Weblog-woensdag: De tijd begint te dringen voor Daniel Ricciardo
Racepictures
Nino Stuivenberg
24 oktober 2018
Daar stond hij dan, verslagen langs de baan in Austin. Daniel Ricciardo, ridder te voet. Wéér een uitvalbeurt – zijn zoveelste dit seizoen. De Australiër is bezig aan een rampjaar met Red Bull. Zelf geeft Ricciardo aan het jaar goed af te willen sluiten bij zijn Oostenrijkse werkgever met ‘nog minstens één podium’, maar wat zal hij opgelucht zijn als het seizoen voorbij is.
De collega’s bij Red Bull maken al grapjes over Ricciardo’s aanstaande vertrek naar Renault, verklapt Verstappen maandag bij Ziggo Sport. “Ik denk dat het stiekem wel gebeurt hoor, binnen het team.” Het is tekenend voor de huidige situatie van de Australische Red Bull-coureur: hij vertrekt na dit seizoen naar Renault, de motorleverancier die hem keer op keer in de steek laat en door Red Bull in het hybridetijdperk openlijk bekritiseerd wordt. En dat ligt gevoelig.
De statistieken van Ricciardo’s laatste jaar bij Red Bull zijn duizelingwekkend. In de afgelopen 365 dagen reed hij 22 races voor het team. Maar liefst tien keer viel hij uit. Toegegeven, twee keer won hij, maar verder reed hij niet naar het podium. Ter vergelijking: Max Verstappen won in dezelfde periode ook twee races, maar viel slechts drie keer uit en haalde bovendien zeven keer het podium. Een wereld van verschil, en dus zoekt Ricciardo zijn heil ergens anders: Renault. Zou Ricciardo al spijt hebben van zijn aanstaande transfer? Renault is dit seizoen het vierde team – al lijkt Haas sneller, maar dat team heeft veel punten laten liggen – en finishte zondag als vijfde en zesde. Op papier een prima resultaat. Saillant detail: de Franse bolides finishten maar liefst anderhalve minuut achter de Red Bull van Verstappen – die vanaf P18 gestart was. Een behoorlijk gat dat niet binnen een jaar gedicht is. Renault mikt zelf op 2020, maar dan is er nog heel veel werk aan de winkel. Mercedes, Ferrari en Red Bull zitten immers ook niet stil. Wisseling van de wacht
Het kan snel gaan in de wereld van de Formule 1. In 2014 promoveert Ricciardo van Toro Rosso naar Red Bull. Als nieuweling legt hij viervoudig wereldkampioen Sebastian Vettel direct het vuur aan de schenen. De toon is gezet. Een toekomstig wereldkampioen? Wie zal het zeggen. Vettel kiest in ieder geval eieren voor zijn geld en vertrekt eind dat seizoen naar Ferrari, Ricciardo is de nieuwe eerste man bij Red Bull. Gedurfde inhaalacties op de baan, de lach aan zijn kont in de paddock. Precies het type dat Red Bull zoekt. Tot Max Verstappen dat jaar op het autosporttoneel verschijnt. Red Bull aarzelt niet, geeft de Nederlander een Formule 1-contract en amper een jaar later bombardeert het team hem tot teamgenoot van Ricciardo. De twee kunnen het naast de baan goed vinden en stuwen elkaar op het asfalt tot grote hoogten. Maar er is ook sprake van een wisseling van de wacht. “Vanaf het moment dat Max bij Red Bull instapte in Spanje, besefte ik dat Daniel daar klaar was”, verwoordde Davide Valsecchi het onlangs treffend in dit magazine. Schrale troost
Ricciardo is inmiddels bezig aan zijn achtste jaar in de Formule 1. De Australiër is 29. Wil hij nog wereldkampioen worden, dan begint de tijd te dringen – zeker bij een langetermijnproject als dat van Renault. Misschien had Ricciardo gewoon bij Red Bull moeten blijven. Natuurlijk is Verstappen daar eerste rijder, maar Ricciardo zit hem altijd op de hielen. Als Red Bull dan eindelijk een kampioensauto heeft, kan het dubbeltje zo maar eens zijn kant opvallen. Kijk maar naar Nico Rosberg in 2016, die prompt Lewis Hamilton wist te verslaan. Zo ver komt het niet, want Ricciardo heeft zijn lot verbonden aan Renault. 2019 gaat een doorslaggevend jaar worden voor de man uit Perth. Hij zal teamgenoot Nico Hülkenberg zoek moeten rijden om zijn reputatie als topcoureur te redden. Gebeurt dat niet, dan kan hij die wereldtitel wel uit zijn hoofd zetten. Een schrale troost: naar verluidt had Ricciardo twintig miljoen andere redenen (lees: keiharde euro’s) om voor Renault te kiezen.
