Heel veel jongens dromen ervan Formule 1-coureur te worden. Maar wat doe je als blijkt dat je daar in de eerste plaats veel te lang voor bent en in de tweede plaats je ouders niet voldoende kapitaalkrachtig blijken te zijn. Precies, je gaat op zoek naar andere manieren om in de prachtige wereld van F1 terecht te komen.

 

Ik had zelf ook de droom ooit op de hoogste trede van een Formule 1-podium te staan. Maar Marco Borsato’s beroemde woorden werden voor mij al snel werkelijkheid, die droom bleek toch echt bedrog. Maar als het zo mooi is om van je passie je werk te maken, moest ik toch proberen op een andere manier bij de Formule 1 betrokken zien te raken. Ik zou autosportfotograaf kunnen worden, waarom niet? Formule 1-journalist, kan ook. De nieuwe Olav Mol? Iemand moet het doen. Ambities genoeg dus.

 

Zo kwam ik na een mislukt avontuur op de lerarenopleiding terecht op de Fontys Hogeschool voor Journalistiek in Tilburg. Bij de intake kreeg ik meteen al te horen me vooral niet te veel blind te staren op dat ene doel. Inmiddels ben ik bijna twee jaar verder en bleek die uitspraak tegen dovemansoren. Zodra er voor welke opdracht dan ook een link kon worden gelegd met autosport, greep ik die kans, tot wanhoop van de docenten. Die docenten zijn nu een tijdje van me af, want momenteel lopen we als tweedejaars onze eerste stage.

 

Ik heb ervoor gekozen die stageplek zelf te regelen. Nooit geschoten is immers altijd mis. Dat dacht ik ook toen ik een mailtje stuurde naar de redactie van Formule 1. Wat bleek, men kon wel een extra kracht gebruiken. Als ze eens wisten waar ze aan beginnen… Inmiddels ben ik ruim een week aan het werk hier op de redactie in Hoofddorp. Ik doe dat met veel plezier. Ik mag immers schrijven over datgene wat me werkelijk interesseert. Maar makkelijk is het niet. Was ik voorheen een groot fan van Schumacher, nu ben ik veroordeeld tot journalistiek verantwoorde objectiviteit. Een Schumacher-fan ja, riskant om hier te zeggen, gezien de reacties op berichten over Schumacher, maar het zij zo.

 

Maar dat is slechts een klein deel van wie ik ben. Naast dat ik Formule 1-liefhebber ben, volg ik de schaatssport op de voet. Ook daar zie ik mezelf nog wel als journalist in terecht komen. Zelf speel ik actief badminton, snooker, kart ik graag en op de racefiets kan ik me heerlijk uitleven. Mijn ideale toekomst heb ik al uitgebreid beschreven en met mijn 23 jaar is er ook nog tijd genoeg om die toekomst te verwezenlijken.

 

Dus mocht je nou berichten tegen komen die bol staan van verkeerd geplaatste komma’s, grove spelfouten of feitelijke onwaarheden, waarschijnlijk zat ik dan achter het toetsenbord. Ik wil daarvoor bij dezen mijn excuses alvast aanbieden. Ik hoop hiervan te kunnen leren, mijn foutjes tot een minimum te beperken en een stapje te kunnen zetten richting dat ene doel. Tegelijkertijd hoop ik dat de trouwe lezers van Formule1.nl en het magazine met plezier mijn artikelen lezen. Dat het maar een mooi Formule 1-jaar mag worden!

 

Groet,

 

Jan van der Burgt