalificatie-opzet is nieuw, de auto’s zijn nog steeds nieuw. Alles is nieuw dus, en over een uurtje is tot op zekere hoogte bekend waar welk team staat. Maar toch is dat nog niet alles. Nu sta ik op het punt om de kwalificatie niet live te kunnen kijken, ongetwijfeld een lot dat meer fans te wachten staat. En als je later de opnames terugkijkt mis je toch die spanning.

Gelukkig vergoedt de zondag veel, zo niet alles. Nog even uitslapen en dan langzaam opbouwen naar het moment dat er live overgeschakeld wordt naar het Midden-Oosten. De auto’s arriveren op de grid, de coureurs geven hun laatste interview. In de laatste reclame snel nog even naar de wc. Op tijd weer terug, om niks te hoeven missen. De spanning bouwt zich op. Niet alleen op de grid in Bahrein, maar ook thuis op de bank. Een wee gevoel in de onderbuik, misschien zelfs een wat verhoogde hartslag. Zelfs bij de laatste race van het seizoen is dat gevoel er niet. Ook niet als de titelstrijd nog beslist moet worden, dan is de spanning toch anders. De bolides arriveren weer op het rechte stuk. De rode lampen gaan één voor één aan om enkele seconden later weer uit te gaan. Het lange wachten is beloond, seizoen 2006 is begonnen!

Kevin Van Nunen