Bij de stierenstal is Ricciardo definitief op een dood spoor beland. Sinds hij in augustus zijn vertrek aankondigde, is hij een buitenbeentje. Niet meer betrokken bij belangrijk overleg, want wie weet wat hij volgend jaar allemaal aan de concurrent doorspeelt. Bij de laatste test dit seizoen, na de race in Abu Dhabi, mag Ricciardo niet alvast optreden voor Renault. Red Bull verbiedt het hem.
Duizelingwekkende statistieken
De statistieken van Ricciardo’s laatste jaar bij Red Bull zijn duizelingwekkend. In de afgelopen 365 dagen reed hij 22 races voor het team. Maar liefst tien keer viel hij uit. Toegegeven, twee keer won hij, maar verder reed hij niet naar het podium. Ter vergelijking: Max Verstappen won in dezelfde periode ook twee races, maar viel slechts drie keer uit en haalde bovendien zeven keer het podium. Een wereld van verschil, en dus zoekt Ricciardo zijn heil ergens anders: Renault. Zou Ricciardo al spijt hebben van zijn aanstaande transfer? Renault is dit seizoen het vierde team – al lijkt Haas sneller, maar dat team heeft veel punten laten liggen – en finishte zondag als vijfde en zesde. Op papier een prima resultaat. Saillant detail: de Franse bolides finishten maar liefst anderhalve minuut achter de Red Bull van Verstappen – die vanaf P18 gestart was. Een behoorlijk gat dat niet binnen een jaar gedicht is. Renault mikt zelf op 2020, maar dan is er nog heel veel werk aan de winkel. Mercedes, Ferrari en Red Bull zitten immers ook niet stil. Wisseling van de wacht
Het kan snel gaan in de wereld van de Formule 1. In 2014 promoveert Ricciardo van Toro Rosso naar Red Bull. Als nieuweling legt hij viervoudig wereldkampioen Sebastian Vettel direct het vuur aan de schenen. De toon is gezet. Een toekomstig wereldkampioen? Wie zal het zeggen. Vettel kiest in ieder geval eieren voor zijn geld en vertrekt eind dat seizoen naar Ferrari, Ricciardo is de nieuwe eerste man bij Red Bull. Gedurfde inhaalacties op de baan, de lach aan zijn kont in de paddock. Precies het type dat Red Bull zoekt. Tot Max Verstappen dat jaar op het autosporttoneel verschijnt. Red Bull aarzelt niet, geeft de Nederlander een Formule 1-contract en amper een jaar later bombardeert het team hem tot teamgenoot van Ricciardo. De twee kunnen het naast de baan goed vinden en stuwen elkaar op het asfalt tot grote hoogten. Maar er is ook sprake van een wisseling van de wacht. “Vanaf het moment dat Max bij Red Bull instapte in Spanje, besefte ik dat Daniel daar klaar was”, verwoordde Davide Valsecchi het onlangs treffend in dit magazine. Schrale troost
Ricciardo is inmiddels bezig aan zijn achtste jaar in de Formule 1. De Australiër is 29. Wil hij nog wereldkampioen worden, dan begint de tijd te dringen – zeker bij een langetermijnproject als dat van Renault. Misschien had Ricciardo gewoon bij Red Bull moeten blijven. Natuurlijk is Verstappen daar eerste rijder, maar Ricciardo zit hem altijd op de hielen. Als Red Bull dan eindelijk een kampioensauto heeft, kan het dubbeltje zo maar eens zijn kant opvallen. Kijk maar naar Nico Rosberg in 2016, die prompt Lewis Hamilton wist te verslaan. Zo ver komt het niet, want Ricciardo heeft zijn lot verbonden aan Renault. 2019 gaat een doorslaggevend jaar worden voor de man uit Perth. Hij zal teamgenoot Nico Hülkenberg zoek moeten rijden om zijn reputatie als topcoureur te redden. Gebeurt dat niet, dan kan hij die wereldtitel wel uit zijn hoofd zetten. Een schrale troost: naar verluidt had Ricciardo twintig miljoen andere redenen (lees: keiharde euro’s) om voor Renault te kiezen.