Weblog: Waarom 100 pagina’s Senna je na 25 jaar nog altijd kunnen verrassen
Sjaak Willems
5 juni 2019
Wat kun je nog schrijven over een coureur die al 25 jaar geleden verongelukt is? Hoe kun je als blad nog verrassen met een special over Ayrton Senna wiens leven en dood al zo nauwgezet gedocumenteerd is?
Dat waren vragen die we onszelf vorig jaar als redactie van FORMULE 1 stelden toen werd besloten om de zomerspecial van 2019 in het teken te stellen van de legendarische Braziliaan. Het resultaat ligt volgende week in de winkel en (hier volgt een wij-van-wc-eend-moment) die is best mooi geworden. Zijn leven, rivalen, vrienden en erfenis gebundeld in 100 pagina’s.
Niet eerder gepubliceerde foto’s
Onze eigen fotograaf Peter van Egmond en ook de gebroeders Sutton doken in hun archieven voor hun mooiste foto’s. We kregen unieke foto’s opgestuurd van een amateur-fotograaf die het legendarische moment op Spa van dichtbij vastlegde toen Senna uit zijn auto sprong om de gecrashte Eric Comas te helpen. Maar er zijn nog meer redenen om deze speciale editie te lezen, een greep: De Braziliaanse verslaggever Livio Oricchio was dat weekend in 1994 aan het werk en schreef naderhand een indrukwekkend essay over het fatale weekend in Italië. Hij zag de helikopter met de ernstig gewonde Senna opstijgen en sprong in de auto. Hij was er bij in het ziekenhuis in Bologna toen Senna definitief werd opgegeven, staarde maandagochtend naar de sporen in de Tamburello-bocht en zat op de vlucht terug naar Brazilië naast de kist. Bij terugkomst in Brazilië zette hij in 10.000 woorden zijn ervaringen en gevoelens op papier, de vertaalde en iets ingekorte versie is een must-read voor iedere Senna-fan. Laatste lach
Senna’s persoonlijk trainer/masseur Josef Leberer twijfelde maar stemde in met een interview. “Ik heb veel verzoeken afgewimpeld. Ik wil er eigenlijk niet te veel meer over praten”. Toch nam Leberer 1,5 uur de tijd en vertelde bijvoorbeeld over de laatste lach van Senna. “Vlak voor de race zette hij zijn helm op. Ik gaf hem iets te drinken. Via de luidsprekers werd de naam van Gerhard Berger, zijn vriend en coureur bij Ferrari, omgeroepen. Alle Italiaanse tifosi gingen uit hun dak. Ayrton zat daar in de auto van te genieten. Het was de laatste keer dat hij lachte. Dit verhaal heb ik Gerhard ook verteld, hij vond dat zo mooi om te horen.” “Ik sta aan jullie kant”
Behalve een held van vlees en bloed was Senna bij leven maar ook na zijn dood een held op tekenpapier: Senninha. Striptekenaar Ridaut Dias vertelt over de persoonlijke betrokkenheid van Senna, hun laatste gesprek voerden ze toen Senna plots vanuit Londen belde. “Ik dacht dat er iets mis was of dat ik iets moest doen. Maar nee hoor, Ayrton belde alleen om te zeggen dat hij soms bezorgd was dat wij twijfelden aan zijn toewijding aan Senninha. (…) Hij zei: ‘Ik sta aan jullie kant.’ Tom Coronel reed dat weekend in de Opel Lotus-klasse op Imola en maakte het gitzwarte raceweekend van dichtbij mee. Hij was de bewuste zondagmiddag te gast bij Benetton: “Plots ging Senna haaks rechtsaf, terwijl iedereen wist dat die bocht plankgas was. Op het moment dat hij crashte, was het net alsof het hele circuit stil werd. Ik weet niet of het in mijn hoofd was of dat het rondom mij stil werd, maar het leek alsof niemand iets durfde te zeggen.” Winnende formule
We bezochten het Instituto Ayrton Senna en spraken met Bianca Senna, het nichtje van Ayrton. Samen met haar moeder Viviane waakt zij over de erfenis en het liefdadigheidswerk van Senna. “Zijn verhaal is voor de eeuwigheid. Ik hoor nog elke dag van jonge racefans en zelfs coureurs die na 1994 zijn geboren, dat Ayrton hun idool is.”, zegt Bianca die niet bang is dat haar oom straks alleen nog maar een legendarische coureur was die lang, lang geleden furore maakte. “Zijn normen en waarden zijn tijdloos, zij kunnen elke generatie inspireren. Hij heeft ons een winnende formule nagelaten.“ Mooi is ook het verhaal van twee Hollanders die Senna te snel af waren op de kart. Eind jaren 70 kwam Senna naar Europa om wereldkampioen karting te worden. In 1979 en 1980 werd hij echter verslagen door Peter Koene en Peter de Bruijn. De foto van de prijsuitreiking is wat mij betreft de mooiste van het hele nummer: Peter de Bruijn ontvangt de zoenen en felicitaties terwijl de dan nog onbekende Ayrton Senna met een gezicht als een oorwurm niet kan wachten tot de prijsuitreiking voorbij is.
