Zomerrapport 2018: Red Bull

In de zomerstop maakt FORMULE 1 traditiegetrouw de tussenstand op in de vorm van een zomerrapport. Vandaag kijken we naar de nummer drie in het WK: Red Bull, dat toch weer op gepaste afstand van Mercedes en Ferrari staat.

Even, heel even, mag Red Bull hopen. Hopen dat het dit jaar eindelijk weer écht kan meedoen om de titel. Maar al voor de zomerstop is de kans daarop vervlogen, is Red Bull ruw wakkergeschud. Weg titeldroom. Van een nachtmerrie is geen sprake, maar 2018 is wel wéér een jaar van pieken en dalen. Waarin Red Bull z’n dag moet hebben, moet profiteren van pech van anderen óf er op een circuit geracet moet worden dat de RB14 op het lijf geschreven is. Anders is het toch weer te vaak het derde team.

Het enige weekend waarin Red Bull domineert zoals in haar gloriejaren 2010 – 2013, is Monaco, waar Daniel Ricciardo pole pakt en ondanks problemen met zijn MGU-K de zege naar zich toe trekt. Zijn tweede overwinning van het jaar, nadat een combinatie van goede race pace, perfect inspelen op de safetycar en stoutmoedige inhaalacties de Australiër eerder in China aan de zege hielpen.

China en Monaco zijn races die teamgenoot Max Verstappen ook had kunnen winnen, maar waar de Nederlander zichzelf in de wielen rijdt. In Monaco door nodeloos in de derde training te crashen waarna hij niet mee kan doen aan de kwalificatie, in China door te snel te veel te willen. Eerst mislukt een (over?)moedige inhaalactie op Lewis Hamilton, daarna botst hij met Sebastian Vettel.

Voor Verstappen blijft het gedurende het eerste deel van het jaar niet bij die incidenten, al telt hijzelf alleen China en Monaco als echte fouten. Iets dat nogal tot wrevel leidt tussen de coureur en de buitenwereld, waaronder het journaille, wanneer hij erop gewezen wordt dat hij in Australië spinde na schade te hebben opgelopen, in Bahrein een mysterieuze kwalificatiecrash had en in de race al vroeg bij een race-incident met Hamilton betrokken raakte en Ricciardo en hij botsten in Bakoe.

Over de schuldvraag in de laatste voorvallen valt te twisten, maar het wordt zo voor Verstappen hoe dan ook een optelsom waarvan de uitkomst na zes races meer dan een handvol incidenten is. Het leidt tot vragen en kritische noten. Waaronder van zijn team. Verstappen houdt echter vast aan zijn eigen aanpak, stelt hij althans, en vanaf Canada gaat het beter, met een zege in Oostenrijk volgens vader Jos hét voorbeeld dat niemand aan zijn zoon moet twijfelen.

De overwinning in Oostenrijk is ook Verstappen ten voeten uit: een assertieve inhaalactie op Kimi Räikkönen brengt hem in de positie later te profiteren van pech bij Mercedes, waarna een sterk staaltje bandenmanagement hem die kans te verzilveren. De euforie zorgt er zelfs voor dat teambaas Christian Horner denkt dat het team tóch nog om de titel kan meedoen, maar drie races later gelooft niemand daar meer in.

In Engeland komt Red Bull er namelijk niet aan te pas en in Duitsland is dat niet anders. Zelfs in Hongarije, waar het geacht wordt sterk te zijn, moet Red Bull op afstand aansluiten achter wat daar de échte top is: Mercedes en Ferrari. Als reden wijzen het team en Verstappen naar Renault: de motor is te zwak, de Fransen maken niet genoeg progressie, terwijl Mercedes en Ferrari dat blijven doen. “Onze achterstand is nu groter dan eerder in het jaar”, klinkt het zelfs.

Dat het verstandshuwelijk met Renault weer op de klippen loopt en het na dit jaar tot een echtscheiding komt, verrast niemand. Wél verrassend, ook voor Red Bull, is dat Ricciardo na dit seizoen overstapt naar het Renault-team. Red Bull moet zo op zoek naar een nieuwe teamgenoot voor Verstappen, waarbij de keuze tussen Toro Rosso’s Pierre Gasly en de bij Renault gestalde Carlos Sainz lijkt te gaan.

Voor Red Bull lijkt de tweede seizoenshelft daar ook om te draaien, en van het vergelijken van de Renault- en Honda-motor en voorbereiden op de overstap. Toch hoeft de rest van het jaar niet afgeschreven te worden, want Singapore is volgens Verstappen Red Bulls beste kans op succes en in Suzuka, Austin en (vorig jaar) Mexico deed het team het goed. Zo kunnen er dus zeker nog wat pieken aankomen.

Het oordeel van Tom Coronel: “Max is onze ruwe diamant. Die mag never nooit niet ontbreken in de top drie en dat zeg ik niet alleen omdat hij Nederland is. Zodra hij zijn helm opzet, kent hij maar één stand: maximaal. Of het nou in de uitloopronde, de kwalificatie of wat dan ook is. De man die Vettel jaren geleden zoek reed, wordt nu zoek gereden door een Nederlander. Dat baseer ik niet op een oranje bril, maar op feiten en cijfers. Bij Max is het alles of niks: hij zit niet op rekenen, maar op bekers verzamelen.”

“Ricciardo is een goeie coureur: stabiele factor, mooie glimlach, altijd positief en een mooi karakter. Als ik hem zie, word ik al blij. Je ziet aan hem dat hij plezier heeft in de Formule 1. Ik begrijp dat je als team zo’n coureur er graag bij wil hebben.”

Foto Tom Coronel: Tom Coronel Racing.