Een druilerig, grauw Suzuka. De schreeuw van een V10 klinkt over de heuvels van het historische circuit. Gedempt, ver weg. Een echo uit een grijs verleden?
Nee. Zaterdagochtend op Suzuka, komt de geschiedenis weer tot leven. De schreeuw van de V10 wordt luider, als Stoffel Vandoorne de McLaren – Honda MP4/5 uit 1989 uit de laatste bocht stuurt, het heden in.
Vandoorne geeft de auto de sporen tijdens een demonstratie met daarin ook een Ferrari F1/87. Die was ooit van Gerhard Berger, die de eerste Grand Prix op Suzuka won. De Ferrari is een stuk Suzuka-geschiedenis, maar zeker in Japan, dat McLaren en Honda’s gloriejaren nog altijd als haar Formule 1 trots ziet, is de Ferrari geen schim van de legende die de McLaren – Honda is.
Ayrton Senna, Alain Prost. De MP4/5. In 1989 brullen hun Honda V10s als ze hun tweede directe tweestrijd om de titel uitvechten, met de climax op Suzuka. Op net zo’n grauwe dag. Het gehuil door de snelle 130R, op het korte rechte stukje erna, is oorverdovend. Tot het bij de laatste chicane ineens niet meer klinkt.
De rest is geschiedenis. Geschiedenis zoals die op Suzuka overal voelbaar is. Van de onverbiddelijke
old school layout tot de colosseum-achtige tribunebankjes. Geschiedenis die Vandoorne zaterdagochtend weer tot leven brengt. Zich daarvan bewust: “Het is altijd leuk met zo’n historische auto te rijden. Zeker op Suzuka. Ook omdat we allemaal weten wat hier met de MP4/5 is gebeurd met Senna en Prost in de chicane.”
“Suzuka is natuurlijk een circuit met veel historie. Om hier zelf een rondje te rijden met de auto waarmee Senna en Prost hier om de titel vochten, is toch wel heel speciaal, eigenlijk.” Het is geschiedenis, maar ook beleving. “Het geluid is geweldig, net als het vermogen.” Zelfs als je niet voluit gaat. “Ik had geen oordopjes in. Expres niet. Om het geluid van de motor te horen. Op zo’n moment merk je pas hoe erg je dat geluid eigenlijk mist.”
Het is geluid dat kippenvel oproept. Dat herinneringen oproept. Dat pas wordt overstemd als de motor stopt met schreeuwen, vervangen door gejoel en applaus van het publiek. Voor McLaren. Voor Honda. Voor de twee legendes die weer samen zijn, sinds 2014, na meer dan twintig jaar apart. Al is het succes van toen er nog niet en zal het geluid niet terugkeren: voor alle Japanse fans is de echo uit het verleden, heel even, weer het heden.