Onze eigen fotograaf Peter van Egmond en ook de gebroeders Sutton doken in hun archieven voor hun mooiste foto’s. We kregen unieke foto’s opgestuurd van een amateur-fotograaf die het legendarische moment op Spa van dichtbij vastlegde toen Senna uit zijn auto sprong om de gecrashte Eric Comas te helpen. Maar er zijn nog meer redenen om deze speciale editie te lezen, een greep: De Braziliaanse verslaggever Livio Oricchio was dat weekend in 1994 aan het werk en schreef naderhand een indrukwekkend essay over het fatale weekend in Italië. Hij zag de helikopter met de ernstig gewonde Senna opstijgen en sprong in de auto. Hij was er bij in het ziekenhuis in Bologna toen Senna definitief werd opgegeven, staarde maandagochtend naar de sporen in de Tamburello-bocht en zat op de vlucht terug naar Brazilië naast de kist. Bij terugkomst in Brazilië zette hij in 10.000 woorden zijn ervaringen en gevoelens op papier, de vertaalde en iets ingekorte versie is een must-read voor iedere Senna-fan. Laatste lach
Senna’s persoonlijk trainer/masseur Josef Leberer twijfelde maar stemde in met een interview. “Ik heb veel verzoeken afgewimpeld. Ik wil er eigenlijk niet te veel meer over praten”. Toch nam Leberer 1,5 uur de tijd en vertelde bijvoorbeeld over de laatste lach van Senna. “Vlak voor de race zette hij zijn helm op. Ik gaf hem iets te drinken. Via de luidsprekers werd de naam van Gerhard Berger, zijn vriend en coureur bij Ferrari, omgeroepen. Alle Italiaanse tifosi gingen uit hun dak. Ayrton zat daar in de auto van te genieten. Het was de laatste keer dat hij lachte. Dit verhaal heb ik Gerhard ook verteld, hij vond dat zo mooi om te horen.” “Ik sta aan jullie kant”
Behalve een held van vlees en bloed was Senna bij leven maar ook na zijn dood een held op tekenpapier: Senninha. Striptekenaar Ridaut Dias vertelt over de persoonlijke betrokkenheid van Senna, hun laatste gesprek voerden ze toen Senna plots vanuit Londen belde. “Ik dacht dat er iets mis was of dat ik iets moest doen. Maar nee hoor, Ayrton belde alleen om te zeggen dat hij soms bezorgd was dat wij twijfelden aan zijn toewijding aan Senninha. (…) Hij zei: ‘Ik sta aan jullie kant.’ Tom Coronel reed dat weekend in de Opel Lotus-klasse op Imola en maakte het gitzwarte raceweekend van dichtbij mee. Hij was de bewuste zondagmiddag te gast bij Benetton: “Plots ging Senna haaks rechtsaf, terwijl iedereen wist dat die bocht plankgas was. Op het moment dat hij crashte, was het net alsof het hele circuit stil werd. Ik weet niet of het in mijn hoofd was of dat het rondom mij stil werd, maar het leek alsof niemand iets durfde te zeggen.” Winnende formule
We bezochten het Instituto Ayrton Senna en spraken met Bianca Senna, het nichtje van Ayrton. Samen met haar moeder Viviane waakt zij over de erfenis en het liefdadigheidswerk van Senna. “Zijn verhaal is voor de eeuwigheid. Ik hoor nog elke dag van jonge racefans en zelfs coureurs die na 1994 zijn geboren, dat Ayrton hun idool is.”, zegt Bianca die niet bang is dat haar oom straks alleen nog maar een legendarische coureur was die lang, lang geleden furore maakte. “Zijn normen en waarden zijn tijdloos, zij kunnen elke generatie inspireren. Hij heeft ons een winnende formule nagelaten.“ Mooi is ook het verhaal van twee Hollanders die Senna te snel af waren op de kart. Eind jaren 70 kwam Senna naar Europa om wereldkampioen karting te worden. In 1979 en 1980 werd hij echter verslagen door Peter Koene en Peter de Bruijn. De foto van de prijsuitreiking is wat mij betreft de mooiste van het hele nummer: Peter de Bruijn ontvangt de zoenen en felicitaties terwijl de dan nog onbekende Ayrton Senna met een gezicht als een oorwurm niet kan wachten tot de prijsuitreiking voorbij is.