Rinus ‘VeeKay’ van Kalmthout koos als tiener bewust voor het Amerikaanse autosportavontuur. Inmiddels bestormt hij de Indycar-top. Hoe het Nederlandse talent zich tot ster ontpopt bij underdog ECR, en hoe nu verder. “Rinus heeft een prachtige carrière voor de boeg in Amerika.”
Podcast: Alexander Rossi over de Indy 500, zijn zege en wat ’the big race’ uniek maakt
Hij moet er een beetje om lachen, als we zeggen dat de Indycar-koorts in Nederland is toegenomen na Van Kalmthouts overwinning op Indianapolis’ GP-circuit twee weken geleden, omdat Nederlanders van winnaars houden. “We houden allemaal van winnaars”, grinnikt Ed Carpenter (40) teamgenoot én teambaas van Van Kalmthout bij het team dat zijn naam draagt, Ed Carpenter Racing.
In een tijd waarin de Indycar gedomineerd wordt door Amerikaanse autosportgrootheden als Penske, Ganassi en Andretti Autosport, is Ed Carpenter Racing – ECR – een underdog. Hoewel ook deze ‘grote drie’ familienamen dragen, zijn het grote ondernemingen. Ed Carpenter Racing is zowel qua sfeer als omvang veel meer een echt familieteam.
All the right moves
“Voor Rinus zal dit echter het grootste team zijn waar hij ooit mee heeft gewerkt”, weet voormalig Indycar-coureur Robert Doornbos, die zelf in 2009 nog tegen Carpenter reed. Van Kalmthout debuteerde in 2020 namens ECR in de Indycars, nadat hij als tiener voor de Road to Indy koos in plaats van de Europese autosportladder.
“Rinus heeft een duidelijke carrièrekeuze gemaakt door niet die Europese Formule 1-droom na te jagen. Dat siert hem en het team om hem heen”, vindt Doornbos, die begin 2020 vraagtekens had of Van Kalmthout er klaar voor was. “Want de stap van de Indy Lights naar de Indycars is groot.” Van Kalmthout nam die twijfels echter snel weg, werd Rookie of the Year.
Zo’n debuutjaar, stelt Doornbos, dient om veel te leren. “En dat deed Rinus heel goed. Wederom: met goede mensen om zich heen”, doelt hij op Van Kalmthouts ouders, trainer Raun Grobben en natuurlijk mentor én tweevoudig Indy 500-winnaar Arie Luyendyk. Dat de jonge Nederlander all the right moves maakt, ziet ook Carpenter. “Hij is van jaar één naar twee veel gegroeid.”
(tekst loopt door onder de foto)
Opgroeien
Razendsnel is Rocket Rinus, zoals hij op social media wel wordt genoemd, volgens Carpenter altijd geweest. De groei zit hem erin dat hij meer regelmaat aan de dag legt. “In 2020 zag je nog van die typische fouten voor een jonge coureur. Nu is hij veel ‘completer’. Hij heeft geleerd telkens het beste uit een situatie te halen, in plaats van soms meer te willen dan erin zit.”
Dat is een kwestie van ervaring, maar ook ouder worden. Van Kalmthout is immers pas twintig. “Ik bedoel dat niet negatief, we maken dat als mensen allemaal mee. Rinus groeit alleen op terwijl hij professioneel atleet is. Dat maakt het nog moeilijker dan voor normale jongeren.”
Carpenter weet waar hij het over heeft: hij debuteerde zelf op zijn 22ste in de Indycars. De oval-specialist kende moeilijke periodes als coureur. “Ik kan Rinus helpen de fouten die ik maakte te voorkomen. Ik probeer zijn leercurve zo te verkorten.”
(tekst loopt door onder de podcast)
Luister hier naar onze podcast met Indy 500-winnaar Alexander Rossi!
Dixon-doctrine
Volgens Doornbos is zijn tweede Indycar-seizoen ‘enorm belangrijk’ voor Van Kalmthout. “Dit is het seizoen waarin je sponsoren en teams moet laten zien dat ze niet om je heen kunnen.” Dan zijn die zege op Indianapolis’ road course en zijn derde startplek voor de Indy 500 uiteraard zeer welkom.
“Rinus is heel jong, maar heeft een prachtige carrière voor de boeg in Amerika”, is Doornbos overtuigd. Zaak is wel, zegt hij, dat hij het kunstje goed afkijkt bij iemand als Ganassi’s Scott Dixon. “Dat is de Lewis Hamilton van de Indycar.”
Finishen, punten pakken, maximaliseren: zo somt Doornbos Dixons aanpak op uit de categorie makkelijk gezegd dan gedaan. “Als je in Indycar wil meedoen om de titel, kun je niet het ene weekend pieken en de week erop flop zijn. Je moet een race analyseren: zit er niet meer in dan de vijfde plek, zorg dan dat je vijfde wordt. Zit de winst erin, dan telt alleen de winst.”
(tekst loopt door onder de foto)
Blauwdruk
Tijdens de Indy 500 van zondag, zegt Carpenter weer met dat sluwe lachje, telt overigens wél alleen de zege. “Ik verlaat Indy alleen als een gelukkig man als we winnen. Voor ons als team is dat het ultieme doel. Niet alleen voor ons, trouwens. Vraag het hier in de paddock en bijna iedereen wint liever ‘de 500’ dan de titel.”
Met Carpenter die als vierde start en Van Kalmthout derde, ziet het er veelbelovend uit. Al won ECR – ondanks drie poles voor Carpenter – de 500 nog nooit. Zeges zijn de laatste handvol jaar sowieso zeldzaam voor ECR: de laatste voor die van Van Kalmthout, stamt uit 2016. Dankzij een jonge Josef Newgarden, die na een paar beloftevolle jaren doorbrak en toen lang meedeed om de titel.
Lees ook: Indy 500: Volop show en spektakel, maar Van Kalmthout denkt vooral aan winnen
Newgarden verdiende zo een transfer naar topteam Penske en is inmiddels tweevoudig Indycar-kampioen – al wacht ook hij nog op die illustere Indy 500-zege. Hoe ECR met Newgarden als ‘kleintje’ de Indycar-top bestormde, is een nuttige blauwdruk voor met Van Kalmthout, beaamt Carpenter. Met één belangrijk verschil: “Dat we Rinus graag ‘binnen de familie’ houden en mét hem titels en Indy 500’s willen winnen, in plaats van dat hij dat elders doet.”
De Indy 500 is zondag vanaf 17:30 uur Nederlandse tijd inclusief studioprogramma te zien bij Ziggo Sport op kanaal 14 en select. Op Ziggo Sport Racing kun je vanaf 17:00 uur warmdraaien.
