Weblog-woensdag: Nico Rosberg, een jaar lang de grote afwezige

Was de titelstrijd anders gelopen, als hij nog had meegdaan? Misschien hadden we nu wel in spanning gezeten voor wéér een zinderende finale in Abu Dhabi, als Nico Rosberg zijn helm niet aan de wilgen had gehangen, kort nadat hij daar vorig jaar beslag legde op de titel.

Op. Dat was hij, eind 2016. Rosberg was moegestreden na jaren burgeroorlog met Lewis Hamilton bij Mercedes. Misschien was het dit seizoen ook helemaal niks geworden, met zo’n vermoeide kampioen die zich week-op-week uitgeblust in z’n auto laat zakken. Maar wat nou als het vuur was blijven branden? Als de oorlog een jaartje langer had geduurd?

Natuurlijk, je kunt het ‘als, als als’-spelletje oneindig spelen, maar zou Rosberg het zich niet ook hebben afgevraagd? Hij leek toch moeite te hebben de sport los te laten. Hij dook tijdens de eerste wintertest al op. En in Monaco, Engeland en Japan, maar beklemtoonde telkens: ik kom niet terug. Of veel mensen hem missen? Gezien de reacties vorig jaar was hij geen populaire kampioen. Maar wel een belangrijke. Dominantie is nooit goed. In het Mercedes-tijdperk was het daarom cruciaal dat hij Hamilton, kampioen in 2014 en 2015, van zijn troon stootte.

Doorgaan had hun hele dynamiek kunnen veranderen, met Rosberg die in de al sinds hun tienerjaren lopende onderlinge strijd eindelijk eens had gewonnen. Het had begin van een thriller van een titelstrijd voor 2017 kunnen zijn. Stel je voor: Rosberg en Hamilton die eerst de hele winter plaagstoten uitdelen. In de media, of zelfs op het Mercedes-kerstfeest in Brackley, waar Rosberg zijn auto misschien wel dwars op Hamiltons parkeerplek zet en met zo’n oerlelijke Primark-kersttrui met nummer 1 erop gebreid naar binnen loopt. En dat Ferrari dan in de wintertests ineens ijzersterk blijkt, en Sebastian Vettel de openingsrace wint. Was het een driestrijd geworden als Rosberg niet was gestopt? En had hij daarin als titelverdediger een hoofdrol gespeeld, of die alsnog aan Vettel en Hamilton moeten laten?

Het zijn ‘wat als’-vragen zonder antwoord. Net als of Hamilton dan nog zo sterk was geweest in de tweede seizoenshelft. Of dat hij elke keer dat hij de pits inliep en Rosberg zag zitten, godeverdegover-end naar zijn auto was gebeend. De blik nog even naar die andere Mercedes, met misschien wel het nummer 1 erop, en vervolgens strontchagrijnig zelf instappen. Dat was namelijk Rosbergs belangrijkste wapen: fucken met Hamiltons hoofd, al omschreef Rosberg het netter. Op de baan had hij het te vaak tegen de Brit afgelegd, dus verlegde hij het slagveld. Dat maakte het ook zo uitputtend.

Misschien is hij er dit weekend wel, nu hij als manager Robert Kubica aan een Williams-zitje probeert te helpen. Leuk, maar was het niet leuker geweest als Rosberg in Abu Dhabi gewoon voor race twintig van het jaar was ingestapt? Misschien weer als titelkandidaat, misschien al niet meer – maar hoe dan ook nog één keer als wereldkampioen van het jaar ervoor. Omdat je een kampioen zijn titel wil zien verdedigen, maar ook om hoe het de titelstrijd had kunnen beïnvloeden.